Toen we na de overwinning van Donald J. Trump onze rist geliefde kroegen bezochten met een uitdagend Make America Great Again-petje op ons benevelde hoofd, werden we hier en daar op gejuich onthaald, maar meermaals op blikken van afschuw, gegeneerd wegkijken of rabiaat afkeuringsgepreek. Was onze ‘act’ een misplaatste grap? Of een vunzige provocatie? Of waren we al even zot als die Amerikaanse fascist? Wat zijn de tafels sindsdien gekeerd.
In nogal wat commentaren luwt de negatieve toon over hem. Men begint ‘opportuniteiten’ te ontwaren. Men moet hem niet ‘letterlijk maar wel ernstig’ nemen. Hij is deze keer ‘beter voorbereid en sterker omringd’. De First Lady glimlacht zelfs zodat ‘Free Melania’ opgeborgen kan worden. De Nobelprijs voor de Vrede lonkt al. Na de moordpoging is hij gelouterd. Meer van dit soort fraais was tot voor kort ondenkbaar. De publieke opinie in Europa was murw gekneed door aantijgingen die een veel complexere toelichting verdienden dan het banale ‘Een misdadiger!’. Het Trumpisme is daadwerkelijk een ‘revolutie van het gezond verstand’.
Laten we eens met open vizier kijken naar hoe de doorsnee bevolking verloedering ervaart: bendes die genadeloos buurten ontwrichten, moet je daar compassie mee hebben? Ook ‘compassionate conservative’ Ronald Reagan smulde van Clint Eastwoord als Dirty Harry die tegen een stuk crapuul op de grond dat nog naar zijn pistool wil grijpen, gromt: ‘Go ahead punk, make my day’. Iedereen met een natuurlijke weerzin tegenover onrechtvaardigheid voelt als kijker op zulk bevrijdend moment kippenvel van herkenning. Enkel zichzelf continu hersenspoelende linkie-winkies slagen erin de rauwe werkelijkheid te verwarren met het zieltogende ‘o, wat hadden die ‘boefjes’ het sociaaleconomisch toch zwaar te verduren’. Het verzuren van een intussen uitgedund empathisch meeleven – door weldenkenden ook wel als verruwing der zeden omschreven – is net ontstaan door de lakse lafheid naar criminelen toe. Te lang waren slachtoffers en politie bezig met zinloze administratie, terwijl de veelpleger al terug op straat zich in zijn hobby uitleefde. Nihilisme zonder ziel is geen basis voor beleid.
Kartels als terreurorganisaties catalogiseren is terecht. Illegale migratie beteugelen zal wijken normaliseren en exotische overlast doen uitdoven. De massa fossiele brandstof verbruikende ‘duurzaamheidsindustrie’, de arrogante belangenclub WHO, de activistische ambtenarij, de diversiteitsdwingelandij, de aangeleerde schaamte over een collectief verleden bij jongeren en het elkaar opsplitsen in gefingeerde geslachten, dat moest allemaal de schop op. De presidentiële besluiten van Trump vormen een daadkrachtige start en geeft mensen de hoop dat het politiek systeem niet muurvast hoeft te zitten. Het satirische The Babylon Bee kopte sarcastisch: ‘Democratie kapot nu man met meeste stemmen wint’. Dat vat veel samen.
Wat nu weeral eens blijkt is hoe snel slippendragers van kamp veranderen. Stoer roepen dat ze anti-Trump zijn om hun mogelijks foute mening te maskeren, vallen die maskers alvast af. Opmerkelijk hoe zelfs de vroeg bejaarde met de rode neus Björn Soenens zijn bijna laatste verslag drapeerde met een saus die zowaar naar objectiviteit smaakte, toen hij Joe Bidens zwakte ontblootte en Trumps aanpak zonder grimas weergaf. Dat Orban, Meloni, Wilders en Van Grieken vanuit het verre Amerika de erkenning krijgen die Europa hen onthoudt is voor velen een kantelpunt. Zou het kunnen dat er zich eindelijk een kentering ontvouwt op het vlak van maatschappelijk debat en sociologisch inzicht? Het morele moeras droogleggen, nu!
**
STEUN ‘tScheldt
Of via rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken
Of via een steunactie:
