Vaak hoort en leest men dat mohammedanen “willekeurig” en “onverwacht” aanslagen zouden plegen. Niets is echter mínder waar. Bijna steeds kiezen moslimterroristen de plaats en/of het tijdstip van hun terreurdaden zéér zorgvuldig uit. Zij weten hun doel precíés te kiezen.

Zo vonden de aanslagen in 2001 op de Twin Towers in New York en op het Pentagon vanzelfsprekend níét “toevallig” plaats op 11 september. Maar wél precies – dag op dag – zestig jaar na de eerstesteenlegging van het Pentagon op 11 september 1941.

En ook de plaats van de recente terreurdaad van de mohammedaanse doodrijder op 1 januari 2025 in New Orleans werd door hem allesbehalve “toevallig” gekozen. De massamoordenaar Shamsud-Din Jabbar – iemand die net zo veel of net zo weinig “Texaans” is als de vele ratelslangen die in die fantastische “Lone Star State” in de woestijn uit hun vreemde ei kruipen – reed op nieuwjaarsdag frontaal in op een menigte feestvierders in Bourbon Street in New Orleans – in Louisiana. De teller staat inmiddels op veertien doden. En een meervoud aan gewonden – die zich voor de rest van hun leven door het leven moeten worstelen met vreselijke handicaps. Want dát is wat maar al te vaak over het hoofd wordt gezien – als men spreekt over “gewonden”. Hun leven zal nooit meer hetzelfde zijn – noch lichamelijk noch geestelijk. Ik kan ervan mee spreken. Mijn linkerarm is na de aanslag van 2015 op mij op de Meir in mijn geboortestad Antwerpen – een mij geheel onbekende gesluierde ‘vrouw’ die mij totaal uit het niets van mijn fiets duwde – nooit meer dezelfde. Zoals het leven van alle duizenden overlevende slachtoffers van “de religie van de vrede” nooit meer hetzelfde is. Helaas is het ene slachtoffer blijkbaar niet het andere in de ogen van de politiek-correcte goegemeente. Wordt men slachtoffer van een aanhanger van “de religie van de vrede” – dan volgt er slechts een schaamtevol stilzwijgen. Leer mij de lafheid van de twee maten en twee gewichten kennen van de politiek-correcte doodzwijgers!

Bourbon Street

Ach – de aanslag in de Bourbon Street in New Orleans! Deze straat is al sinds mensenheugenis tijdens het prachtige carnaval in die stad dé centrale plek van vrij en ongeremd feestvieren. In deze straat ontbloten tijdens Mardi Gras vrijgevochten Amerikaanse vrouwen – van welke huidskleur of sociale achtergrond ook – jaar na jaar hun borsten. Niét als teken van onderdanigheid – maar wél als oersterk bewijs van vrouwelijke vrijheid en onafhankelijkheid. Honni soit qui mal y pense! En precies dáárom koos de seksueel gefrustreerde mohammedaanse terrorist Shamsud-Din Jabbar – twéémaal gescheiden en mét een besneden piemeltje – op nieuwjaarsdag 2025 deze Bourbon Street in New Orleans uit om er zijn boodschap van haat vol verderf en dood te zaaien. Ach – wat een loser! Maar wél een moordzuchtige loser! En er wachten in onze westerse landen miljoenen losers als hij – achter hun taqqiya-masker en onder de radar van de veiligheidsdiensten – om de hen door hun doodscultus opgelegde frustratie te verhalen op vrije mensen die écht leven.

Shamsud-Din Jabbar was een mohammedaan – een aanhanger van de meest levensvijandige cultus op aarde. Een dolle hond die niet van zijn hondsdolheid kon genezen worden – om Winston Churchill te parafraseren: “Islam is as dangerous in a man as rabies in a dog.” De mohammedaanse massamoordenaar Jabbar is een van de miljoenen mannetjes die zich de afgelopen decennia in het hart van onze westerse beschaving hebben binnen gewurmd – klaar om de eigen frustraties veroorzaakt door hun levensvijandig geloof betaald te zetten aan mensen die vrijuit willen leven en genieten.

