Vanaf 1 Januari 2025 is het dus een feit. De hoofddoek wordt de norm bij het stadspersoneel in Antwerpen. Hij wordt wel anders genoemd. Een juiste naam is men nog aan het zoeken. N-VA heeft de handdoek in de ring gegooid. Al wordt de pers ingezet om het paard een pony te noemen.

We lezen in het Laagste Nieuws: Voor de N-VA van burgemeester Bart De Wever is het principe van de neutraliteit bij stadspersoneel heilig. Maar coalitiepartner Vooruit wil niet (meer) weten van een hoofddoekenverbod. Een elegante oplossing moet vermijden dat de kwestie een wig drijft tussen de Antwerpse coalitiepartners: functiekledij, mét hoofddeksel.

Die heiligheid van De Wever beginnen we te kennen: de staatshervorming: heilig; confederalisme: heilig: budgettaire sanering: heilig; geen hoofddoek bij het stadspersoneel: heilig. Dat is dus water preken en wijn drinken. De linkerhand ziet niet wat de rechterhand doet.

Misschien moet Bart Gansendonck in plaats van al die Romeinse sagen en verhalen eens wat wereldliteratuur lezen. Zoals het schitterende boek (en trouwens zijn hele oeuvre is zo) van Michel Houellebecq, Soumission (2015) dat een alternatieve toekomst verbeeldt waarin een islamitische politieke partij aan de macht komt in Frankrijk met steun van traditionele politieke partijen. Incluis de incorporatie van religieuze voorschriften van de islam.

De kernideeën zijn als volgt: De titel Soumission (Frans voor “onderwerping”) verwijst naar zowel de islam (wat “onderwerping” aan God betekent) als de bredere menselijke neiging om zich te onderwerpen aan een systeem dat stabiliteit, veiligheid en betekenis biedt.

In Soumission stort de Parti Socialiste, ooit een machtige politieke kracht in Frankrijk, in onder druk van politieke polarisatie en electorale strategieën. Dit weerspiegelt de werkelijke daling van de PS in de Franse politiek, vooral na de presidentsverkiezingen van 2017 – dus 2 jaar na de publicatie van het boek – waarin Emmanuel Macron en Marine Le Pen het politieke landschap domineren.

Terug naar het bestuursakkoord dan en de capitulatie rond de hoofddoek.

“Er is helaas veel polarisatie rond het verbod op levensbeschouwelijke tekens”, zei Bart De Wever afgelopen zaterdagochtend in het stadhuis van Antwerpen, waar het nieuwe bestuursakkoord is voorgesteld. “We blijven vasthouden aan neutraliteit, zowel inhoudelijk als vormelijk. Daarom overwegen we functiekleding in te voeren, inclusief een hoofddeksel. Ook in de zorg. Het lijkt ons een goed compromis om polarisatie te ontmijnen.”

Het Laagste Nieuws hierover: hoe zal het hoofddeksel er precies uitzien? En zal het vrouwen met een hoofddoek overtuigen om het daadwerkelijk te dragen? Begrijpelijkerwijs kan het nieuwe stadsbestuur over de ‘look’ van de functiekledij en het hoofddeksel nog niets kwijt.

De uitdrukking “What’s in a name? That which we call a rose / By any other name would smell as sweet” komt uit William Shakespeare’s tragedie Romeo and Juliet (Act II, Scene II). Deze zin wordt uitgesproken door Juliet en is een van de meest beroemde regels uit het stuk. De kernbetekenis draait om de vraag of namen en labels werkelijk belangrijk zijn of dat de essentie van iets of iemand hetzelfde blijft, ongeacht de naam die eraan gegeven wordt. Is een paard een paard ook als we het een pony noemen ?

Een hoofddoek is een hoofddoek is een hoofddoek. What’s in a name? Vanaf nu gaat men in Antwerpen de dingen dus niet meer bij hun naam noemen. Als signaal kan dat tellen.

Waarom dan en is dit “Soumission” in de termen van Houellebecq? Houellebecq schetst een scenario waarin traditionele partijen zoals de PS zo wanhopig zijn om relevant te blijven dat ze bereid zijn verregaande compromissen te sluiten. Incluis de incorporatie van religieuze voorschriften van de islam.

Laat ons eens kijken naar de officiële cijfers van de bevolkingspiramide naar herkomst (ouders meegerekend) van de stad Antwerpen in 2023: In de categorie 10-19 jaar 16,000 autochtonen tegen 50,000 allochtonen.

Dus in 2033 zijn er in de groep jongeren onder de 30 jaar 3 op 4 allochtonen. Dat is binnen 8 jaar! Ok misschien niet allemaal moslims maar als we de directrice van het atheneum van Antwerpen mogen geloven toch vrij veel. Denken dat dit geen invloed gaat hebben op onze “mores” zou van een naïviteit getuigen die we van Bart Gansendonck niet gewoon zijn?

O tempora o mores! O tijden, O zeden! Cicero sprak deze woorden in 63 v.Chr., tijdens een politieke crisis waarin Catilina werd beschuldigd van een complot om de macht in Rome gewelddadig over te nemen.

Zijn er tijden in de wereldgeschiedenis dat politieke/religieuze meerderheden hun “mores” niet hebben opgelegd aan minderheden? Dat moeten we misschien aan een andere historicus vragen.

**

Illustratie: Michel Houellebecq, auteur van Soumission

**