Beste vrienden, we hebben een epos voor u klaar staan, bestaande uit verschillende verhalen die allemaal samen genomen uitleggen waarom er in Schilde plots zomaar een asielcentrum kan komen.

‘tScheldt bestaat 30 jaar dit jaar en wordt al 30 jaar helemaal gemaakt door vrijwilligers. Wij hebben aan dit asielepos de laatste dagen hard gewerkt, na de uren van onze normale jobs.

Dit epos is er eentje van het soort dat niet veel nodig heeft om een van de geprofileerde partijen naar de rechtbank te doen gaan tegen ‘tScheldt, omdat satire prikt en pijnigt op plekken waar de geportretteerde niet verwachtte geprikt en gepijnigd te worden.

Wij hebben dan ook beslist om dit dossier achter onze betaalmuur te plaatsen zodat we onze abonnees eerst kunnen laten proeven en genieten van het geleverde werk. Het zijn zij tenslotte die ons in leven te houden. Niet om lonen te betalen, maar advocatenkosten, rechtsplegingsvergoedingen, serverkosten, state-of-the art anti-hack systemen (en dan nog zijn we niet veilig), IT-kosten, enfin… u kent ze wel.

U kan lid worden van onze groeiende club leden. We spreken intern al lachend van de “Coalitie van het Gezond Verstand en de Schaterlach”.

Wat die schaterlacht betreft. ‘tScheldt beoefent de Juvenaalse satire, dat is die satire die niet noodzakelijk grappig is (de Horatiaanse satire is meestal meer gericht op humor). De Juvenaalse satire is satire die de bedoeling heeft pijnpunten in de samenleving aan te kaarten. Het is satire die zich typisch richt tot diegene in de macht.

Steun ons verzetswerk. Steun onze tegenstem.

Om lid te worden, klik HIER

**

Wie onder de volgende drie puntjes geen artikel ziet staan, is geen abonnee of is niet ingelogd.

***

Beste vrienden, we beginnen dit zoveelste deel in het miserie-verhaal rond het asielcentrum van Schilde niet in Schilde.

We beginnen, met uw permissie, het verhaal in Inongo.

Inongo?

Terwijl onze jonge lezers zich in het haar krabben, onze lezers van middelbare leeftijd zich afvragen of we een slag van de molen kregen, zal er een licht opgaan bij onze oudere lezers.

Inongo is een stad in Afrika, meer bepaald in de Democratische Republiek Congo, pittoresk gelegen aan de oevers van het Mai-Ndombemeer. Vroeger, ttz. in de dagen dat België er heer en meester was, heette dat het Leopoldmeer of Leopold II-meer. We bevinden ons in vogelvlucht een goede 500 kilometer van de hoofdstad Kinshasa.

Om Inongo te linken aan België, meer bepaald Schilde moeten we terugkeren in de tijd.

Onze eerste halte terug in de tijd is een miserabele halte. Het is de halte van generaal Jules Jacques de Dixmude (1858 – 1928). We schrijven 1895. In die tijd was Jules nog geen generaal. Men noemde hem Mijnheer Jules Alphonse. Hij was districtscommissaris van het rubberwingebied in en rond Inongo aan het Leopold II-meer. Jules Alphonse was toen al een ijzervreter, een karaktertrek die hem in zijn militaire carrière tot generaal zou brengen. Jules bezorgde België later een slechte naam door zijn houding ten opzichte van de inboorlingen. Hij schreef ooit naar een ondergeschikte: “Informeer de inboorlingen dat als ze nog een enkele rubberliaan kappen, ik ze zal uitroeien tot de laatste man.” Voor de kleine geschiedenis vertellen we er eerlijk bij dat hij in 1893 Albertville stichtte als vooruitgeschoven militaire post tegen de veelvuldige rooftochten van Arabische slavenhandelaars die er zwarten kwamen buit maken om als slaaf verkocht te worden. (Inderdaad, slavenhandel was niet louter een zaak van blanke mannen. Het was vooreerst een zaak van Arabieren en duidelijk nog niet eens zo lang geleden.) Enfin, u heeft nu een idee van wat Inongo was, een rubberwingebied onder controle van Belgen met haar op hun tanden. Jules Jacques de Dixmude legde met harde hand het terrein effen voor verdere ontwikkeling en missionering.

Dat brengt ons naadloos bij onze tweede halte, de halte van Jan Van Cauwelaert. We zijn nog altijd in Inongo. Maar we schrijven nu 1954. Zegt de naam Jan Van Cauwelaert u iets? Jan was de jongste zoon van Frans Van Cauwelaert (1880 – 1961). Frans Van Cauwelaert was een enigmatisch figuur. Hij was wetenschapper, filosoof, Flamingant en politicus. Hij was burgemeester van Antwerpen tussen 1921 en 1932. Daaropvolgend was hij minister in verschillende regeringen. Leuke anecdote, Frans Van Cauwelaert was in 1914 mede-oprichter van de krant De Standaard, decennialang een kwaliteitskrant nu echter een soort linkse vod waar men niet meer aan journalistiek doet, maar aan links activisme. Frans zou er hoofdpijn van gekregen hebben te weten wat voor rioolgazet zijn kind geworden is. In 1914 bij de start van de tweede wereldoorlog kreeg Frans een kind, Jan Van Cauwelaert (1914 – 2016). Jan werd priester. Niet zomaar priester. Hij werd scheutist en vertrok naar Afrika. Voelt u hem al komen?

In januari 1954 werd Jan Van Cauwelaert apostolisch vicaris van… Inongo. In maart 1954 werd Jan door Jozef Van Roey in de Sint-Laurentiuskerk in Antwerpen tot bisschop gewijd. In 1958 werd hij bisschop van… Inongo. Jan Van Cauwelaert was een denker. Hij specialiseerde zich in de logica, metafysica en kosmologie. In deze vakken gaf hij les in Afrika.

Leuke anecdote, in 2015 was Jan Van Cauwelaert eventjes de op een na oudste bisschop ter wereld. Na zijn actieve carrière woonde Jan in het rusthuis van de paters van Scheut in Schilde en in dat van Zuun.

Waar denkt U dat Jan Van Cauwelaert begraven ligt?

Juist, op het kerkhof van de paters van Scheut in Schilde.

Vrienden, in Schilde ligt een bisschop begraven!!!

En wat wil het toeval? Enkele mensen van ‘tScheldt kenden Jan Van Cauwelaert persoonlijk. En ja, er werd al eens een mijmerwandeling gemaakt naar het graf van Jan Van Cauwelaert door lieden verbonden aan ‘tScheldt.

Wat is het probleem nu?

Wacht, er is niet één probleem, er zijn tientallen problemen.

Een klein probleempje is dat de paters van Scheut hun domein van 17 hectare in Schilde recent verkocht hebben aan hun advocaat en enkele van zijn vrienden. Zo ook het kerkhof en de Mariagrot die zich op het terrein bevinden. De paters verkochten hun domein van, we herhalen, 17 hectare voor iets meer dan 5 miljoen euro. Speculatief gezien is dat een koopje natuurlijk. Daar komen we later op terug.

Een tweede probleempje spruit voort uit die verkoop. De nieuwe eigenaars hebben momenteel het terrein afgesloten, ook het kerkhof. Niet-familieleden van de afgestorvenen kunnen en mogen het kerkhof niet meer bezoeken. Familieleden van de overleden paters moeten vandaag een ingewikkelde procedure volgen en moeten eerst via mail toestemming vragen aan de rector van de paters van Scheut. Die moet dan toestemming vragen aan de eigenaars. Die geven dan een dag en een uur op waarbij het familielid het terrein op mag om het graf van hun nonkel pater te bezoeken onder begeleiding van de paratroopers van de eigenaars.

Dat laatste is een grapje, maar het is niet zomaar een grapje.

Wie heeft nu het domein van de paters van Scheut gekocht?

De regimepers probeert u langs links wijs te maken dat er één eigenaar is, terwijl ze langs rechts beweert dat er 3 eigenaars zijn. Echter zonder dat de namen gebracht worden, vermoedelijk omdat de gazetten de namen niet hebben. Indien er een gazet is die de namen wél heeft, dan zal er allicht een immobiliënbruggetje zijn met de eigenaars van de krant waardoor de namen angstvallig geheim gehouden worden.

Laat ‘tScheldt gewoon even de puntjes op de ‘i’ zetten.

Er zijn vier mannen in het spel.

Let op onze woordkeuze. We schreven “Er zijn vier mannen in het spel”. We schreven niet “Er zijn vier eigenaars”. Een belangrijke nuance.

We noemen de vier voorlopig A, B, C en D.

We hadden ze kunnen vergelijken met de Vier Musketiers. Dat zou te veel eer zijn. We vergelijken hen met de Daltons. Minstens één van hen is een echte Dalton.

A

A is de man wiens naam wel eens valt. Hij is advocaat en woont in Schilde. We brengen zijn naam en wat smeuïgheden later.

B

B is de spin in het web. B is de man die het grootste gedeelte van het geld regelde.

C

C is een rechtstreeks aan B gelieerde jongere man die de tijd van zijn leven beleeft wegens zijn link met B.