Ik ben – naast dichter en fotograaf – ook “gediplomeerde” filosoof. Opgevoed in een niet-gelovig gezin. En een van de laatste leerlingen van de grote filosoof Leopold Flam – die de hel van Buchenwald heeft overleefd. Ik heb dus géén lessen te ontvangen van katholiek opgevoede “linksen” over wie of wat anno 2025 échte fascistisch is. De huidige fascisten noemen zich weliswaar “links” of – godbetert! – “groen”. Maar het zijn niet meer dan fascistische verraders van de westerse Verlichting die met de wapens van “woke” en “deugd” genadeloos elk kritisch denken vervolgen en de grond in boren. Ik citeer nogmaals, voorzichtig, Winston Churchill – die niet alleen een afkeer had van de islam maar ook het Duitse nazisme zonder pardon versloeg – : “De fascisten van de toekomst zullen de antifascisten zijn.” (‘voorzichtig’ want niet iedereen is akkoord dat de uitspraak van Churchill was). 

Ach – hoe kan het tij in de historische eb en vloed van de menselijke geschiedenis keren! De grootste westerse filosoof – Friedrich Nietzsche – zag en beschreef haarscherp hoe giftig het christelijk geloof is voor het leven op deze planeet. Maar in zijn levenstijd – de tweede helft van de negentiende eeuw – bleef hij als bevoorrechte Europeaan helaas blind voor het feit dat er al sinds bijna veertien eeuwen een nog veel erger en moorddadiger geloof op deze planeet woekert – de doodscultus van het mohammedanisme. Wie zich heden nietzscheaan noemt – moet zich daarom niet meer blindstaren op een achterhoedegevecht tegen de al lang verslagen vijand in het Vaticaan – maar wél met de meest kritische en zwaarste filosofische moker hameren op het fascisme uit Mekka.

Levensplezier

Om terug te keren naar de mohammedaanse massamoord gepleegd op de mensen die in New Orleans de overgang van 2024 naar 2025 vierden. Laten wij dat zonder enige laffe terughoudendheid of vrees in een breder historisch perspectief plaatsen – wíj werkelijk kritische geesten die niet bang zijn van de “woke” – dictatuur noch van de poppenmeesters achter de schermen die ons allen als marionetten proberen te onderwerpen aan hun globalistische en levensvijandige werelddictatuur. In Bourbon Street in New Orleans vierde het leven al sinds mensenheugenis werkelijk álles wat het mohammedanisme haat: muziek, dans, geestrijke drank, samenzijn van alle mogelijke “diverse” mensen, vrouwen die vrijelijk hun blote schoonheid vieren. Kortom – écht levensplezier. En dát is voor de mohammedaanse levenshaters blijkbaar onaanvaardbaar. Levensplezier – dat kán toch niet?

Gottogot – geef toe! – wat is die zogenaamde “religie van de vrede” toch een miezerige en hatelijke doodscultus! Van vrienden en kennissen in Antwerpen en Brussel kreeg ik in de afgelopen nieuwjaarstijden heel wat schrikwekkende berichten over hoe de eindejaars”feesten” in die steden ontaardden tot een grimmig schouwspel van haat en geweld. Grote groepen “jongeren” vielen in onze steden niet alleen ambulances en brandweer aan – maar bedreigden ook de échte feestgangers. Intimidatie, straatgeweld, “horizontaal vuurwerk” gericht tegen mensen en hulpdiensten, brandstichting, vernederend gedrag tegenover vrouwen, en racistische scheldkanonnades tegen iedereen die geen moslim is – het rijtje smeerlapperijen is schier eindeloos. Het hele zootje beantwoordt “perfect” aan het geprogrammeerd geweld dat het mohammedaanse fascisme al sinds bijna 14 eeuwen tegen alles en iedereen ontplooit die zich weigert te onderwerpen aan zijn doodscultus.

Wij bevinden ons heden helaas in een permanente staat van oorlog. En het is verbijsterend om vast te stellen dat de elites in dit land en in West-Europa – met hun collaborateurs in de media, in de politiek, in het onderwijs – daar nog steeds stekeblind voor blijven. Uit lafheid? Uit geldgewin? Of gewoon – uit domheid? Die “woke”-blindheid is niet alleen een verraad tegen de emanciperende bevrijdingsdrang van de mens – maar tegen al het leven op deze planeet.

