De tweede aflevering van De Tafel van Tine (15 april) las als het script van een links georiënteerde businessschool prof die alles beter weet.
Blijkbaar overleed gisteren Danny Verbiest (79), de man die meer tijd in een hond doorbracht dan eender welke Vlaming. Op Studio100ste wijze werd de dood van Verbiest als salami in een Samson brooddoos verpakt om reclame te maken voor Studio100. De dood van Verbiest bleek een opportuniteit voor De Tafel van Tine. Na de analyse van de eerste aflevering in ‘tScheldt was er crisisberaad geweest in het kasteel van Big en Betsy. De redactie van De Tafel van Tine had moord en brand geschreeuwd en extra fondsen en hulp geëist van Hans Bourlon en Gert Verhulst om De Tafel van Tine te versterken. Een wakker redacteur merkte op dat Verbiest dood was en riep met overslaande stem naar een vermoeid ogende Hans Bourlon “Danny Verbiest is dood, u kende hem het best, u moet als gast komen spreken”. Bourlon had de boot afgehouden maar na een telefoon van Verhulst besloot hij De Tafel van Tine te depanneren. De doortocht van Hans Bourlon in de uitzending was een afknapper van jewelste. Het hele lijf van Bourlon schreeuwde “ik wil hier NIET zitten!” Aangezien Tine Embrechts van journalistiek nog minder kent dan van kleurenwiezen slaagde ze er niet in een ordentelijk interview over de dood van Verbiest uit Bourlon te sleuren. Het gesprek was als een Burger King hamburger die enkele uren te lang had liggen wachten vooraleer hij opgegeten werd. Voor iemand die net dood is gegaan als gevolg van levenslang in een doos onder een pluchen hond te hebben gezeten kwamen we niet te weten aan wat Verbiest was gestorven. Ook de Regimepers hield het de hele dag op ‘ziekte’. Welke ziekte? Geen idee. Euthanasie? Geen idee. Palliatieve sedatie? Geen idee.
Naast Bourlon zat Jani Kazaltzis, het equivalent van een blindedarm in de Vlaamse TV-wereld. Het is er, maar je hebt het niet nodig. Kazaltzis mocht zonder schroom reclame komen maken voor niet minder dan twee TV-programma’s die hij op Play presenteert. Dat is dezelfde zender als die waar De Tafel van Tine als een naaktslak over het uitzendschema glijdt. In de begeleidende filmpjes zei Kazaltzis zevenendertig keer teveel dat hij homo was. Dat is waarom Orban zo succesvol is in Hongarije. Hij maakt tenminste wetten die het volk beschermen tegen wandelende homoclichés zoals Jani.
Tegenover Bourlon zat Mohsi Abbas de als Hamasterrorist vermomde komiek die geen letter deftig Nederlands uit zijn persoonlijkheid gewrongen krijgt. Tot overmaat van ramp begon Abbas Koning Filip te bejubelen omdat die 65 jaar werd vandaag. We meenden ergens opgevangen te hebben dat Abbas net een kind heeft gekregen. Zou Abbas beseffen dat zijn kind nog geen honderdste van de kansen zal krijgen in het leven in vergelijking met de kinderen van Koning Filip? U weet dat wij bij ‘tScheldt grote fans zijn van Darwin en dus ook van het principe van de natuurlijke selectie. Het concept monarchie staat hier haaks op. Zonder het omzwachtelende beschermende cocon van de monarchie zou de familie van Filip van België op Luchtbal wonen en zouden ze moeten vechten voor een sociale woning.
Naast Abbas zat Kim Van Oncen, de enige vrouw van betekenis in het Tafelrijk van Gert. Van alle TV-personaliteiten die ooit de revue passeerden bij Verhulst zal zij de enige zijn die ook werkelijk weet wat ondernemen is. Haar net niet Hollywoodiaanse snoet doet haar eer aan.
We eindigen aan het uiteinde van de Tafel waar Stijn Baert, professor, tegenover Patrick Deboosere, demograaf, zat. De discussie tussen beide heren over de pensioenen stond als een tang op een varken in deze Tafel van Tine. Moest Tine een schip zijn geweest dan was ze gezonken door het plotse overwicht aan data en discussie over de pensioenen. Vermoedelijk had een redacteur van De Tafel van Tine geweten dat Baert en Deboosere niet op dezelfde lijn stonden als het ging over pensioenen. Op kinderlijke wijze had de redactie gedacht dat ‘vuurwerk’ altijd goed is voor de kijkcijfers. Beide heren hadden inderdaad een andere visie op de pensioenen, dat bleek snel in de discussie. Probleem, geen kat die begreep waarover het eigenlijk ging. Moest deze discussie in Terzake hebben plaatsgevonden had Annelies met de zachtjes uitdijende dijen Beck net die vragen gesteld waardoor de materie behapbaar en begrijpelijk werd. Helaas Tine Embrechts heeft geen idee wat het betekent om een dergelijke discussie open te breken en te leiden. Het enige wat zij van pensioenen weet is dat zij er op het einde van haar carrière ook één zal krijgen.
Terwijl de Regimepers er alles aan doet om Tine Embrechts en haar Tafel als luxe koopwaar te slijten aan het publiek is de harde koude koele waarheid dat er een drama staat aan te komen als de plooien in de organisatie van het tegensprekelijke debat niet anders worden gelegd en Embrechts niet snel een dubbel staal charisma intraveneus wordt ingespoten.
Het beginnende rot dat in het merg van de Tafel van Tine zit werd meesterlijk geïllustreerd in het tweede reclameblok. Daar was een Tafelspringer te zien, de absoluut geen knip voor de neus waard zijnde Nederlander Daan Alferink die het Vlaamse publiek vergastte op de uitspraak: “De aambeien springen in mijn reet”
Laten we niet vergeten dat De Tafel van Gert/Tine de wereld ook Elodie Gabias heeft geschonken, het meest onnuttige TV-meubel uit de geschiedenis van de Vlaamse televisie, nu zelfs te zien op de VRT waar ze het concept Pasen deze week elke dag belachelijk mag maken (zie ander artikel over deze VRT-verdwazing).
