Na onze kerncentrales vertoont nu ook ongeveer het hele wagenpark van ons roemrijk Belgisch Leger-Armée Belge scheurtjes. Dat komt door de zware kanonnen die de biefstuksocialist Flahaut destijds op veel te lichte onderstellen liet monteren. Hierdoor komt de slag- en vuurkracht van onze rammelende panzers in gevaar nu dat er immanent oorlogsgevaar dreigt, als we de koude oorlogstaal die Navobaas Rare Rutten in zijn eigenaardig Engels uitkraamt mogen geloven.
Even over die dreiging van Poetinstan en de oorlog met Zelenskraïne. Onze westerse staatsmedia hebben vanaf het eerste ogenblik ongevraagd, ongenuanceerd en kritiekloos partij gekozen voor de goede Volodymyr tegen de boze Vladymyr. Die eerste werd ons voorgeschoteld als de vleesgeworden belichaming van onze westers waarden, de tweede als de bloeddorstige baarlijke duivel die Europa met huid en haar zal verslinden als we geen massale kooporders plaatsen bij de Amerikaanse wapenindustrie. De beeldvorming die ons voorgeschoteld werd van de broederstrijd tussen twee al even corrupte voormalige communistische republieken, deed me sterk denken aan een reportage over propaganda, die Canvas begin van de week uitzond. Het ging over de manier waarop de Amerikaanse overheid & oorlogsindustrie in 1916 de yankees – die aanvankelijk massaal tegen interventie in Europa waren – klaar stoomde om tegen de mof ten strijd te trekken. Wat een jaar later ook gebeurde.
Nu kregen we hetzelfde scenario te zien: de agressor is opnieuw de boze wolf die het arm lammetje met huid en haar zal verslinden. Laat ik duidelijk zijn: Poetin is ongetwijfld de belager, maar Zelensky is ook geen lammetje. Deze mediatycoon – de Gert Verhulst van de Karpaten – is een leep mannetje dat de klappen van de zweep kent om ons op te zwepen voor het Oekraïns Belang. Herinner u het imago dat we van hem opgehangen kregen: een klein maar dapper ventje in kaki dat in zijn land bleef om tegen de barbaren en voor Europa te strijden. De eerste beelden die we van de strijd te zien kregen waren pure propaganda: één moedige soldaat van de goeden die met één granaat enkele slechten uitschakelt, een mooie dame die op een intacte vleugelpiano in een verwoest appartement een miniconcert ten beste geeft, een moedige cellist die voor een ingestorte woonblok een strijkje pleegt… Dr. Joseph Goebbels had het niet beter kunnen regisseren.
Intussen zijn we drie jaar verder. Nu vernemen we dat inmiddels, naast talloze Russen, toch ook al zo’n kleine veertigduizend Oekraïners er het leven bij inschoten. Zelensky zelf is niet zo honkvast als aanvankelijk werd gesuggereerd. Nu is het onderdeurtje constant op bedeltocht, nu eens in Amerika dan weer in Europa, om geld en wapens te schooien en om ons bij zijn oorlog te betrekken. Dat lukt hem mettertijd wat minder, want zoals VDB het destijds zei: Trop is te veel, te veel is trop. Om onze sympathie alsnog op te wekken blijft het kaki krijgertje steeds maar herhalen dat hij voor de democratie en voor Europa strijdt. Laten we wel wezen: Oekraïne mag binnen het geografische Europa liggen, het is niet het Europa dat voortsproot uit de christelijk Romeinse cultuur, En die zogenaamde democratie waarover hij het heeft is een lachertje als men weet dat de democratisch verkozen president Janoekovytsj in 2014 door een ‘coup’ werd afgezet, mede op aanstoken van de Gentse liberaal Vrhfstdt die op het Majdanplein hysterisch stond te molenwieken terwijl dat blauwe konijn de massa opzweepte door haar op eigen houtje en zonder mandaat Europese steun voor te spiegelen. Nu betalen wij de rekening voor zijn krijgszuchtige belofte. Daarmee wil ik niet gezegd hebben dat de ex KGB’er Poetin in deze broederstrijd vrijuit gaat, integendeel. Maar Europa zie ik hem nog niet zo direct binnenvallen. Mocht dat desalniettemin toch gebeuren, staat ons leger zeker paraat, dankzij de vooruiziende vetkwab Flahaut met zijn Waalse dikke kanonnen op frêle chassis van 2 pk’tjes.
Ik herinner me de hoogstaand culturele strijdkreet van enkele Vlaamse huurlingen die destijds in Katanga met Tsjombé meevochten, en waarvan ik u hieronder laat meegenieten:
“We zijn van de bende van Tisj / Alle dagen patatten met bisj / We smijten met sjikken, moestasjen en stront / En ons lief is kloek en gezond!”
De betekenis van deze bezwering is me nog altijd wat onduidelijk. Maar één ding staat als een paal boven water : mocht de Rus ooit hierheen komen, weet hij waaraan hij zich kan verwachten. Onze Vlaamse piotten zullen die Pjotrs warm onthalen op een koude douche van “sjikken, moestasjen en stront”, waarbij onze Bende van Tisj een angstaanjagende “pang” zal roepen, waardoor die rotte Russen van de schrik kaka in hun kaki broek zullen doen.
FERDINAND SONNEBRANDT
