U kent ze wel, die Romina van de VTM.

Met haar reuze toiletbril op de neus en een mond zonder lippen waaruit ze venijnige commentaren perst over Amerikaanse politiek. Het menske doet geen enkele poging om haar afkeer van Trump en de zijnen te maskeren. Zoveel linkse propaganda kakelde zelfs de vroeg bejaarde Björn Soenens niet bijeen. Romina voelt zich stoer met de knokige handen strak rond haar microfoon die ze als een agitprop-megafoon misbruikt om de argeloze kijker mee te verbijsteren. Romina weet het allemaal, daar in haar veelvuldig gefotografeerde flat in Washington en u zal het geweten hebben.

De speech van Trump voor het Congres had op haar nul komma nul indruk gemaakt: meer van hetzelfde zoals tijdens de campagnetour. Het stelde weinig voor, was banaal en oogstte nauwelijks bijval, behalve vanuit zijn fanclub. Opschepperij over de eerste zes weken, pff. Dat was zo’n beetje de teneur van Romina’s reportage. Amai, zo boeiend, zag je Stef Wauters denken, terwijl hij aan zijn te nauwe jasje trok om de pijn van een ingetrokken buik te overleven. De manier waarop Van Camp haar rol van correspondente invult is niet enkel irritant door haar zeurderige toon, maar vooral stuitend door haar subjectief hooghartige en neerbuigende houding tegenover alles wat ze naar rechts vindt ruiken. Romina in beeld baadt in eigen sap en dat oogt niet bijzonder fraai.

Klaartje Coomen