Afgelopen woensdag mocht panellid Guy T’Sjoen aan de tafel van Gert Verhulst reclame maken voor zijn schrijfsel “Twee papa’s – de ongewone weg naar een gewoon gezin.”
Dokter T’Sjoen is een homoseksuele esculaap; etymologisch is hij een pedo-fiel, een kindervriend zoals de vertaling van pedofiel uit het Grieks luidt. Want de endocrinoloog had een onweerstaanbare kinderwens die hij, samen met zijn “man”, vervuld heeft door twee kinderen in Californië aan te kopen van vrouwen die, meestal uit miserie en armoe, hun baarmoeder verhuren en, direct nadat ze geworpen hebben, de vrucht van hun schoot tegen betaling afstaan aan meestal blanke mannen.
Hoe wanhopig kan een vrouwmens zijn! Maar de “koopvader” en de “meevader”, zoals dat in nieuwspraak heet, zijn wat blij met hun aankoop van twee kinderen. Verre van mij te beweren dat die twee etymologische pedofielen hun Amerikaanse koopwaar slecht zouden behandelen. Integendeel: doorgaans gaan homoseksuele mensen zorgzamer met andermans kinderen om dan pakweg de eerste de slechtste heteroseksuele junk of zatte “zjuzelut” (dat is volgens De Strangers: “een trees die lult en zabbert in cafés”) dat met zijn of haar kroost uit eigen zak doet.
Maar dit sofisme is naast de kwestie. Kinderen die aan homokoppels verkocht worden, komen in een marginaal milieu terecht, in die zin dat homoseksualiteit vooralsnog niet de norm is in de menselijk maatschappij. Ook bij hetero’s raken kinderen gemarginaliseerd door scheiding of domheid van de ouders; maar bij homo’s is deze marginalisering structureel. Het is zoals ik ooit een BV-BOM (Bewust Ongehuwde Moeder) verweet dat ze daardoor bewust van haar dochtertje een halfwees maakte. Het gevaar dat pedofiele janetten – niet te verwarren met homoseksuelen – hun aangenomen kinderen misbruiken is niet irreëel, want de “queercommunity” heeft een ranzig kantje, zoals onlangs bleek in de zaak van Sven Pichal.
Gert Verhulst liet die “wensmens” kritiekloos lallen over “twee papa’s” alsof dit de normaalste zaak van de wereld was. Aan de bedenkelijke gezichten van het publiek te zien vonden die het toch niet zo “gewoon”. Ook Herman Brusselmans keek naar de “papa” alsof die “gay” een stinkende scheet gelaten had. En daar kan de nieuwe Brusselmans niet tegen, tegen dergelijke vuile manieren.
Aan de tafel van Gert zaten ook Shania en Kenji Goris, kleinkinderen van ballenknijper Zeanmarie Pfaff. Deze twee kinderen van Kelly en Goris Sam werden van bij hun geboorte als beeldmateriaal gebruikt (of is het misbruikt?), eerst bij de Pfaffs en nu bij expeditie Goris, twee geënsceneerde realityshows. Op de vraag of de twee kinderen Goris hun eigen kinderen voor de camera’s zouden planten, was hun antwoord unaniem en categoriek: in geen geval. Daarmee is de vraag over gebruik of misbruik beantwoord.
JEF K. ELBERS, genomineerde prijs homofobie 1984
**
