Goeiemiddag, beste lezers van ’tScheldt. ’t Is Karel de Bijter hier, uw trouwe grijsaard uit Moddergat, waar de koeien nog eerlijker loeien dan de meeste politici. Ik zit aan mijn kot-tafel, met een Duvel die nog verser is dan de beloftes van de Vlaamse regering, en een krant die meer kreukels heeft dan het geweten van een socialist. De afgelopen week? Ach, ’t was een circus in Vlaanderen, maar dan zonder clowns – of wacht, met alleen maar clowns. Van Gaza-gedoe in Brussel tot pensioenen die jonge ouders in de nek hijgen, en een tuchtonderzoek dat stinkt naar een vergeten frietkot. Laten we die politieke actualiteit van 7 tot 13 september maar op de korrel nemen, voor ’t te laat is en ze ons allemaal een verklaring laten tekenen dat we hun onzin geloven.

Laten we beginnen met zondag 7 september, want als er één dag is waarop de duivel zijn werk doet, is het die zogenaamde rustdag. In Brussel, die betonnen bubbel waar Vlaanderen soms in verdrinkt, trokken meer dan 110.000 mensen de straat op voor Gaza. Jawel, een manifestatie zo groot als een kudde schapen op hol, met spandoeken die schreeuwden om een wapenstilstand en kritiek op de Belgische regering die “op een koude steen gevallen is”. De organisatoren – een bonte mix van linkse activisten, moslimorganisaties en wat verdwaalde groenen – eisten dat ons land zijn “compromis” herziet en Israël harder aanpakt. Caroline Gennez, die minister met de neus voor antisemitisme (of was het voor geurtjes van macht?), zat waarschijnlijk thuis te nippen aan haar thee, terwijl ze mompelde over “humanitaire corridors”. Maar wacht even, lezers: dit is dezelfde regering die vorige week nog sleepte met voeten over sancties tegen Israël in het Gentse Festival van Vlaanderen-debat. N-VA, onder aanvoering van Matthias Diependaele, noemt het allemaal “onbezonnen”, maar ondertussen subsidieert hun Vlaamse coalitie festivals die dirigenten boycotten omdat ze toevallig uit Tel Aviv komen. Spagaat? Nee, ’t is een tango met een landmijn: links schreeuwt “Gaza!”, rechts mompelt “dialoog”, en ondertussen lachen de Hamas-raketten zich een kriek.

Stel je voor, in Moddergat: als we hier een manifestatie houden, is ’t voor meer subsidies op Duvel of minder modder op de wegen. Maar in Brussel? 110.000 zielen, en wat levert het op? Een liveblog op VRT waar Georges-Louis Bouchez, die MR-baas met de baard van een Viking, zich roert in Gent en fulmineert tegen de boycot. Bouchez, een kerel met meer poses dan er spiegels zijn in het parlement, zegt: “Dit is een schande voor de cultuur!” En hij heeft gelijk, maar kom, hij komt uit Wallonië – wat weet die van Vlaamse festivals? ’t Is als een Hollander die frituren adviseert. De echte grap? Terwijl de menigte scandeert voor Palestina, zwijgt de federale regering over de 1.400 Israëlische doden van 7 oktober 2023. Nee, we tellen alleen de tranen in Gaza, want dat past in het socialistische script: waarschuw voor de jaren ’30, maar boycot Joodse orkesten. Vooruit en co., met hun 80 jaar geschiedenis van “kritische solidariteit”, ruiken de wind van verkiezingen en blazen mee. N-VA? Die loopt aan het handje, zoals altijd in coalities die meer lijken op huwelijken zonder liefde.

Dinsdag 9 september, en de actualiteit slaat om als een pannenkoek in een vettige pan: het Vlaams Belang haalt uit naar de pensioenhervorming. “Dit straft jonge ouders af!”, brult Tom Van Grieken, of wie dan ook de micro greep, in een persbericht dat scherper is dan mijn pen. De hervorming – die zogenaamde “versterking van het pensioenstelsel” – verhoogt de loopbaanvoorwaarden, maar vergeet de factuur door te schuiven naar de millennials met kinderwagens. In Moddergat kennen we dat: je werkt je een breuk als ambtenaar, en dan mag je op je 67e nog facturen sorteren voor een karig pensioen. Maar nu? Jonge ouders, die al zwoegen met crèches die duurder zijn dan een week Duvel, krijgen een extra trap onder de kont. VB zegt: “Dit is discriminatie tegen families!” En ze hebben een punt, al is hun oplossing meestal “exit uit België”, wat in mijn dorp klinkt als “exit uit de realiteit”.

