VALENCIA HERE WE COME
Jullie verslaggever werd door de redactie van ‘tScheldt ter plaatse gestuurd om het congres van de EVP bij te wonen, alles betaald. Hoera ik op stap, ik kwam iets voor de middag 28/4 aan in het hotel, ik plofte op bed om eens een paar dagen te genieten. Rond 12 uur stak ik mijn gsm in het stopcontact en ja kortsluiting in het hotel. Denk, oei toch ni door mij? Ik naar beneden en oef, het hele land en stukken van Frankrijk en Portugal lagen plat. Ik dacht eerst dat boze bewoners van Valencia het Congres wilden saboteren, maar daarvoor heel het land treffen? Of was het Poetin? Of het versleten netwerk? Of invloeden van de energietransitie? Tegen de avond waren al grote stukken van het land terug onder stroom. De eerste minister verklaarde dat er een onderzoek kwam. Allicht via de welbekende doofpotonderzoeksmethode.
Maar ja, who cares, er was terug stroom! Wat opviel was dat alles heel rustig verliep. In Valencia geen gierende politiewagens, ambulances of camion de bomberos. Dat is in Antwerpen wel even anders. Hoe vaak denk ik niet in de stad “moet dat echt al dat lawaai?” Enfin, terug naar Valencia, even ging door mijn hoofd “hoera geen vervelend congres van twee dagen, platte rust!”, maar dat geluk had ik niet.
Kostuumpje aangetrokken (wie me kent weet dat dat een strijd is) en op stap. Op het congresterrein werd ik begroet door een groepje Valencianen die mij prompt uitmaakten voor “ASASINO”. Denk, allez, ik? Wist ik veel dat de burgemeester en de gouverneur van de stad van de EVP zijn. Leuke plaats om een EVP-congresje te houden. Gezien er nog een noodtoestand gold, van het stroomdebacle, werden de manifestanten snel weggeveegd. Hier moeten ze nog naar de politie luisteren.
Binnengekomen kreeg ik een badge die recht gaf op een rugzakje met cadeautjes erin. Hoera! Ik trok het rugzakje vol belangstelling open: een waaier, bloknootje, een boekje over Draghi zijn plan. Denk, is dat alles? Heb ik mij daar voor tussen de zakkenrovers moeten wurmen? Wacht, het beste moest nog komen. Yes! Een foldertje van de EPPride “The LGBTIQ plus network of the EPP”. Denk, heu… hoera “creating awareness for diversity and inclusion”, ik mikte de folder gelijk weg, opgeruimd staat netjes. Het congres was prachtig ingericht. Er was op geen kosten gekeken. Dacht, ons geld is goed gespendeerd. Om toch nog wat terug te recupereren van mijn belastinggeld deed ik me te goed aan broodjes en wijn, en scharrelde nog wat gadgets mee in mijn tasje.
Het congres ging van start met veel handgeklap en wat daar allemaal bij komt kijken. Erg vervelend allemaal. Maar ja, ik heb dan ook geen EVP-hart. Ik loop er niet zo warm van, van al die politiekerkes in hetzelfde blauwe pakje. Maar wie liep ik me daar tegen het lijf?? De Crem Junior, een frisse jonge kerel, door pappie gedropt bij de EVP. De volgende die ik zag was Ivo Belet. Denk, die is toch geen Europees verkozene meer. Hierbij vergat ik stomweg dat de EVP-ers elkaar dekken natuurlijk. Belet zit nu op een kabinet van een of andere Commissaris. Mooi geregeld. Twee cd&v-excellenties waren er ook. Annelies en Vincent. Anneliesje moest haar valiesje niet uitpakken want die werd voor heel belangrijke zaken teruggeroepen naar het Parlement in België. Nu mocht het boomlange kippetje nog eens op reis en dan mag dat niet van de oppositie in het thuisland.
