Voor ‘tScheldt zijn part mag eenieder doen wat hij wil, zeggen wat hij wil en zeker denken wat hij wil. Iemand daadkrachtig tot moes meppen lijkt ons daarbij echter niet meteen een na te streven ideaal, maar iemand kwetsen met woorden is dan weer bijzonder relatief. In een oude Hollywoodklassieker met de hilarische Marx Brothers zegt een verbouwereerde deftige dame: ‘Oh, ik ben nog nooit zo beledigd’, waarop Groucho Marx haar antwoordt: ‘Tja, dan zou je vaker moeten buitenkomen’. En wat de gedachten betreft: waren die niet vrij? Blijkbaar niet in deze tijd, want we horen regelmatig van uitstekende en enthousiaste werknemers dat ze abrupt aan de deur worden gezet door hun politiek-correct laffe werkgevers na een grappig Facebookbericht dat nota bene buiten de werksfeer én binnen een gesloten gezelschap werd geuit. Kortom, met al onze tolerantie bijeen geschraapt: wie zijn wij om bijvoorbeeld de oer-Vlaamse knuffelbeer Tom Waes te bekritiseren voor zatlapperij?
TomTom
Wel, onze berichtgeving hierover ging minder over Waes dan wel over de ongemakkelijkheid bij een aantal broodheren/kameraden/moraalridders. Waar de ene een wegmoffelbolus van een excuus produceerde stond een ander op zijn beurt in de rij voor islamitisch aanvoelende beteugelingsdrift. Neen, Waes werd niet gereanimeerd, terwijl hij licht aan het einde van de Kennedytunnel ontwaarde. Neen, hij is niet zonder fouten, want zowaar Dag Allemaal had het al over ‘de duistere kantjes van Tom Waes’. Auch. Hij zal eerder anderen berispen, zoals tijdens de lockdowndictatuur toen hij in een lokale Delhaize mensen schoffeerde omdat ze hun malle mondmasker naar zijn smaak niet voldoende hadden aangesnoerd. Ook omdat ze appelsienen besmettingsgevaarlijk bepotelden zonder grijptuig of handschoenen. Op sociale media vertellen verbaal geabuseerde taxichauffeurs over toffe Tom zijn ongezelligheid. Zij leken precies blij dat de oer-Vlaamse oldtimer zelf naar huis reed. Ach, misschien deed een onverlaat wel iets in zijn pint om hem vervolgens te kunnen misbruiken. Of misschien bevrijdde hij een geest uit een fles die hem bedankte met een glas dat zichzelf steeds weer vulde.
Eenmalig?
Oh ja, Antwerpen, anderhalf jaar geleden. Plots werd een jong koppel langs achter aangereden door een andere wagen. Het was zeker niet hun bedoeling botsautootje zoals op de foor te spelen. Ze zagen een zwijmelende kerel zijn kar uitzwalpen, onderwijl prevelend: ‘geen politie, hè’. Alles werd netjes geregeld omdat de blikschade danig meeviel. De beschonken chauffeur was, jawel, de oer-Vlaamse Tom W. Niet van gisteren, dat hotsebotsen van onze BV. Wat nu? Therapie? Rehab? Bezoekje aan de Dossin-kazerne? Publieke verontschuldigingen aan kijkers met psychologische kwetsuren? Geen VRT-kerstborrel meer?
**
U las dit het eerst in ‘tScheldt
STEUN ‘tScheldt
Of via rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken
Of via een steunactie:
