Een drietal inzichtelijke artikelen in een drietal waardevolle publicaties delen we graag met u.

’t Pallieterke

In het hart van ‘tScheldt welt telkens weer een flinke brok sympathie op voor het weekblad ’t Pallieterke, dat dit jaar 80 jaar bestaat. Onverdroten staat de redactie voor heldere inhoud, het belichten van ongemakkelijke waarheden en het kritisch bejegenen van de politieke stuurlui. Op naar de 100, wat ons betreft.

Zo bracht het blad een artikel van Lode Goukens over de miljarden die migranten naar hun herkomstlanden sturen. Volgens de Internationale Organisatie voor Migratie gaat het om een duizelingwekkend jaarlijks bedrag van 7 miljard dollar dat uit de Belgische schatkist wegvloeit naar den vreemde. In 2002 nog 1,6 miljard dollar en 20 jaar later in 2022 dus 7 miljard. Dat betekent zo maar even 1,2 procent van ons nationaal bnp. In 2023 stroomde er alleen al naar Marokko 633 miljoen euro. Toenmalig federaal minister van Ontwikkelingssamenwerking Caroline Gennez (Vooruit) moedigde deze daad van ondankbaarheid naar het gastland toe nog aan met financiële projecten die de mogelijkheid tot overdrachten naar Congo, Senegal en Marokko propageren bij hun migranten hier bij ons. De Europese Unie subsidieert zelfs organisaties die migranten adviseren over dergelijke geldtransfers. Van transfers wisten de Vlamingen al een en ander, maar de Belgische overheid laat in overtreffende trap zelfs een belastingaftrek toe van 80 procent voor elke transfer naar het ‘behoeftige’ buitenland.

The Critic

Het uitmuntende maandblad The Critic bevat steeds een rijke variatie aan onderwerpen die de Britse samenleving beroeren, een aantal columns vol prikkelende inzichten en een brede boekenrubriek. Zo schreef Chris Bayliss een verontrustend stuk over de Brits-Pakistaanse ‘grooming gangs’ die jonge meisjes misbruikten en de prostitutie injoegen. Dit ging jaren door omdat de lokale overheden en politiediensten wegkeken van deze criminaliteit om toch maar niet als racistisch te worden beschouwd. De wereld op zijn kop: stel je voor dat blanke boeven omwille van hun huidskleur zich meer zouden mogen veroorloven. Je zou wat horen.

De auteur stelt dat de basis voor deze misdaadcultuur te vinden is in de clanstructuur van de Pakistaanse samenleving; een manier van doen die ze gewoon hebben geïmporteerd. Dit clanmodel is enkel en alleen uit op zelfbehoud. Door de lafheid en de paranoïde obsessie bij de overheid voor de toenmalige opkomst van de British National Party konden deze Paki’s vrij hun gang gaan. Het verkrachten van vrouwen die niet tot hun inwaarts gerichte wereld behoren, vormt dus moreel geen probleem voor hen.

Als je deze mentaliteit transplanteert naar een Westerse samenleving waarin de traditionele waarden door de eigen elites worden weggehoond, staat er geen rem op ontspoord gedrag. We zijn een Wild West-snoepparadijs vol ongelovigen met uitnodigingskaartjes voor de hele wereld geworden. Het weefsel van families en verenigingen dat de kern vormde van een vertrouwd aanvoelende gemeenschappelijkheid, werd vervangen door zelf-segregerende nieuwkomers en hun eigen clannetwerken. Autochtone intellectuelen met tintelende termen van politiek correcte snit ontwortelden zich, wonen ver van de ‘old neighbourhood’ en drukken zich uit in ‘bullet points’. Het versplinterde ego-individualisme van vandaag heeft het Westen broos gemaakt met groen licht voor de clans.

In een land dat wordt geteisterd door plattelandsopstanden tegen de asielinvasie met een ongepaste huisvesting in sterrenhotels en ook met allerlei lekkers zoals gratis voetbaltickets, rijlessen, universitaire cursussen én ‘hair extensions’, blijft Labour sukkelen met een aanpak. Een schrijnend voorbeeld van uitdijend verval is de ooit zo bekende High Street vol bloeiende winkels in Waterlooville, Hampshire (zie foto). Vandaag kampt de straat met leegstand en vierde wereldmagazijnen. Ze wordt dan ook Zombieland genoemd. In het VK en bij uitbreiding in tal van Westerse steden, ook bij ons, helaas een al te bekend fenomeen.