Er waren rond de, hou u vast, 1400 congresgangers, ruw geschat. Na de verkiezing van de voorzitter, Manfred Weber, een Duitser, en nog wat ander gezever zoals een toespraak van von der Leyen, werd de vergadering gesloten. We werden op een bus geduwd om naar een aangeboden ‘diner’ te gaan in het Museu de les Ciencies. Prachtig gebouw en het eten was verrukkelijk! Ik heb er lekker gesmikkeld op kosten van de Spaanse Staat. Ik begin meer en meer te geloven in de Europese gedachte.
De volgende dag was het de verkiezing van de vice-voorzitters, 10 posten en 12 kandidaten, waaronder Wouter Beke. De vorige avond had ik zitten schransen bij de Duitse delegatie. Daar had ik horen zeggen dat Beke niet veel kans maakte omdat hij een zwakke voorzitter was geweest en weinig inhoud heeft. Denk, allez die moet toch bij die 10 geraken, alhoewel het met niet veel uitmaakte. Beke had ook een mooie folder laten drukken zoals ook de andere kandidaten, met typisch voor de cd&v, nietszeggende teksten.
De toespraken en de resoluties begonnen met onder andere Liesbet Sommen, een pas verkozen parlementslid van de cd&v. Toegegeven, ze wist zich tussen de politieke wolven te handhaven. Ze mocht maar 2 minuten spreken. Dan kan er al niet veel mis gaan.
Vervolgens sprak een Italiaanse Minister, ANTONIO TAJANI. Wow wow, ik dacht even dat die man op het verkeerde congres zat. Hij veegde zonder schroom de vloer aan met von der Leyen. Hij sprak zich uit tegen de milieu-gekte, tegen de woke-zever, voor het stoppen van de migrantenstroom, en nog van alles wat me als muziek in de oren klonk. Ook bevestigde hij de katholieke waarden van de EVP. Hij kreeg een enorm applaus. Ook de Spaanse delegatie was van hetzelfde gedacht, zij het iets meer afgevlakt. Zij brachten ook de katholieke waarden aan bod. Weer een enorm applaus. Nu moet ik wel zeggen, dat die zuiderse delegaties hun eigen handenklappers meebrengen. Hoe noordelijker, hoe minder slippendragers.
Je voelt dat de basis van de EVP toch enigszins van een ander gedacht is dan hun leiders, dat gaf me een goed gevoel.
Ondertussen was de verkiezing van de ondervoorzitters bezig waar onze Beke aan deel nam. De toespraken gingen verder. Ik viel van mijn stoel toen ze aankondigden dat de president van Venezuela kwam spreken. Denk, wat komt die hier doen? Er werd een oude wankele man naar voor gebracht. In het lang en in het breed heette hij: EDMUNDO GONZALEZ URRUTIA. Nog nooit van gehoord. Was dit een sketch of zo? Ik greep naar Chat GPT en ja hoor, Urrutia bleek de verkozen president van Venezuela in ballingschap te zijn. Allez, dan toch iets geleerd.
Toen zag ik Wopke Hoekstra lopen. Nu Commissaris, nadat hij de Nederlandse CDA ten gronde had gericht. Via goede vriend Rutte had hij dit postje gekregen, nadat Rutte zichzelf eerst had bediend.
De tweede dag van dit congres was eigenlijk best interessant. En dan moesten de uitslagen nog komen. Plotseling zag ik de delegatie van Beke vertrekken. Voor de uitslag. Moest hij de vlieger nemen? Had iemand hem de uitslag al ingefluisterd?
Ja hoor, Beke haalde 189 stemmen van de 564 of 33,5 %. Te weinig en dus niet verkozen. Kous af. Slechte verliezer?
Eindigen deed ik op de afscheidsreceptie. Het moet gezegd: mooi verzorgd! Daar stond trouwens Vincent van de cd&v nog te lullen. Dat is wel een lange gast zeg.
In de vlieger huiswaarts zat Vincent in tegenstelling tot Wopke niet in business, maar in economie. Dat zegt toch iets.
Besluit, lekker gegeten en een pak belastinggeld gerecupereerd.
**