Het is inmiddels 2025. Een kwart van de vermaledijde 21ste eeuw is voorbij – en die vermaledijde eeuw bood tot nu toe geen al te mooi schouwspel. In Amerika komt er over enkele weken misschien éíndelijk een democratisch gekozen regering die het tij kan doen keren – en die paal en perk gaat stellen aan de massale invasie van mensen die de westerse vrijheden niet gunstig gezind zijn. Uit die nieuwe Amerikaanse politiek zouden wij als Europeanen voor de toekomst onze lessen moeten trekken. Het komt op ons Europese continent nooit meer goed – tenzij wíj met z’n allen eindelijk opnieuw GRENZEN durven te trekken – en dát met álle mogelijke middelen. Dáárom gaan al mijn diepste wensen voor het nieuwe jaar ook naar alle kritisch denkende mensen die in 2025 – op gevaar van ostracisme door de overheid en haar politiek-correcte collaborateurs – man- en vrouwmoedig deze GRENZEN durven te trekken en te verdedigen. Écht – het wordt de hoogste tijd dat wij levensnoodzakelijk polariseren – ernstig en diep polariseren tegen de vijanden van het leven. Zonder enige terughoudendheid. Op leven en dood.

De méns

Hoeveel en welke reacties ga ik krijgen op dit schrijfsel? Eerlijk gezegd – het maakt me geen moer uit. De mens is alles welbeschouwd een dom en weerzinwekkend moorddadig wezen – dat niet alleen de eigen soort maar heden al het andere leven op deze planeet bedreigt en uitroeit. Daarom heb ik als het erop aankomt zero respect voor de mens – die zichzelf “homo sapiens” noemt. Wat een lachertje! En de meest weerzinwekkende voortbrengsels van deze “homo sapiens” zijn álle geloofsovertuigingen die de mens als evenbeeld van een of ander godje zien. Vooral de drie woestijngodsdiensten – Jodendom, Christendom en Mohammedanendom – blinken in deze ontiegelijke domheid uit. Om nog maar te zwijgen over alle oerdomme ideologieën – in de eerste plaats het “humanisme” – die zichzelf als “homo sapiens” de hoogste deugdmedaille opspelden.

Ik hou niet – op z’n zachtst gezegd – van godsdiensten en ideologieën die dood en verderf zaaien.

Ik brandmerk en verwerp zonder enige terughoudendheid het mohammedanisme – door de eigen aanhangers en hun politiek-correcte collaborateurs “islam” genoemd en die de weerzinwekkendste en meest levensvijandige ideologie op deze planeet is. Deze zich als “religie” vermomde massamoord heeft in de voorbije veertien eeuwen bijna driehonderd miljoen dodelijke slachtoffers op de bankrekening staan. Proficiat! Het communisme hinkt in deze dodenpalmares nauwelijks achterop – méér dan tweehonderd miljoen doden. Oók een niet gemeend proficiat! En dán pas komt het nazisme/fascisme – met vijftig miljoen doden. Voor de politiek-correcte elite is een “proficiat” in dit laatste geval natuurlijk ongepast – en ik kan me daar voor één keer bij aansluiten. Al zou het wel net zo fijn zijn als die politiek-correcte elite ook de moed en het kritisch inzicht had om de honderden miljoenen doden van het mohammedanisme en het communisme aan de debetzijde van hun “deugd-boekhouding” op te nemen. En zou stoppen met wauwelen over “de goede kant van de geschiedenis”. Ik hou niet – op z’n zachtst gezegd – van godsdiensten en ideologieën die dood en verderf zaaien. Eén dode is altijd één dode teveel – of niet?

Ik kots dus niet alleen op de bende mohammedanen die zich heden massaal in onze contreien binnenwurmen – maar ook op de anti-mohammedanen die menen dat ze door een of ander achterhaald nationalisme die invasie tot staan kunnen brengen. En ik vergeet in mijn niet-discriminerende kotsen ook niet de dwaze humanisten en de al even dwaze anti-humanisten – die geen van allen ook maar énig vermoeden hebben dat heel hun westerse model van “denken” en “leven” zeer binnenkort gaat weggevaagd worden en op de schroothoop van de geschiedenis gaat belanden. En ach – last but not least – ik kots op de modieuze en zeer geprivilegieerde “woke”-idioten die heden menen tot in de eeuwigheid het intellectueel discours in onze beschaving te mogen monopoliseren. Dat gaat hen natuurlijk niet lukken. Eén subtiele kwispeling van het uiteinde van een kattenstaart is miljarden triljoenen keer méér waard & “waar” dan al het geroep & getier & “inclusief” gehaat van alle “woke”-idioten tegen allen die hun eendimensionale wereldbeeld niet delen.

