Blijkbaar denkt Michaël Freilich dat de Vlaamse kiezer een stel naïeve kleuters is die je met een beetje rook en spiegels om de tuin kan leiden. Alsof niemand meer weet dat hij zélf Joods Actueel heeft opgericht en jarenlang als hoofdredacteur aan de knoppen zat. En dan doet hij nu doodleuk alsof dit medium een “onafhankelijke” analyse brengt over het Midden-Oostenstandpunt van de regering-De Wever. Cynischer wordt het niet: een politicus die zichzelf applaudisseert via het eigen luidsprekerkanaal.
Laat ons de feiten scherp stellen.
Na 7 oktober 2023 — de grootste massaslachting op Joden sinds de Holocaust, met moord, verkrachting, verminking en gijzeling op industriële schaal — beslist de Belgische regering onder Bart De Wever én de Vlaamse regering onder Mathias Diependaele tegelijkertijd om Palestina te erkennen. Alsof Hamas’ messen, kogels en raketten nog niet scherp genoeg stonden. Alsof de 48 overblijvende gijzelaars in de tunnels van Gaza baat hebben bij een Belgisch politiek circus dat hun beulen morele erkenning schenkt.
En wie mag de schaamlap leveren? Juist: Michaël Freilich. De man die ooit zijn politieke carrière bouwde op het bestrijden van antisemitisme, draait zich nu in bochten om de N-VA te vergoelijken. Via zijn eigen medium nota bene. Hij noemt het een “interessante analyse” van Joods Actueel. Een analyse van een blad dat hij zelf heeft opgericht, waarvan zijn familie de lijnen nog altijd stevig in handen heeft. Dit is geen journalistiek. Dit is pure propaganda, een wanhopige poging om witkalk over modder te smeren.
Wat we zien is belangenvermenging in zijn zuiverste vorm:
• Politicus Freilich verdedigt een partijbeslissing.
• Journalist Freilich (via Joods Actueel) levert zogezegd de “objectieve” analyse.
• En burger Freilich tweet het triomfantelijk rond, alsof de waarheid door een onafhankelijke waakhond bevestigd is.
Het is alsof een slager zijn eigen vlees keurt en dan trots roept: “Kijk eens, perfect mals en volledig kosher!” De façade van objectiviteit is hier niet alleen doorzichtig, ze is ronduit beledigend voor de intelligentie van de lezer.
Als politiek mandataris heb je géén recht om mensen te misleiden via een medium waarover je zelf (direct of indirect) controle uitoefent. Dat is geen duiding, dat is manipulatie. Het is het misbruiken van een journalistiek platform om partijpolitieke schade te beperken. In normale democratieën heet dat een conflict of interest. In België heet het blijkbaar gewoon “business as usual”.
De cynische tragiek: Freilich, die ooit de verdediger van de Joodse gemeenschap in de media was, zet nu zijn eigen blad in om een beslissing te vergoelijken die neerkomt op de normalisering van de grootste moordpartij op Joden sinds de Tweede Wereldoorlog. Een erkenning van Palestina door N-VA, gelardeerd met een boycot van Israëlische producten, met sancties en visumbeperkingen. Alles netjes verpakt als evenwichtige diplomatie, en door Freilich zelf witgewassen als zogezegd rationeel beleid.
Beste Michaël, witkalk blijft witkalk. Je kunt een beerput verven tot hij blinkt, maar de stank blijft.
⸻
Door Marcel Kierszenbaum
Columnist | Oprichter van Guardians of Zion
© Alle rechten voorbehouden
**
Heeft U ook een opinie?
Bent U ook een stem in het debat?
Stuur Uw vrije tribune naar [email protected]
**
