“Ze schijten bollekes”. Dit Brabantse gezegde slaat op mensen die jaloers zijn op andermans succes. Zoals Theo Francken op Tom Van Grieken omdat die en niet hij door Trump uitgenodigd werd op diens intronisatie. Ook onze gezagsgetrouwe gesubsidieerde media produceren nu al wekenlang deze bruine bolletjes omdat 70% van de Amerikanen voor The Donald hadden gekozen. En die activistische journalisten hadden nog zo hun uiterste best gedaan om Karamella Harris op de kaart te zetten. Het heeft niet mogen baten: de REDNECKS luisteren niet naar de VRT, lezen geen KNACK of andere geschreven kouwe kak.. Toch blijven onze “opiniemakers” onafgebroken kappen op de democratisch verkozen US-president.
Zo ook recent nog in De Zevende Dag. Daar mocht ene Van de Wauwer, directeur van Tampax Christi, wat wauwelen over het feit dat “the queer community” (?) zich bedreigd voelt door de uitspraak van Trumf, de maffe mof, dat er maar twee geslachten bestaan: penismannen en vaginavrouwen. Naast deze bange halfzachte LGTBQ+ZOT-aanhanger zat mevrouw Maria Adelheid barones Doornaert, roepnaam Mia. De voormalige journaliste keek haar buurman aan met gekrulde neusvleugels, alsof die laatste een onwelriekende veest geproduceerd had? “Wie is er verkozen om te bepalen dat wij wit moeten zeggen in plaats van blank? Ik ben die woke-zever zo beu”, sneerde Mia. Toen ging ze op de politiek incorrecte toer verder door de Trumpiaanse politiek van “Eigen Volk Eerst” te verdedigen. Als afsluiter maakte ze nog brandhout van de Europese pretentie om zelf een krijgsmacht te ontrollen. Oud-kolonel Housen, bijgenaamd De Paniekzaaier, kon niet anders dan haar volmondig bijtreden. Haar optreden was zo denderend, dat HUMO – de DAG ALLEMAAL van de linkiewinkies – het een “wansmakelijk dieptepunt” vond. Wie geschoffeerd wordt door de schoften van het voornoemd rioolblad, heeft het altijd bij het rech(s)e eind.
Vroeger had ik het niet zo voor La Doornaert. Ik noemde haar ooit smalend “Barones de mes fesses”, en beschouwde haar als een typisch verzuurd tsjevenwijf met droge schaamlippen. Nu moet ik deze vrouwonvriendelijke typering herzien. Want “Mia heeft het licht gezien”; zoals de zingende zaag Luc Devos het destijds zong. De rode barones – rood is de kleur van de republikeinen die ze zo gedreven verdedigde – is in mijn achting hoog gestegen. Nu zie ik deze 79-jarige dame met andere ogen aan. Ik denk dat ze helemaal geen droog kutwijf is; ik vermoed zelf dat ze onder haar stijlvolle jurk een koppel jarretellen draagt: zwarte welteverstaan. De Rode Barones in zwarte lingerie. Zwart en rood, de kleuren van de anarchie. En aangezien ikzelf een (zachte) anarchist ben, ligt deze onconventionele, rebelse dame mij nauw aan het hart. Desgevraagd wil ik met haar zelfs enig grensoverschrijdend gedrag overwegen, want ik ben helemaal niet vies van wat antiek: het anagram van mijn familienaam is namelijk REBELS.
JEF K. ELBERS
**
STEUN ‘tScheldt
Of via rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken
Of via een steunactie:
