Uit het kabinet van ‘Dokter Marek’

*

Blijkbaar is het niet alleen onze bron binnen de medische wereld die goud getroffen heeft. De jongeman die onze bron voorziet van inside informatie over wat er gaande is binnen de psychologische wereld, heeft een eigen goudader getroffen, want hij wordt meer en meer gevraagd om sessies te organiseren met mensen in nood. Sinds zijn sessies met Wouter Beke en de top van de Open VLD kwam er nu een vraag vanuit de wereld van de MSM-journalisten. Hoe zit het dan met discretie hoor ik u vragen? Het enige dat nog meer lekt dan een kerncentrale in Doel, zijn politici die bij hun journalisten-vriendjes op een goed blaadje willen staan. Naar verluidt is er in een niet nader genoemd sterrenrestaurant onlangs een grote levering van duifjes geweest.

De uitnodigingen voor een groepssessie met journalisten was snel gemaakt en verstuurd. Zoals verwacht kwamen inschrijvingen snel binnen en, eveneens verwacht, lieten de schrijvers van De Morgen en Humo weten dat ze geen sessie nodig hadden, want dat ze al tot het kruim van de journalistiek behoorden. Eens zover stelde onze bron tevreden vast dat nog voor de zaal open ging, iedereen stond te drummen. Ze wilden duidelijk allemaal geholpen worden. Na een korte introductie waarbij de VRT- en VTM-journalisten anoniem wensten te blijven, ging het van start:

“Goedenavond, gaat u allemaal rustig zitten, dan kunnen we aan onze sessie beginnen” ging onze bron van start. “Zoals u weet neem ik geen blad voor de mond, en zal ik jullie vermoedelijk confronteren met een aantal ongemakkelijke waarheden.” vervolgde hij zijn discours. “Wie wil er graag beginnen, u mag zeker zijn dat dit allemaal gebeurt in de grootste discretie, dus hopelijk hebben jullie geen angst om te spreken.”

Na ietwat twijfel begon 1 van de aanwezigen dan toch te praten. “Mijn frustratie stijgt met de dag. Ik kan niet voor iedereen spreken, maar we zijn allemaal journalisten, en we willen toch graag nieuws brengen dat tijdig en relevant is voor de lezers en kijkers. Recent hebben we allemaal met grote ogen gekeken en gelezen wat de onthullingen van de JFK-files naar buiten gebracht hebben.  Daar staan zoveel interessante nieuwe feiten in, die eigenlijk een aantal vermoedens van vele jaren bevestigd hebben.” “Serieus?”, vroeg onze bron. “Ik dacht dat het allemaal uit de hersenspinsels van mannen met tinnen hoedjes kwam?” “Helemaal niet, er zijn nu bevestigingen dat bijvoorbeeld de Russen geprobeerd hebben om JFK te waarschuwen. De bewijzen dat Lee Harvey Oswald echt wel een CIA-asset was, kunnen niet langer genegeerd worden. En dan is er nog het hallucinante verhaal van Gary Underhill, die minder dan 6 maanden na de moord op JFK dood aangetroffen werd in zijn appartement. Het verdict was zelfmoord, alleen was de locatie van de wonde achter zijn linkeroor wel verdacht, gezien hij rechtshandig was. Wat zou de reden kunnen geweest zijn om hem te liquideren? Wel, hij beweerde heel kort na de moord dat deze het werk was van een kleine groep binnen de CIA.”

“Zo een verhaal moeten jullie toch brengen, dat spreekt al tientallen jaren tot de verbeelding van mensen. Is dit dan geen gegarandeerd voorpagina nieuws? Als zichzelf respecterende journalisten moeten jullie hier toch iets mee doen?”, probeerde onze bron te stellen. “Wij beginnen daar niet eens aan”, ging iemand anders verder. “Zo een verhalen passeren niet eens onze redacteur, laat staan de hoofdredactie. Die verhalen zijn voor ons off limits, dat is ons wel heel erg duidelijk gemaakt.” Onze bron was na deze opmerking enkele notities aan het maken in zijn boek. Er passeerde net een journalist die kon meelezen. “Zeg, wat zie ik daar nu staan, ‘gebrek aan ruggengraat’, dat is toch wel er los over, niet?”

“Allee gasten, dat kunt ge toch niet menen. Er zijn toch nog tal van voorbeelden waar jullie kunnen over schrijven. Bijvoorbeeld het officiële verhaal rond 9/11, dat gelooft toch ook niemand. Gebouw 7 dat ineenstort als bij een gecontroleerde ontploffing, paspoorten die intact gevonden werden in het midden van al dat puin van de Twin Towers. De inslag van het Pentagon dat overduidelijk toch niet van een vliegtuig kon komen. Mogen jullie daar iets mee doen?”

