OPINIE
door David Rosenberg
**
Er circuleren de laatste tijd heel wat simplistische ideeën over de situatie in Israël. Vaak hoor ik mensen – zelfs uit rechtse politieke kringen – beweren dat de enige oplossing een Palestijnse staat is. Maar wie de feiten onder ogen ziet, begrijpt dat de werkelijkheid veel complexer is.
Meer dan 8 miljoen Joden, minder dan 7 miljoen Arabieren
Om te beginnen: in Israël wonen vandaag meer dan 8 miljoen Joodse burgers. Daarnaast zijn er minder dan 7 miljoen Arabieren. Belangrijk detail: die Arabieren zijn lang niet allemaal “Palestijnen”. De Druzen bijvoorbeeld maken daar deel van uit, en zij beschouwen zichzelf allerminst als Palestijnen.
Van die Arabische bevolking wonen er 2,1 miljoen als volwaardige burgers binnen de moderne staat Israël, met gelijke rechten en plichten. Dat is geen Judea en Samaria – het hartland waar de Joodse staat al meer dan tweeduizend jaar geleden werd geboren – maar het hedendaagse Israël. En in dat deel van het land is er uiteraard geen sprake van een zogenaamde twee-statenoplossing.
Nationalisme mag nooit gebaseerd zijn op de vernietiging van een ander volk
De illusie van een Palestijnse staat
Veel mensen stellen zich de zaak voor alsof een Palestijnse staat automatisch vrede zou brengen. Dat is een illusie. Historisch gezien hebben de Palestijnen nooit een eigen staat gehad. De enigen die hun een staat hebben aangeboden, waren de Israëli’s zelf – en dat niet één keer, maar meerdere keren. Tot zelfs 98% van Judea en Samaria lag op tafel. Israël reikte keer op keer een uitgestoken hand, maar telkens opnieuw wezen de Palestijnse leiders dat aanbod af.
De reden is eenvoudig: de Palestijnse beweging wil geen twee staten. Hun leus “From the river to the sea, Palestine will be free” laat daar geen twijfel over bestaan. Het doel is niet vreedzaam naast Israël bestaan, maar Israël volledig vervangen. En schandalig genoeg zijn er in Europa nuttige idioten, meestal van links maar ook radicaal rechtse hoek die antisemietisch zijn– nog steeds mensen die deze vernietigingsleus meeschreeuwen.
Nationalisme zonder vernietiging
Als nationalist erken ik dat elk volk recht heeft op onafhankelijkheid. Vlaanderen bijvoorbeeld heeft het recht om onafhankelijk te worden. Maar dat betekent niet dat Vlaanderen Wallonië moet vervangen. Dat is het fundamentele verschil: nationalisme mag nooit gebaseerd zijn op de vernietiging van een ander volk. De Palestijnse eis is precies dat: onafhankelijkheid ten koste van de Joodse staat. Tot op de dag van vandaag zijn ze niet bereid om Israël te erkennen.
Een realistisch alternatief: remigratie
De harde waarheid is dat veel Palestijnen niet oorspronkelijk uit Judea en Samaria komen, maar uit buurlanden – vooral Jordanië en Egypte. De enige duurzame oplossing voor Gaza die zowel de Palestijnen als Israël ten goede komt, is daarom remigratie: Palestijnen uit Gaza de kans geven terug te keren naar hun land van herkomst. Niet gedwongen, maar met een premie en steun om daar een nieuw en beter leven op te bouwen. Dat zou hun kinderen eindelijk een toekomst geven, in plaats van hen nog generaties lang als “vluchtelingen” te laten vegeteren, zoals de Verenigde Naties en de Arabische landen tot nu toe hebben gedaan – ten koste van de Palestijnen zelf.
Autonomie zonder leger
Voor de Palestijnen in Judea en Samaria ligt de meest werkbare oplossing in beperkte autonomie: zelfbestuur, een eigen politie, de mogelijkheid om hun dagelijkse leven te leiden – maar zonder leger dat Israël kan bedreigen. Dat is een realistische formule die stabiliteit kan brengen.
Samenleven binnen Israël
En wat de Arabische burgers van Israël betreft: zij bewijzen elke dag opnieuw dat vreedzaam samenleven mogelijk is. Zij hebben dezelfde burgerrechten als hun Joodse medeburgers en maken deel uit van de enige echte democratie in het Midden-Oosten.
Conclusie
De illusie dat een Palestijnse staat vrede zal brengen is gevaarlijk en misleidend. De feiten tonen dat de Palestijnen die kans meermaals hebben afgewezen, omdat hun doel niet een eigen staat naast Israël is, maar een staat in plaats van Israël. De enige realistische weg vooruit ligt in remigratie, autonomie zonder militaire dreiging en vreedzaam samenleven binnen Israël. Alleen zo is er een toekomst mogelijk – voor zowel Israëli’s als Palestijnen.
Aan Vlaamse nationalisten
Aan onze Vlaamse nationalisten wil ik dit zeggen: wij moeten ons niet verliezen in buitenlandse conflicten – niet in Rusland en ook niet in Gaza. Onze eerste verantwoordelijkheid is de toekomst van Vlaanderen en de realisatie van onze eigen onafhankelijkheid, niet de oprichting van een zogenaamde Palestijnse staat.
Het recht op Vlaamse onafhankelijkheid is niet afhankelijk van wat er elders gebeurt. Het is niet omdat wij geen terreurbeweging zijn, dat wij minder recht zouden hebben op een eigen staat. Een volk hoeft geen oorlog te voeren om het recht op zelfbeschikking te bezitten.
Daarom is het absurd om Palestijnse terreur te vergoelijken in naam van “nationalisme”. Een Palestijnse terreurstaat zou niet voor vrede zorgen, maar enkel voor meer geweld en instabiliteit in de regio. En laat ons niet naïef zijn: die instabiliteit zou vroeg of laat ook Europa bereiken – met terreur, antisemitisme en islamistisch extremisme als gevolg.
Onze taak als Vlaamse nationalisten is duidelijk: werken aan een vrije, veilige en welvarende Vlaamse staat. Niet aan de droom van anderen die gebouwd is op haat en terreur.
David Rosenberg
**
Heeft U ook een opinie?
Bent U ook stem in het debat?
Stuur Uw Vrije Tribune naar [email protected]
