Het binnenste Buitenland: fabeltjes over vrijheid en gelijkheid

In De Fabeltjeskrant van weleer woonden vermakelijke dieren als Meneer de Uil, Bor de Wolf, Zaza de Zebra, Willem Bever, Juffrouw Ooievaar, Stoffel de Schildpad, Lowieke de Vos (‘dat wordt smikkelen en smullen’) en Truus de Mier (tuut-tuut-tuut) in het Buitenste Buitenbos. In dit jeugdjournaal vol ironische knipogen werd de menselijke excentriciteit heerlijk uitvergroot. Bij het beschouwen van het buitenland in de kranten vol fabeltjes voor volwassenen proeven we helaas amper korreltjes zout .

Syrië

Neem nu Syrië waar een onduidelijk amalgaam de macht heeft gegrepen. Al wie te lijden had onder het Assad-regime slaakt natuurlijk een zucht van opluchting. Een voorbarige euforie over zoveel vrije toekomst zoals in het verleden met al die andere revoluties (met Iran als dieptepunt) wordt door de media vandaag meer getemperd benaderd. De verkozen Turkse dictator ziet zijn kans al schoon om de Koerden hardhandig te snoeren. De IS-slang beweegt zich al naar de gevangenissen waar haar beulen luid zitten te juichen. Beulen die door de naïviteit van het Westen in leven zijn gehouden. Datzelfde geldt voor de militante IS-madammen en hun militant opgevoed gebroed in de kampen wat verderop. De Christenen en de Druzen houden hun geloof binnenskamers. In De Standaard schreef Mia Doornaert in haar puike column over de vrouwelijke vrijheden zoals dansen, zingen en zwemmen die prompt op de schop gingen in die gebieden waar de Arabische lente een kille winter bleek. We mogen ook niet vergeten dat tot in de jaren zestig de elf procent Alawieten op vele vlakken werd gediscrimineerd en enkel het leger uitzicht bood op een leefbaar bestaan. Toen ze via die weg de macht grepen wilden ze die uiteraard niet meer lossen omdat de gevolgen gruwelijk zouden zijn geweest voor hen. Zo trok in de loop der tijd de ene groep na de andere op ongenadige wijze het laken naar zich toe. Wie het buitenland Syrië kent zal dat beamen, zonder daarmee welke gruwel dan ook te minimaliseren. De meesten met een oordeel op zak kennen al die buitenlanden nauwelijks.

Amerika

Amerika: het buitenland dat men iets beter beweert te begrijpen, dan. De vroeg bejaarde Björn Soenens slaagde er na een oneindig lijkend correspondentschap niet in om de Amerikaanse ziel aan te voelen. Hoe verbaasd keek hij tijdens zijn interview met Thomas Frank, Amerikaans auteur van het baanbrekend boek ‘Listen, Liberal’ (2016), toen die uiteen zette hoe de Democraten het allemaal aan zichzelf te danken hadden dat Donald Trump op 20 januari 2025 president wordt. De vervreemde bubbel der weldenkenden bestaat zowat overal in het Westen (zie bijvoorbeeld het knappe boek ‘De nieuwe standenstaat’ van de Nederlandse journalist Martin Sommer dat haarfijn de subtiele privileges en de empathische onwetendheid van de bestuurlijke elite verklaart). De Amerikaanse Lionel Shriver bracht dit jaar met haar uitmuntende roman ‘Waanzin’ (‘Mania’) een rake satire op de zelfcensuur van de hoogopgeleiden die niet slimmer dan de domen meer durven te zijn. Aan leerlingen cijfers geven is stigmatiserend. Het gebruik van ‘hersentaal’ kwetst hen die er geen snars van begrijpen. Luiheid en/of achterlijkheid zijn nu symptomen van een ‘verwerkingsprobleem’. De vermorzeling van wat normaal is op het vlak van ‘foute’ taaltermen, culturele ‘toe-eigening’ en seksuele ‘moraaluitsloverij’ heeft zeker bijgedragen tot de hoop van velen dat het ‘drooglopen van dit moeras’ met Trump eens een keertje gebeurt. Gewone Amerikanen uit het Binnenste Binnenbos zoeken geen buitengewoon leven zoals de van egotisme druipende betweters schijnen te leiden. De gelijkwaardigheidsrage heeft nog nooit zoveel ongelijkheid veroorzaakt, want als iedereen gelijk is dan zoekt men naar verschillen die net iets gelijker maakt dan de anderen (denk hierbij aan het allegorische ‘Animal Farm’ uit 1945 van George Orwell). En zo belanden we weer bij de dierensatire die in tegenstelling tot moderne mensenfabels een pak minder naar politiek correct gebakken lucht smaakt.

**

STEUN ‘tScheldt

Of via rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken

Of via een steunactie:

STEUN ‘TSCHELDT