Intussen sprak een rechter zich uit tegen het asielverblijf in The Bell Hotel in Epping, Essex, omdat de tegenstand onder de bevolking te groot wordt. Daardoor werden er het voorbije weekend overal op het Britse platteland demonstraties georganiseerd. Momenteel verblijven 32.000 asielzoekers in 210 hotels, volgens de cijfers van het Home Office (Binnenlandse zaken). Labour werkt eraan, verzekeren opgejaagde ministers, maar probeert intussen de uitspraak onderuit te halen. En de tegenbetogers? Die zijn bijna ergerlijker dan de asielkliek. In België noteerde men in 2024 in totaal 1217 geregistreerde geweldincidenten in en rond asielcentra. Dat meldde federaal agentschap Fedasil na een parlementaire vraag van het Vlaams Belang aan de bevoegde minister. U kent inmiddels de Schilde-saga over een komend ‘aards paradijs’ voor asielzoekers in de hof der paters. Laten we leren van het Britse verzet.

Doorbraak

Hoe de gevolgen van dit alles zich zouden kunnen ontvouwen, lazen we met belangstelling in Doorbraak. De site biedt een mozaïek aan beschouwingen die over de wereldactualiteit heen buitelen, met eigenzinnige opinies door een schare aan gastauteurs en met ruime aandacht voor zowel interessante boeken als de culturele capriolen van de ‘Vlaamse’ weldenkende kaste. Regelmatig verschijnt Doorbraak op papier en worden er podcasts geproduceerd. Volgens links is Doorbraak rechts. Voor ‘tScheldt reserveren morele scherpslijpers meestal exuberanter klinkende bijsluiters. Het oud-ledenblad van de Vlaamse Volksbeweging groeide uit tot een sterke stem, geuit door een vaste redactie en een schare aan losse gastauteurs.

Mark Geleyn is een fijnbesnaard intellectueel, voormalig directeur-generaal op Buitenlandse Zaken en oud-ambassadeur in Duitsland en Israël. Hij publiceert met regelmaat in Doorbraak. De keren dat we Mark Geleyn ontmoetten, bleven we telkens achter met een aangename herinnering aan een goedmoedig en bovenal maatschappelijk moedig man. Hij bracht recent een stuk met als titel ‘Een burgeroorlog in Europa?’ Zijn realistische ontleding van wat hij een ‘samenlevingsbreuk’ noemt resulteert in het besef dat het op een scharniermoment voor de brede bevolking nu echt wel genoeg is met die last en onlust veroorzakende ‘nieuwkomers’. De geschiedenis toont aan dat wanneer overheden falen in het beschermen van hun mensen tegen overwegend allochtone veelplegers, een opstand ophanden is. Geleyn hoopt dat het niet zover komt, maar buiten de professionele wegkijkers ontwaart intussen zowat iedereen wel degelijk de alarmsignalen. Zo waarschuwde journalist Luckas Vander Taelen met zijn stuk ‘De islam in Brussel radicaliseert, de politiek gedoogt’ in Doorbraak hoe het daar van kwaad naar erger afglijdt. Denk ook aan het alarmerende boek ‘Allah n’a rien à faire dans ma classe’ vol hallucinante getuigenissen uit de hedendaagse onderwijspraktijk van Jean-Pierre Martin en Laurence D’Hondt. Het Titanic-orkest van zinkend Brussel brengt in de waan de wanhoop te verdrijven de beproefde deuntjes van het toedekkende discours. De Duitse auteur-filosoof Rüdiger Safranski citeerde Max Weber die in 1919 zoiets ‘de moraal van de juiste gezindheid’ noemde (Die Gesinnungsethik). Daarbij komt allereerst de ideologie met een doel dat alle middelen heiligt. Niet zomaar dus dat bij de recentste peiling de AfD als grootse partij van Duitsland uit de bus kwam. Actieve ethiek is moreel omgaan met de wereld zoals hij echt is.

Johan Steels

**

Illustratie: het desolate verlaten Waterlooville in Hampshire 

**

Je kan ‘tScheldt steunen door:

1. een bedrag naar keuze te storten op rekening: BE11 4310 7607 5248 (graag met vermelding ‘steun’ en je email zodat we je kunnen bedanken), of
2. door (al dan niet anoniem) te steunen via: steunactie, of
3. door je abonnement te vernieuwen via deze link