D

D is een verhaaltje apart. Onze handen jeuken om de naam van D te onthullen. Om redenen die we later uitleggen houden we de naam van D nog even achter. Hij woont in Schoten. En D heeft schrik zoals ze in het Vlaams zeggen. D had niet verwacht in een asielcentrumprocedure terecht te komen. D had verwacht in een enorm lucratief wellness-serviceflat-kunst-project te zitten. D houdt erg aan zijn goede naam, en daar is een reden voor want het is geen gewone naam. De woede van de publieke opinie maakte dat D de laatste weken nog meer met een kramp in de maag zat dan Dirk Bauwens, de burgemeester van Schilde, die zich hopeloos in de nesten heeft gewerkt met het paters van Scheut-dossier.

Wie is de grote Dalton die Schilde opzadelt met een asielcentum?

Wie Daltons denkt en zegt, denkt aan schobbejakken, opportunisten en schietgrage gure individuen die het alleen met zichzelf goed voor hebben en niet met de gemeenschap waarin ze leven.

B is zo iemand.

B is niemand minder dan Raoul Dirckx.

**

We hadden graag dit eerste gedeelte afgerond met de zin “B is niemand minder dan Raoul Dirckx.”

Legaal technisch voegen we er echter deze paragraaf aan toe, want Raoul Dirckx staat erom bekend snel zijn revolver te trekken om mensen, instellingen of bedrijven die hem storen met advocaten en rechtszaken te confronteren. Daarom hier een kleine extra paragraaf, eigenlijk bedoeld voor de togasnuivers van Raoul Dirckx, om hen de contouren van satire en onderzoeksjournalistiek duidelijk te maken.

Waarom?

Omdat ons onderzoekswerk ter ore kwam van Raoul Dirckx en hij ons al bedreigde met een rechtszaak.

Daarom dus effe formeel:

Hoe kwamen wij aan de naam Raoul Dirckx?

Wij kregen vanuit drie verschillende, onafhankelijk van elkaar handelende bronnen, de naam Raoul Dirckx. Wij hebben met alle bronnen uitgebreid gepraat en alle data met elkaar vergeleken.

Wij hebben in ons bezit de nodige documenten die elk woord staven in dit epos over het asielcentrum te Schilde, meer specifiek over de rol van Raoul Dirckx.

‘tScheldt wordt integraal gemaakt door vrijwilligers. Dat belet ons niet alle informatie die wij verkrijgen te checken en te dubbelchecken. Wij hebben in het geval van dit dossier alle informatie zorgvuldig gedubbelcheckt.

Raoul Dirckx is een bekend figuur

Raoul Dirckx zoekt te pas en te onpas de pers op om zaken aan te kaarten die hem niet zinnen. Hij staat dan ook in tal van publicaties met naam en toenaam vermeld. Hij liet zich in het verleden gewillig fotograferen en filmen om zijn klachten kracht bij te zetten. We denken alleen al maar aan het zeer dubieuze dossier waarin de naam Raoul Dirckx voorkomt in een zaak tussen hem en zijn naaste buren, een koppel dat zijn geterg beantwoordde met waterpistolen vol eigen urine. Buurvrouw Rose-Marie Hofkens, partner Eric Jacobs en Raoul Dirckx haalden met hun burenruzie de pers. Meer daarover later. We denken ook aan de nu meer dan 10 jaar durende hetze die Raoul Dirckx organiseert tegen brasserie Vogelenzang in Schilde, notabene een andere buur van hem. Niet dat wij iets hebben met die brasserie. De persartikelen rond Raoul Dirckx bestaan dan ook voor een groot deel uit ruzies waarin hij betrokken is, uit rechtbankdocumenten afkomstig van processen waarin hij betrokken is en uit data van sociale mediaplatformen waarop hij aanwezig is.

Ten behoeve van de getogateerden die Dirckx voortdurend mobiliseert tegen derden publiceren we hier een lijst van artikels die de laatste jaren verschenen op het internet waarbij Dirckx zelf initiatiefnemer was om in de pers te komen met artikels, commentaren, vonnissen of arresten.