“Nope, zelfde veto.”

“Wat dan met het recente nieuws dat volgens een aantal intelligentiediensten het al vlak na de uitbraak van corona duidelijk was dat het helemaal niet van een vleermuis afkomstig was, maar wel degelijk gemaakt was in het Wuhan labo? En dat Fauci hier mee voor verantwoordelijk is, en dat er samen met de virologen afspraken gemaakt zijn met overheden om de mensen onterecht in een lockdown te stoppen?”

“Been there, tried it”

“De Epstein lijst?” probeerde de psycholoog verder.

Stilte, iedereen bekeek elkaar angstig, tot er toch iemand iets durfde zeggen. “Dat is een onmiddellijk C4. Dat is nog toxischer dan de verhalen over Conner Rousseau.”

“Volgende poging dan: het klimaat. Iedereen weet ondertussen toch dat het 1 grote scam is. Al Gore die al jaren beweert dat er geen ijs meer op de Noordpool zal zijn tijdens de zomers. De windmolens die enkel winstgevend kunnen blijven als er miljarden gesubsidieerd wordt. De stikstof en andere maatregelen die wij hier nemen, terwijl er in landen als China of India nog massaal vervuild wordt? De aanhoudende focus op de zogezegde warmterecords terwijl er geen haan kraait als het extreem koud is?”

“Zwijg me van het klimaat”, barstte er plots iemand in tranen uit. “Ik ben Bram Verbruggen en vorige week heb ik me in mijn weerpraatje op de VRT geuit als klimatariër. Ik probeer elke keer de mensen wat bewust te maken door klimaatweetjes in mijn weerbericht te stoppen. Resultaat? Ik word van alle kanten uitgelachen. En ja, ik hoor de mensen in de zaal hier ook wel gniffelen hoor. En ik mis mijn streepjes in de lucht zo enorm. Die geo-engineering projecten zorgen altijd voor wat wolkjes in de lucht achter de vliegtuigen, allemaal weg nu. Allemaal de schuld van die vervloekte nazi Musk die zijn tanden gezet heeft in de financiering van USAID.”

“Ah, USAID, nog zo een ramp” ging iemand verder. “Dat heeft dan ook gezorgd voor extra druk op de journalistieke wereld. De dollars waren echt wel welkom vanuit die organisatie voor het “verspreiden van de democratie”. Dat was je reinste sponsoring om bepaalde verhalen te brengen, en andere dan weer uit het nieuws te houden, zoals we hier al kunnen vaststellen hebben.”

“En we hebben het al zo lastig om een deftige verloning te krijgen. Vroeger waren de mensen nog bereid om deftig te betalen voor een krantenabonnement. Met de opkomst van het internet is dat helemaal gedaan. Er was nog een periode waar je een iPad of andere tablet kon krijgen met een prijzig abonnement. Nu krijg je dat bijna cadeau als je een nieuw paar pantoffels koopt bij den Torfs. Onlangs kreeg ik zelfs een promo in de brievenbus waar je via Kiosk.be voor 4 EUR gedurende 4 weken Het Laatste Nieuws of De Morgen kon lezen.  Godverdomme elke dag digitaal EN aan huis geleverd!!!”, ging de man woedend verder. Zo geraakt het geld dat DPG Media verdiend heeft door te collaboreren met de nazi‘s tijdens WO2 misschien ooit wel eens op.”

“Onze tijd samen is weer voorbijgevlogen”, besloot onze bron. “Ik stel voor dat we nog eens samenkomen om een vervolg te breien aan deze sessie. Misschien zou het interessant zijn om een aantal bekende journalisten ook uit te nodigen, ik denk dan bijvoorbeeld aan Joël De Ceulaer?”

“De Joël?”, begonnen een aantal aanwezigen te lachen. “Die zit volgens mij nog altijd in een hoekje te wenen omdat zijn idolen-virologen hem nu aangevallen hebben in een column. Met zijn briefjes altijd. Die is denk ik al jaren klant bij een psychiater omdat Bart De Wever hem geen interview wil geven.”

“En trouwens, als ik kijk naar de mensen hier aanwezig, met alle respect, maar zo laag als de mannen van De Morgen of de Humo zijn we ook nog niet gevallen.”

Wordt ongetwijfeld vervolgd…