U kent ons ondertussen. ‘tScheldt heeft het onnoemelijke voordeel niet gesubsidieerd te zijn en niet gestoord te worden door de gescleroseerde wetten van de Vlaamse Vereniging van Journalisten (VVJ), een hedendaagse dekmantel voor wraakjournalistiek van wokescribenten die menen dat ze zo tijdsbepalend zijn dat de meridiaan van Greenwich door hun achterste loopt.

Dat brengt ons op het begrip tijdsbepalend en een andere beroepsorganisatie die zo mogelijk nog toxischer is dan de VVJ, namelijk het ACV.

Wie meende dat universiteiten bakens van onafhankelijkheid en research waren, is er al lang aan voor de moeite. Meer specifiek, de UGent is een wespennest van politieke afrekeningen en postjesjagers die van de universiteit een moeras van ellebogenwerk en dodelijke digitale messentrekkerij hebben gemaakt.

Op de UGent rijdt een falanx van ACV-militanten door alle geledingen van de universiteit heen om de wereld naar hun politieke hand te zetten. Niet minder dan 7 groen gevuilniszakte ACV-ers maken van de UGent een dagelijks strijdtoneel. We hebben ze even voor u opgelijnd: Stefanie Vermeire, Hilde Dewulf, Inge Huyge, Nicolas Coppieters, Wendy Marant, Davy Cuypers en Frank Reddé. Het zijn politieke zandkorrels die het radarwerk van de universiteit trachten te ontwrichten.

Queen van haat en achterklap is Stefanie Vermeire.

Stefanie heeft een agenda. Ze probeert al jarenlang bepaalde mensen in diskrediet te brengen, zoals daar is: Carl Devos.

We hebben een euforisch mailtje weten te onderscheppen van Stefanie. Het is een klaarkommail van Stefanie. Euforisch squirtend klotst het enthousiasme van Stephanie tegen de wetenschappelijke kade want eindelijk krijgt Stephanie haar zin. Ze heeft het dossier van haar vriendin Hilde Van Liefferinge eindelijk op het voorplan gekregen en dat dankzij Humo.

Het dossier Hilde Van Liefferinge is al lang gekend op de UGent. Het dossier werd door tal van interne organisaties bekeken en geëvalueerd. Maar niet naar de zin van Stefanie Vermeire die eigenlijk het liefst decaan, rector en afgevaardigde van de Belgische regering aan de UGent was geweest. Vraag aan de entourage van Stefanie Vermeire wie Stefanie is en iedereen zegt dat Stefanie niet tegen ‘nee’ kan. En dat ze de werkelijkheid hertekent en blijft hertekenen tot ze haar zin krijgt, met een hertekende werkelijkheid. Wetenschappelijk gezien is dat een ander woord voor een politiek gemotiveerde leugen.

Onderstaande mail bewijst dat Stefanie Vermeire en haar kornuiten interne gegevens van de UGent naar buiten hebben gebracht, naar HUMO, gegevens die zij alleen kon verkrijgen als medewerker van de UGent. Misschien moet de politie de computer van Stefanie Vermeire eens in beslag nemen en nagaan naar wie Stefanie zoal mails verstuurt. Wenkbrauwgefrons zal alvast volgen bij de onderzoekers.

Bij Humo kwam het verhaal binnen als zoete koek. Een bekende prof aan het kruis nagelen deed HUMO denken aan de hoogdagen van Notaris X toen ze een volstrekt onschuldige notaris konden beschuldigen van ontucht met zijn kinderen. Later bleek dat er niets van aan was, maar het was te laat, het leven van de notaris was vernietigd. Bij Humo droomt wat achterbleef als ‘journalist’ nog elke dag van een nieuw Notaris X verhaal.

Wie het verhaal in Humo aandachtig leest ziet dat Sam Ooghe, de zogenaamde ‘journalist’ van dienst, alle truken van de foor toepast om zonder enig bewijs een verhaal samen te stellen dat vooral lekker fout ruikt en leest. Sam Ooghe was een handig instrument in de handen van Stefanie Vermeire van het ACV en haar splijtzwamvrienden om van roddels een smeulend vuur te maken dat voor de betrokkenen nooit meer zal uitgaan.

En ‘tijdsbepalend’? Volgende maand zijn het verkiezingen aan de UGent. U dacht toch niet dat dit verhaal ‘zomaar’ vandaag de kranten haalt?

**