• Het Nieuwsblad, 4 augustus 2015: Buurtbewoners chique villawijk verklaren oorlog aan restaurant: ‘Elk weekend krapuul’ – Klik HIER
• Gazet van Antwerpen, 9 september 2020: Uitbaters Vogelenzang na vernietiging vergunningen: “Wij zullen deze oorlog winnen” – Klik HIER
• Het Nieuwsblad, 9 september 2020: Uitbaters Vogelenzang na vernietiging vergunningen: “Wij zullen deze oorlog winnen” – Klik HIER
• De Morgen, 7 augustus 2015: Hier stopt de beschaving sedert 2012 – Klik HIER
• Gazet van Antwerpen, 10 augustus 2015: Buren dagen café Vogelenzang voor de rechter – Klik HIER
• Strada Lex, 6 april 2023: Raad voor Vergunningsbetwistingen – Arrest nr. RvVb-A-2223-0751 van 6 april 2023 (rolnr. 2122-RvVb-0619-A) – Klik HIER
• Het Laatste Nieuws, 2019: Openbaar commentaar bij: Projectontwikkelaar plant tweede project met 42 appartementen op site Moerstraat : “Maar ’s Gravenwezel krijgt er wel een nieuw park bij” – Klik HIER
• De Standaard, 5 augustus 2015: ‘Feestvierders komen overgeven op onze oprit’ – Klik HIER
• Het Laatste Nieuws, 20 april 2017: Buren De Vogelenzang boos over aanvraag voor uitbreiding parking – Klik HIER
• DBRC, 1 oktober 2019: RAAD VOOR VERGUNNINGSBETWISTINGEN – Klik HIER
• Het Belang van Limburg, 5 augustus 2015: Ruzie tussen chic restaurant en buren: ‘Ratten, krapuul, drugs en prostitutie’ – Klik HIER
• Metrotime, 5 augustus 2015: ‘In de gloria’ krijgt vervolg in het echt – Klik HIER
• EGEAR.BE, 31 augustus 2018: Openbaar commentaar bij: EU verplicht: elektrische auto’s moeten meer geluid maken vanaf 2019 – Klik HIER
• HornyKinkyBoy.com, 2 april 2020: Openbaar commentaar bij: HornyKinkyBoy’s Cum in a Condom – Klik HIER
• Gemeente Schilde, 27 oktober 2023: Arrest RvS inzake dossier 2878.pdf – Klik HIER
• Raad voor de Journalistiek, 15 september 2022 – Klik HIER
• …

Raoul Dirckx is de CEO van een bouwonderneming

Raoul Dirckx is de CEO van nv ConSept, een bouwonderneming gevestigd te: Victor Frislei 1, 2970 ’s Gravenwezel. Dit is openbare informatie door het bedrijf zelf verstrekt en gepubliceerd. Door verschillende openbare databestanden aan elkaar te koppelen zullen we in volgende afleveringen met de ‘tScheldt-bulldozer tot op de tenen van Raoul Dirckx rijden. Vanuit legaal standpunt is het zo dat een CEO van een groot bedrijf beschouwd wordt als iemand die meer bestand is en dient te zijn tegen gebeurlijke publicaties van satirische blaadjes zoals ‘tScheldt. Voor de bouwlustigen: nv ConSept is een soort blokkendoosbouwonderneming. U kent dat wel, zo’n bouwheer die deel uitmaakt van de landelijke verappartementiseringsziekte met moderne strakke bouwsels en gemillimeterd gras voor de deur. Je kan het ConSept niet kwalijk nemen, het zijn bouwsels die vandaag door landelijke gemeentes omarmd worden omdat ze dan op kleine stadjes gaan lijken. En dat vinden ze cool.

Beeldtenis

De bewerkte foto bovenaan dit artikel toont Raoul Dirckx zoals hij zichzelf liet filmen door Het Nieuwsblad, Gazet van Antwerpen en ATV naar aanleiding van zijn ruzie met brasserie Vogelenzang. Dirckx zegt in de video die deze media publiceerden in 2015 dat je “het krapuul hier elke dag kan zien”. Het is niet duidelijk of hij toen al doelde op de gasten van zijn asielcentrum of op andere mensen in de gemeente Schilde. In de video meent hij ook een les te moeten geven over wat ‘vrije meningsuiting’ is. We gaan er dan ook van uit dat hij dit satirische artikel op ‘tScheldt erg kan smaken.

Conclusie

Nu we vastgesteld hebben dat Raoul Dierckx een publiek figuur is die vaak zelf de media opzoekt en via verschillende bronnen gelinkt wordt aan de bouw van het asielcentrum in Schilde kunnen we de komende dagen verdergaan met dit epos.

We beginnen deel 2 met ons af te vragen waarom Raoul Dirckx het nodig vond om te liegen tegen ‘tScheldt. Uiteraard extreem dom, en uiteraard een vraag die minder belangrijk is dan de vraag waarom een Schildenaar zijn eigen gemeente opzadelt met zoiets godsgruwelijks als een asielcentrum.

**

LEES AL ONZE ANDERE ARTIKELEN EN CARTOONS OVER DIT ASIELCENTRUM HIER

**

Je kan ‘tScheldt steunen door:

1. een bedrag naar keuze te storten op rekening: BE11 4310 7607 5248 (graag met vermelding ‘steun’ en je email zodat we je kunnen bedanken), of
2. door (al dan niet anoniem) te steunen via: steunactie, of
3. door je abonnement te vernieuwen via deze link

**