Ik moet nu helaas het woord richten tot alle menselijke minkukels – zonder enige uitzondering. Ach – soms denk ik: verdwijn toch van deze planeet! ASAP. Laat het leven op aarde over aan alle dieren en planten die natúúrlijk niet “wijzer” of “deugdzamer” zijn dan jullie – maar écht véél mooier en levenskrachtiger. Verdwijn dus – onnozele “homo sapiens”! Maar neem niet al die andere miljoenen levenssoorten in jouw zelfvernietigingsdrang mee. Het vadsige koninkrijk van “homo sapiens” op deze planeet komt weldra tot een einde – en veel eerder dan iemand ooit had kunnen bevroeden. En geen enkele van de tientallen miljoenen dier- en plantensoorten op aarde zal die verdwijning betreuren.

Sartre

Hou ik van “de” mens? God nog aan toe – néé. Ik hou niet van “de” mens. Die kan me – excusez mes mots – mijn kloten kussen. Ik doe niet mee aan de domme waanzin van “eigen volk eerst”. Ik ben een mens die absoluut afstand neemt van “de” mens. Die mens vindt van zichzelf dat hij “deugt” – en deugt dus van geen kanten. En iedereen die het tegendeel beweert – is op zijn minst een verblinde dwaas. Maar wellicht ook een salaud – om het woord van Sartre te gebruiken.

Ach – natuurlijk hou ik van nogal wat mensen in mijn leven. Mooie en kritisch denkende enkelingen die ik al jarenlang waardeer omdat ze net als ik vraagtekens plaatsen bij heel dat weerzinwekkend gedoe van “de mens als kroon der schepping”. Mensen die uit eigen ervaring weten dat de meeste katten véél authentieker en aardser zijn dan bijvoorbeeld het “eigen” al of niet ondankbare kindergebroed. Ik hou van bovengenoemde mensen. Zoals ik van de dodo hou. Of van de reuzenalk. Of van de mammoet. Of van de quagga. Of van de Tasmaanse buidelwolf. Of van de stellerzeekoe. Al die door de mens uitgeroeide diersoorten. En binnenkort volgen de orang-oetan en de witte neushoorn. De lijst is schier eindeloos. En het heeft ook iets aandoenlijks – die “homo sapiens” – de zoveelste diersoort die gaat uitsterven en dat zélf niet beseft. Maar ik vind het vreselijk dat die “kroon der schepping” in zijn eigen vernietigingsdrang ook andere levende wezens gaat meeslepen – inclusief zijn eigen kinderen en kleinkinderen.

Ondanks alles hoop ik natuurlijk – lieve “slimmeriken” – dat jullie een mooi 2025 te wachten staat. Geniet ervan – zolang het nog kan. Wij zijn allen – tussen geboorte en dood – alleen maar een korte lichtflits tussen twee uitgestrekte eeuwigheden van duisternis. Laat die lichtflits dan ook een unieke gebeurtenis zijn!

Titaniumman
Antwerpenaar of Bruggeling – het is overal hetzelfde gezeur & gezever

**

ONWETENSCHAPPELIJK BIOGRAFISCH NASCHRIFT (om Kierkegaard te parafraseren)

Ik verwacht niet dat iemand al het bovenstaande leest. Mijn tekst is voor deze internettijden van “simpel” en “snel” te lang. Gutenberg moet de duimen leggen voor Facebook en Instagram. Maar ik heb mijn woorden op déze dag en in dít vermaledijde tijdsgewricht geschreven – op 5 januari 2025 – precies de dag dat mijn moeder 99 jaar geleden werd geboren. Zíj heeft mij geleerd wat het betekent om écht vrij in het leven te staan – en écht vrij te denken. Dat moederwijf was – wat men in politieke termen zou kunnen noemen – een linkse anarchiste. Maar zonder al de blablabla daarrond. Mijn fantastisch vrijdenkende moeder heeft me geleerd dat er géén “foute” of “deugende” kant van de geschiedenis bestaat. Er zijn alleen maar mensen die zich al of niet het échte lijden van levende wezens aantrekken. Mensen die zich ontfermen over een kat of een kind – wars van elke ideologie. Dostojevski stelde ooit de vraag of je bereidt zou zijn om één kind te doden voor het geluk van heel de mensheid. De misdadigers van communisme en mohammedanisme antwoorden: “Ja!” De mensen aan de “foute” kant van de geschiedenis antwoorden: “Nee!” En “nee” is in het leven bijna altijd belangrijker dan “ja”. Dus: nee. Nee. Nee. Nee. Dát is míjn credo!

