De Amerikaanse vicepresident J. D. Vance gaat duidelijk geen politieke stropop willen spelen op het internationale toneel. Zijn bolwassing van de Europese leiders en hun slippendragers mocht er zijn. Had hij een punt? Jazeker, de bevolking in de breedste zin wil dat er wordt verholpen aan de ontwrichtende migratie-instroom en de verkozenen met hun activistische ambtenarenapparaat vertikken dat. Is dat ondemocratisch in de pure zin? Jawel, dus. Als je natuurlijk spreekt over een ‘militante democratie’ (Europees vakjargon om geen volle rekening te hoeven houden met wat de kiezers daadwerkelijk verlangen) met een rist aan niet-verkozen besluitvormingsorganen, dan betekent de term ‘democratie’ inderdaad wat anders dan zoals die sinds 20 januari in de Verenigde Staten wordt geïnterpreteerd. Zoals de minder sexy groenten die platjes op je bord achterblijven, zo verslenst hangen in Amerika de tussenbonzen in de touwen. Allerlei inspraak-goeroes, correctieve rechters uit een of ander gehucht en media-pausen kunnen de stroom presidentiële decreten amper nog volgen. Dat was en is de vooropgestelde techniek van oud-adviseur Steve Bannon: aan ‘flooding’ doen. Verzuip ze met het ene besluit na het andere. De daadkracht die daarmee naar buiten wordt geprojecteerd doet het kiezerskorps alvast tevreden knikken over de ingeloste beloften. Op CNN oordeelde professor Thomas Gift van de University College London dat Vance in zekere zin de zwakte van de Europese Commissie blootlegde met hun steeds weer palaveren over dure principes via goedkope praatjes, maar hij voegde eraan toe dat ook Trump censureert door bepaalde persagentschappen te weren uit Het Witte Huis en met zijn verplicht doen verwijderen van de holle Diversiteitsbegrippen uit officiële mededelingen en rapporten.
De slingerbeweging
Het komt pijlsnel naar binnen, dat besef dat we tektonisch aan het schuiven zijn op het politieke slagveld. De slinger was doorgeslagen, klinkt het zelfs in halfzachte linkse middens. Teveel trans, teveel processen over pietluttigheden, teveel uitdagingen van een normaal wereldbeeld, teveel onnodige ethische provocaties, teveel geknaag aan de wortels der traditie. En als de VS bijvoorbeeld miljoenen uitgaven aan publicaties over LGBTQI+ om aan Peruviaanse scholieren ‘verdraagzaamheid’ bij te brengen, dan verbaast het niet dat Musk en zijn departement er de knip in zetten. Ook bij ons worden tonnen verspild aan abstracte onzin, terwijl reële noden niet gestelpt worden. Is die nieuwe wereld dan nog rechtvaardig? Tja, dat was de oude wereld ook niet. Het viel enkel minder op bij volgevreten humanisten die hun eigen geweten susten met slogans en echte slachtoffers racistisch gezaag verweten.
Johan Steels
