De lectoraten van ’t Scheldt en andere door politieke correctheid en woke waanzin onbedorven media behoren tot de weinigen die de oorsprong van het woord nazi kennen. Dit in tegenstelling tot de Tiktok-generatie, quasi ongeletterd en nauwelijks in staat tot kritisch denken, die de term gaarne in de mond neemt. Kennis over de etymologie van dit woord zou het narratief van deze ignorami – dat één van de gevaarlijkste psychopaten van de geschiedenis extreemrechtse denkbeelden had – danig verstoren.

De naam van Hitlers partij, Nazional Sozialistische Deutsche Arbeiderspartei, demonstreert niet één, maar twee keer dat het nazisme zich wel degelijk in het linkse deel van het spectrum bevond. Zij die beweren dat het ‘extreemrechts’ is, kennen de ideologische wortels ervan niet. Hoewel hij publiekelijk anti-Marxistisch was – Marx was immers een Jood – bewonderde Hitler de denkbeelden van de filosoof. Ook het fascisme is links geïnspireerd: voor Mussolini zijn eigen partij oprichtte, was hij lid van de Partito Socialista Italiano.

Beide -ismen zijn aftakkingen van het socialisme en benadrukken de suprematie van de groep over het individu:

“Du bist nicht, das Volk ist Alles!” (Jij bent niets, het volk is alles!)

“Tutto nello Stato, niente al di fuori dello Stato, nulla contro lo Stato.” (Alles binnen de Staat, niets buiten de Staat, niets tegen de Staat.)

Leuzen die sterk doen denken aan die van het Rode Gevaar:

“Коллектив — это всё!” (Het collectief is alles!)

“个人是渺小的，革命事业是伟大的。” (Het individu betekent niets, de revolutie betekent alles.)

Het verschil lag in de focus: Stalin gebruikte de klassenstrijd als excuus voor zijn tirannie, terwijl de Führer geobsedeerd was door de zelf toegeschreven superioriteit van zijn ras en natie. De denkfout die links maakt is het geloof dat die obsessie van hem een nationalist maakt. Een nationalist stelt de staat ten dienste van zijn natie, terwijl Hitler de natie gebruikte om een superstaat te creëren. Hij was een imperialist met één natte droom: een Reich dat de grenzen van zijn Germaanse natie ver zou overschrijden, met één centrale regering en één leger.

Soit, dezelfde wens die Ursula maakt wanneer ze haar verjaardagskaarsjes uitblaast. U weet wel, Ursula von der Pfizer, de onverkozen voorzitter van de Europese Commissie die pleit voor de bescherming van onze democratie.

Net zoals Altiero Spinelli en andere communistische founding fathers van de EU uitlijnden in het Manifesto van Entotene, ziet zij Europa als een federale structuur, geleid door een bureaucratische elite waarvan de machtshebbers worden aangeduid, niet verkozen, en waarin de media worden gecontroleerd om geen fake news te verspreiden… met andere woorden, een USSR après la lettre, onder het mom van de leuze die pronkt op de reusachtige blauwe vlag met gele sterren in de luchthaven van Zaventem: ‘Democratie in actie!’

Na de dictatoriale lockdowns besloot de nieuwe Führerin haar onderdanen te injecteren met een brouwsel van het bedrijf waarin manlief aandelen heeft. Met de CEO van Pfizer onderhandelde ze een mega-contract van 35 miljard euro voor 1,8 miljard doses van de covidspuit die plots 25% duurder was geworden. Daarna, om aan te tonen hoe hoog ze democratie en transparantie in het vaandel droeg, weigerde ze inzage in haar sms-verkeer met Bourla, om het uiteindelijk Killary-gewijs te verwijderen.

Frédéric Baldan, een advocaat uit onze contreien, diende twee jaar later een klacht in tegen Ursula bij het parket van Luik wegens ‘usurpatie van functies en titel’, ‘vernietiging van openbare documenten’ en ‘onrechtmatige belangenvermenging en corruptie’. Hij was niet de enige – ongeveer duizend (!) anderen volgden hem.

Maar het mocht niet baten: de kamer van inbeschuldigingstelling van Luik beschouwde de klachten als niet-ontvankelijk, omdat hij en de andere klagers ‘geen belang hadden bij de zaak’. De miljoenen geprikte Europeanen die wél belang hadden bij de zaak, waren quantité négligable.

Het is niet de eerste keer dat Ursula bijna door de mand valt: in het verleden werd ze door Duitse academici al verdacht van grootschalig plagiaat in haar doctorale thesis Geneeskunde, maar de Medische School van Hannover wimpelde dit weg.

Het hoeft niet te verbazen dat de Führerin, door Forbes magazine drie maal uitgeroepen tot machtigste vrouw ter wereld, onaantastelijk is. Haar ambitie kent geen grenzen: niet alleen wilt ze baas zijn over uw lijf, ze fantaseert ook over een Vierde Reich, een Europees machtsblok tegen het Russisch monster dat ons wilt opslokken.