Mijn moeder was helaas ook gehuwd met mijn vader – een autoritaire vent die stijf stond van “linkse” ideologische principes. En ik ben de vrucht van die beide “linkse” mensen. Aan moederskant de zalig zachte vrijheid – los van welk ideologisch principe dan ook. Aan vaderskant de harde beknotting van het stalinisme. Niet veel mensen van mijn leeftijd in deze Lage Landen werden in de vroege tweede helft van de twintigste eeuw opgevoed door zo’n ouderpaar. Mijn vader koesterde als “linkse man met rechtlijnige principes” een diepe haat tegen de Joden. Die waren in zijn ogen állemaal dieven of bankiers. “Ze hebben er in den oorlog niet genoeg vernietigd!” – ik citeer hem maar even los uit de pols. Mijn vader was het “levende” bewijs dat “links” in heel zijn geschiedenis diep antisemitisch was én is. En ach – mijn verwekker koesterde haat tegen alles en allen die de moed hadden hun eigen leven vorm te geven. Zijn “linkse” ideologie was pure haat en nijd tégen andersdenkenden, tégen winkeliers en tégen alle mensen die zelfstandig hun leven in eigen handen namen – en níét zoals hij laffelijk hadden gekozen voor een armzalig arbeidersbestaan onder de knoet van een of andere “baas”. Ik heb als kind mijn vader nooit – géén enkel dag – trots naar zijn werk zien vertrekken. Maar ik heb hem al te vaak zijn frustratie daarover in het gezin waarin ik opgroeide zien botvieren. Bulderend geweld. De tafel waarop de gezinsmaaltijd gekookt door mijn moeder omverwerpend. Kinderfeestdagen verpestend door grimmig stilzwijgen. Ach – hoe verschillend was mijn moeder van mijn vader! Een vrijdenkende vrouw – die voluit van het leven hield. En van haar kinderen. Een vrouw die nooit of nooit haar linkse gedachtegoed in de weg liet staan van haar liefde voor het leven. En het verbaast me nog altijd dat mijn moeder nooit heeft willen scheiden van mijn vader – ook al dacht zij daar vaak aan en heeft zij dat ook tegenover mij uitgesproken. Maar echtscheiding was voor de vooroorlogs geboren vrouwengeneratie geen optie. Wat dát betreft zijn de tijden gelukkig verbeterd.

Wie niet onder de knoet van een “linkse” vader werd opgevoed – wéét niet wat dát betekent: de stuitende hypocrisie en levensvijandigheid van socialisme, communisme en heel de verdere “linkse” rimram – autoritair botgevierd in eigen familiekring. De meeste mensen die zich heden “links” noemen – zijn grootgebracht in een christelijke familie. Zíj haatten die christelijke opvoeding – en werden van de weersomstuit “links”. In de goedgelovige gedachte dat zij daarmee het “juiste” pad kozen. En godbetert dat zij “aan de goede kant van de geschiedenis” staan. Ik ontken de pijn en het lijden door hun “rechtse” opvoeding allerminst – en ik steun hun verzet daartegen. Maar ik wens van hen dezelfde empathie voor de pijn en het lijden die een “linkse” opvoeding bij mensen als ik heeft aangericht. Is dát misschien te veel gevraagd? Beseffen die “kritische” mensen niet hoe beide opvoedingssystemen – zowel de christelijke als de socialistische – als autoritair onderdrukkingssysteem aan elkaar verwant zijn? George Orwell was zich wél bewust van die verwantschap – en hij schreef er zijn magistrale “1984” over. Ik weet het óók – en ik schrijf niemendalletjes zoals deze tekst.

Maar genoeg is genoeg! Terwijl de “slachtoffers” van politiek “rechts” in de zogenaamde “kritische” media en in de kringen van de zogenaamde “deugende” elite alle égards krijgen – worden de mensen die niet binnen het “politiek-correcte” plaatje passen verneukt & vernietigd & in de historische vergeetput geworpen. Als “deplorables” en “garbage”.

Ik stop hier. Zoals William Blake schreef: “Enough! – or Too much.”