Maar oh, de hypocrisie! Wie zit er achter deze hervorming? De Vlaamse regering, met Hilde Crevits (CD&V) als werkminister, die deze week nog een tuchtonderzoek start tegen haar partijgenoot Pieter De Crem. “Grove nalatigheid”, luidt de aanklacht, in een dossier over een Aalter-regio schandaal waar De Crem blijkbaar subsidies liet rotten als oude appelen. Crevits, die dame met de helm van een bouwvakker maar het hart van een boekhouder, zegt: “We kunnen geen grove fouten tolereren.” Knap, Hilde, maar in dezelfde adem: waarom dan wel een pensioenhervorming die jonge ouders “straft”? ’t Is als een vader die zijn zoon een preek geeft over orde, terwijl hij zelf de kelder vol rommel heeft. cd&v, die eeuwige coalitie-partner van N-VA en Vooruit, speelt de morele kaart, maar vergeet dat hun socialistische matties al decennia pensioenen beloven als hemelse wolken doch slechts miezerige motregen leveren.

En N-VA? Ach, die partij die Vlaanderen belooft als een gouden berg, maar in de praktijk struikelt over haar eigen voeten. Bart De Wever tweet vast iets over “sterkte voor families”, maar ondertussen blokkeert Diependaele in het parlement resoluties die de pensioenen écht zouden ontlasten. Vorige week nog, in de commissie Buitenlands Beleid, aarzelde N-VA over Israël-maatregelen, terwijl Vooruit duwt voor sancties. 80 jaar socialistische dominantie, en N-VA is de brave leerling die huiswerk maakt voor de meester. Resultaat? Een begroting die kraakt als een oud bed, met pensioenen als eerste slachtoffer. In het Vlaams Parlement, waar deze week de agenda vol stond met commissievergaderingen over van alles en nog wat, kwam het pensioendossier amper aan bod. In plaats daarvan: debatten over de begrotingsingrepen, waar Sven Gatz (Open Vld) een voorstel uitwerkt dat meer lijkt op een lapmiddel dan een oplossing.

Woensdag en donderdag? Meer van hetzelfde: de Vlaamse Regering keurt beslissingen goed over infrastructuur en economie, maar niks dat de gewone Vlaming raakt. Ondertussen borrelt het Gaza-gedoe door, met echo’s in Gent waar het Festival van Vlaanderen nog nahuilt over het geannuleerde concert met een dirigent van Israel. Bouchez mag dan roeren, maar in Vlaanderen is ’t stilte voor de storm. Michael Freilich, die N-VA’er met Joodse roots, waarschuwt voor antisemitisme, maar zijn partij zit vast in de coalitie-mouw. En de groenen? Die houden een spontane actie aan het Gentse stadhuis, uit onvrede met besparingen – want ja, wie betaalt er voor al die manifestaties? Juist, de burger.

Vrijdag 12. Terwijl de wereld naar de nieuwe zitting van het Vlaams Parlement lonkt op 25 september, blijft de actualiteit een sopje van hypocrisie. Crevits’ tuchtonderzoek tegen De Crem? Dat ruikt naar interne cd&v-ruzies, waar “grote nalatigheid” code is voor “wie steelt de volgende subsidie?”. In Aalter, dat slapende dorpje, gonst het van geruchten: De Crem liet dossiers liggen als een luie hond zijn bot. Maar kom, in de politiek is nalatigheid de norm – vraag maar aan de jonge ouders die nu voor hun pensioen moeten bloeden.

Wat leert deze week ons, lezers? Dat Vlaanderen een dans is op een graf: Gaza-manifestaties links, pensioenkneepjes rechts, en in het midden N-VA die struikelt over socialistische touwtjes. Gennez waarschuwt voor de jaren ’30, maar ondertussen eisen we verklaringen van dirigenten en straffen we families. In Moddergat zeggen we: “Politiek is als modder – ’t plakt, ’t stinkt, en ge raakt er nooit af.” Tijd voor een echte beet: defund de festivals, hervorm de pensioenen écht, en laat Bouchez thuisblijven.

Proost op een betere week, beste ’tScheldt-volgers.

Moge de actualiteit volgend weekend minder bijten dan ik.

Karel de Bijter, met beide voeten in de modder.