OPINIE
door Marcel Kierszenbaum
Columnist
**
CD&V is een schip dat langzaam zinkt. De christendemocraten die ooit Vlaanderen domineerden, balanceren vandaag rond de kiesdrempel. In dat electorale kerkhof zoekt partijvoorzitter Sammy Mahdi naar een reddingsboei. En die vindt hij niet bij de boer, niet bij de middenklasse, niet bij de jeugd. Zijn blik is scherp gesteld op één groep: de moslimkiezer in Brussel, Antwerpen en Gent.
Electorale wanhoop als strategie
Mahdi beseft: cd&v kan alleen nog overleven door nieuwe stemmen binnen te halen. De “traditionele” achterban is voorgoed vertrokken. Wat overblijft, is de kans om zich te profileren als de politieke spreekbuis van de Arabische zaak in België. En hoe doe je dat? Door Israël te bashen. Door Palestina te verheerlijken. Door moslimkiezers te knuffelen die in de Belgische steden een groeiende electorale factor vormen.
Israël bashen, Hamas belonen
Sinds 7 oktober 2023, toen Hamas de grootste Joodse massaslachting sinds de Holocaust pleegde, had elke serieuze politicus maar één keuze: terreur veroordelen, solidariteit tonen met de slachtoffers. Mahdi koos het omgekeerde pad. Hij sprak niet over Hamas. Hij sprak niet over de verkrachtingen, niet over de onthoofdingen, niet over de ontvoerde kinderen.
Nee, Mahdi richtte zijn pijlen op Israël.
Hij noemde de verdediging van Israël “genocide”.
Hij eiste sancties tegen de Joodse staat.
Hij riep op tot onmiddellijke erkenning van Palestina – zonder voorwaarden, zonder garanties, zonder afstand van terreur.
De boodschap is duidelijk: Hamas vermoordt Joden en krijgt daarvoor, dankzij Mahdi’s logica, de ultieme beloning: diplomatieke legitimiteit.
De stilte over islamitisch terrorisme
Wat de hypocrisie nog groter maakt, is Mahdi’s selectieve verontwaardiging.
Geen veroordeling van het islamitisch antisemitisme dat in Brussel de straten overspoelt.
Geen woede over het Hamas-handvest dat openlijk oproept tot de uitroeiing van Joden.
Geen woord over Iran en Qatar, de financiers van terreur.
Zijn stem gaat omhoog wanneer Israël zich verdedigt. Maar hij valt stil wanneer de daders moslim zijn. Die stilte is oorverdovend.
Chantage als politiek wapen
En alsof dat niet genoeg is, koppelt Mahdi zijn obsessie met Palestina aan pure chantage. Hij verklaarde recent dat hij regeringsdossiers zou blokkeren zolang België geen sancties tegen Israël neemt. Democratische besluitvorming wordt zo gegijzeld door een partijvoorzitter die politiek overleven belangrijker vindt dan historische verantwoordelijkheid.
Zijn beruchte uitspraak “wie zwijgt, collaboreert” – gericht tegen anderen – keert als een boemerang terug. Want wie zweeg er over 7 oktober? Wie keek weg van de gruwel van Hamas? Juist: Sammy Mahdi.
De genadeklap
Mahdi presenteert zich als bruggenbouwer, maar zijn brug leidt slechts in één richting: naar de daders, niet naar de slachtoffers. Hij noemt Israël genocidepleger, maar negeert het genocidale programma van Hamas. Hij eist sancties tegen de Joodse staat, maar knielt in stilte voor de financiers van terreur.
De geschiedenis zal hem niet herinneren als een staatsman, maar als de man die, in de nasleep van 7 oktober, besloot dat massamoord politieke munt waard was. Een partijvoorzitter die zijn electoraal failliet maskeerde door terreur te belonen en slachtoffers te straffen.
Marcel Kierszenbaum Sammy Mahdi Video
Door Marcel Kierszenbaum
Columnist | Oprichter van Guardians of Zion
© Alle rechten voorbehouden
**
Heeft U ook een OPINIE?
Bent U ook een stem in het debat?
Stuur Uw vrije tribune naar [email protected]
**
Je kan ‘tScheldt steunen door:
- een bedrag naar keuze te storten op rekening: BE11 4310 7607 5248 (graag met vermelding ‘steun’ en je email zodat we je kunnen bedanken), of
- door (al dan niet anoniem) te steunen via: steunactie, of
- door je abonnement te vernieuwen via deze link
