Alsof de klokken van Pasen al op ronde zijn en lekkers brengen, belandde er een websitelink op de redactie van ‘tScheldt die de ochtendlijke geur van koffie oversteeg.

De naam van de site?

Niet, “Man Bijt Hond”, maar wel, “Man Bijt Media“.

Ochtendlijke koffiegeur?

Is er iets lekkerder dan ochtendlijke koffiegeur tijdens de paasvakantie?

Bij ‘tScheldt zijn we met een 30-tal vrijwilligers, nu al meer dan 30 jaar. Iets wat ons alle 30 verbindt is minstens de liefde voor literatuur en afgeleid de liefde voor pers en journalistiek.

Als buitenstaanders van die pers en die journalistiek, weet ‘tScheldt als geen ander dat de Vlaamse Pers en de Vlaamse Journalistiek vandaag de dag een toxische omgeving is waar het niet goed vertoeven is als je op zoek bent naar de ware journalistiek.

De Vlaamse Pers en de Vlaamse Journalistiek zijn in die zin meedogenloos. Het is een slecht betaalde industrie voor de onderste laag van de pyramide, het is een machine die niet alleen gedrukte bomen uitspuwt, het is een machine die slachtoffers maakt.

Een van die slachtoffers was en is Guido Van Liefferinge.

Vermoedelijk een nobele onbekende voor de meeste mensen in Vlaanderen.

Dat is jammer, en volkomen onterecht.

Van Liefferinge is waarschijnlijk de grootste bladenmaker die Vlaanderen de laatste 50 jaar gekend heeft. Niemand heeft in zijn leven zoveel succesvolle magazines uitgevonden en uitgegeven. We denken maar aan de volgende titels: Joepie, Dag Allemaal, Goed Gevoel, TV-Familie, Autowereld en Genieten.

Van Liefferinge had een meesterlijk gevoel voor wat het volk wilde lezen of zien. Zo produceerde hij mee de Gaston en Leo-films.

Van Liefferinge belandde in de jaren negentig van vorige eeuw in de klauwen van de zich sterk ontwikkelende Persgroep waar een jonge Christian Van Thillo de bakens begon te verzetten. Het kwam tot een conflict tussen Van Thillo en Van Liefferinge waardoor Van Liefferinge werd ontslagen. Dat leidde vervolgens tot een jarenlang proces voor de rechtbanken in Vlaanderen.

Hoe meer mediaruimte de Persgroep, nu DPG-Media, begon in te nemen in de samenleving en de journalistiek, hoe meer Van Liefferinge en zijn verwezenlijkingen gecancelled werden. Van Liefferinge had onafgezien van het conflict met DPG-Media fortuin gemaakt met zijn magazines en ging in Thailand wonen. Van daaruit bleef hij de Vlaamse media volgen en schreef hij enkele boeken over de rol van de media zoals “Glamour en glitter, geld en macht” (2006) en “Fuck de media, Red de pers” (2022).

Op geheel typisch kleinvlaamse wijze werden deze boeken doodgezwegen in de ‘reguliere pers’.

Het is geweten dat er verschillende ‘journalisten’ actief zijn op de Nederlandstalige Wikipedia, vandaar dat de Wikipedia-pagina van Guido Van Liefferinge een belediging is van wat een digitale encyclopedie zou moeten zijn.

De net verschenen website “Man Bijt Media” is een biografische website van Van Liefferinge.

De titel van deze website “Man Bijt Media”, verwijst allicht naar het boek “Man bijt Van Thillo” dat Van Liefferinge in 2024 schreef. Omdat het boek allicht niet zo’n fris en fraai beeld geeft over Van Thillo heeft DPG-Media haar duur betaalde advocaten ingeschakeld om het boek uit de markt te houden. Dat lijkt voorlopig te lukken. Het boek is nergens te vinden.

Maar dan is er nu plots de website Man Bijt Media.

Het is een bescheiden website, maar recht uit het hart van een gedreven bladenmaker en journalist.

Er staan een 30-tal vrij recente blogposts op die absoluut de moeite waard zijn. Geniet, bijvoorbeeld, samen met ochtendlijke koffie en croissants, van de twee posts met de titel “Pers in ademnood, Media doodziek”. Een heerlijke inkijk in het functioneren van de media-industrie vlak voor de eeuwwisseling.

De inhoud van deze posts is tekenend voor de implosie van de industrie, het moreel falen van de Vlaamse media in het bijzonder.

We weten nu al wat de ‘industrie’ zal zeggen op het verschijnen van deze website. Ze zullen Van Liefferinge nog meer in het verdomhoekje duwen met woorden als ‘revanche’, ‘niet serieus’, ‘wraak’ enz enz… dezelfde woorden die ze gebruikten om zijn twee eerdere boeken kalt te stellen.

Wij hopen dat Van Liefferinge vanuit Thailand zijn website Man Bijt Media verder blijft voeden met verhalen en bedenkingen. Hoe meer verhalen over de Vlaamse pers hoe liever. En noodzakelijk. Wil de Vlaamse mediasector zichzelf uit het gat trekken waarin ze zich vandaag bevindt dan zal ze zich eerst moeten zuiveren. En dat kan alleen maar als al het vuil eerst naar de oppervlakte komt.

Op een hoger niveau denkt Van Liefferinge na over de rol van media en journalistiek wereldwijd. Hij ‘pint’ zijn gedachten vast via post-its op zijn site of schrijft erover in zijn blogposts. Van Liefferinge is ondertussen 84, een leeftijd waarop de meeste mannen rustig voor hun TV naar de koers en het voetbal kijken. Bij Van Liefferinge stroomt er duidelijk nog veel energie en bekommernis over de wereld door de aderen.

En dat is bewonderenswaardig.