Klap eens in de handjes, blij, blij, blij, want de media zijn vrij.

Vanaf 8 augustus zijn er nieuwe Europese regels om de onafhankelijkheid van de media te beschermen.

Voor zover we ervan gehoord hebben, wordt deze Media Freedom Act alom geprezen. Wie kan daar nu tegen zijn?

Deze wet over mediavrijheid zal onder andere de redactionele onafhankelijkheid en de journalistieke bronnen beschermen, en ook de media-eigendom transparanter maken. Daarnaast beschermt ze de media tegen ongerechtvaardigde verwijdering van online inhoud door grote online platforms. Het klinkt als muziek in de oren.

Eindelijk duidelijk zicht op mediamonopolies, zicht op financieringen en de oprichting van een nieuwe onafhankelijke Europese raad voor mediadiensten, een braaf waakhondje.

Volgens Benjamin Dalle is dit een belangrijke mijlpaal in het beschermen van de diversiteit en onafhankelijkheid van de media in de Europese Unie. Als die jongen het zegt, dan weet je dat je goed zit. U kent hem wel, onze Benjamin. De man die zijn drie rukkende BV-vrienden nieuwe goed betaalde jobjes gaf nadat ze hun masturbatievideo’s niet meer onder controle hadden en naar een hen totaal onbekende ‘vrouw’ stuurden. Of ook de man die als minister van Media aan Google vroeg om ‘tScheldt uit de wereldwijde zoekresultaten te halen. In het hoofd van Benjamin is het Media Freedom Act een perfect platform om dissidente stemmen voor eens en altijd weg te vagen, vooral onafhankelijke satirische blaadjes.

Ik ben daarom zo blij dat het gedaan is met de verdachte Russische mediafinancieringen, gedaan met mediabeïnvloeding aangaande pandemieën, gedaan met onduidelijke financieringen van mediagroepen, gedaan met de mediabeïnvloeding ten voordele van de “Green Deal”.

Gedaan, gedaan, gedaan.

Dat waakhondje mag in naam van de Europese burger eens gaan kijken waar het fout loopt.

Al kwispelend zal hij snel zien dat er in Hongarije en Polen werk aan de winkel is.

Gelukkig is de kas van ‘t Scheldt heel duidelijk, en leeg.

Ben El Salami