Een fantasie die gedeeld wordt door de kleine pseudo-Napoleon die zijn queer poepje veegt aan de Minsksakkoorden en staat te popelen om derdewereldoorlogje te spelen met Vlady. Jonge Europeanen naar het front sturen terwijl je je gephotoshopte spierballetjes Instagramt tussen de veilige salonmuren van het Elysée – een toonbeeld van dapperheid waar mama enkel trots op kan zijn. (Veel verkleinwoorden in deze paragraaf, ik weet het. Maar in Macroniale context kan ik aan de verleiding moeilijk weerstaan.)

Hoe dan ook heeft Manu relatief weinig te betekenen op het Europees toneel – na Mutti Merkel is het de Führerin die de touwtjes in handen heeft. Ironisch toch, dat het wéér onze oosterburen zijn die het Oude Continent doen afstevenen op iets wat rampzalig kan aflopen. En deze keer zullen de Amerikanen er niet zijn om onze deus ex machina te spelen.

En terwijl adolescenten elkaar afslachten voor hun vaderland, blijft het Europees belastinggeld binnenstromen in Kiev.

Trump, volgens links de meest gewelddadige nazi die op deze wereldbol rondloopt, is wonderlijk genoeg de enige in heel dit globalistisch circus die een halt wilt toeroepen aan de zinloze vernietiging van de Oekraïense levens die Zelenskyy wél bereid is op te offeren. In het Oval Office verving laatstgenoemde het kostuum door een zwarte pyjama uit zogenaamde ‘solidariteit voor zijn

troepen’, maar akkoord gaan met een onmiddellijk staakt-het-vuren deed hij niet. Misschien omdat hij aan de macht blijft zolang de oorlog duurt en verkiezingen dus uitgesloten zijn? Een wilde gok.

De soldaten moeten voortvechten, wat met het schrijnend tekort aan manschappen een probleem is. Zelenskyy’s oplossing? Razzias waarbij Oekraïnse jongemannen onverbiddelijk van de straat worden geronseld om hun ledematen of hun leven te gaan verliezen op het slagveld. Langs de oever van de Tisza, de rivier die Oekraïne scheidt van het Westen, liet hij een ultrabeveiligde muur bouwen – geen Trumpmuur om een instroom van immigranten te voorkomen, maar een Berlijnse muur om de exodus van kanonvlees te verhinderen.

En terwijl adolescenten elkaar afslachten voor hun vaderland, blijft het Europees belastinggeld binnenstromen in Kiev. Voor de aanschaf van machinegeweren en tanks, waarvan velen op de jihadistische zwarte markt verkocht worden voor ze zelfs in handen van het Oekraïense leger vallen, maar ook voor Zelenskyy’s somptueuze villa’s in Frankrijk en Zwitserland, en de winkeluitspattingen van zijn eega in Parijse boutiques. Van derderangs soapserie-acteur naar nouveau riche: een indrukwekkende carrièresprong. (Ironsich genoeg heette de propagandaserie waarin Zelenskyy de hoofdrol speelde “Dienaar van het volk”.)

De financiële steun van de EU blijft duren, belooft de Führerin, zelfs na de absolute voorwaarde die Putin stelde in zijn recente telefoongesprek met the Donald: een onmiddellijke stopzetting van militaire hulp aan Oekraïne.

De ‘grote voorvechtster van de democratie’ wilt oorlog, en de ‘nazi’ wilt vrede. Maar hoezeer Trump ook zijn vredesintenties benadrukt – in de ogen van TDS-lijders zal hij altijd een onderdrukker zijn, en ook een vuile kapitalist die het waagt compensatie te vragen voor de ettelijke miljoenen die ook de Biden-administratie leende aan Oekraïne.

Centen die Oekraïne zou kunnen terugbetalen door de mineralendeal – een doorn in het oog van de Führerin, die het Mehr Spaß had gevonden dat deze mineralen werden uitgegraven door haar kameraden van BlackRock, ’s werelds grootste vermogensbeheerder die als aandeelhouder stemrecht heeft in mastodonten zoals Bayer (het voormalige IG Farben dat Zyklon-B gas produceerde voor de andere Führer, maar dat terzijde) en bedrijven in de fossiele brandstofsector.

BlackRock mag van Ursula voortaan de Europese Commissie adviseren over de integratie van milieu-, sociale en beleidscriteria in de Europese bankregelgeving – een beslissing waartegen even werd geprotesteerd door een EU-ombudsman die het belangenconflict aankaartte maar al snel de mond werd gesnoerd.

De man mag blij zijn dat hij vandaag nog leeft – niet alle critici van het beleid van de Führerin hebben hetzelfde geluk. Toen de Slowaakse premier Robert Fico suggereerde Oekraïne niet langer te steunen, ontsnapte hij aan een moordpoging. En Călin Georgescu, de grote favoriet van de Roemeense presidentserkiezingen die dezelfde plannen had, riskeert nu een celstraf voor ‘valse verklaringen’.

En terwijl de Führerin en haar entourage beslissen over het lot van hun Oekraïense speelbal in de chalets van Davos, blijft de Russische dreiging het ultieme excuus om Zelenskyy verder te bewapenen, NATO verder uit te breiden, een Europese militaire macht te vormen, en de soevereiniteit van de individuele EU-staten te doen slinken… in naam van de Europese veiligheid.

Du bist nichts – Europa ist alles.

**

Illustratie: Ursula von der Leyen via Twitteraar Dirk Vandebergh

**