We beginnen met wat we gemakshalve ‘journalistiek uitschot’ mogen noemen. Dat is een ander woord voor Joël De Ceulaer, Marc Van Ranst’s orale pijpbuddy en drager van driedubbel gestoffeerde mondmaskers om in de belangstelling te staan.

Joël De Ceulaer is de verzinnebeelding van al wat ‘slecht’ is in de journalistiek vandaag. De waarheid is niet van tel voor hem, zijn Eigen Grote Gelijk is het enige wat van tel is. Hij heeft dat gemeen met Porno Marc, aka Marc Van Ranst. Al wie niet past in het Grote Gelijk van Joël De Ceulaer is extreemrechts, fascist of heeft iets met bruine botten.

Het accidentje van Kijcijferkoning Tom Dwaes doet het slechtste in Joël De Keuvelaar naar boven komen want Tom is subcultureel gezien zijn vriendje. En daar mag niet aan geraakt worden want anders is dat een inbreuk op de Persvrijheid. Volgens Joël.

We doen even een vaststelling.

Een ander pijpvriendje van Joël is Stefaan Werbrouck van Humo.

Die Stefaan Werbrouck was de eerste die vandaag erkende dat ‘tScheldt de eerste was die de struikelvideo van Tom Waes had weten te publiceren, waarop Top Waes en zijn Markeringbureau bij de VRT niet anders konden dan de vlucht vooruit te nemen en bekennen dat Waes nogal heel dronken in zijn auto was gestapt vooraleer tegen een botsabsorbeerder te knallen.

Uiteraard kon Stefaan Werbrouck dat niet gewoon gezegd hebben, hij moest ‘tScheldt daarbij positioneren als een riool. Creativiteit was nooit het sterkste punt van Stefaan Werbrouck.

Het bovenstaande punt is van belang in het journalistieke debacle rond het ongeval van Tom Waes.

Elke persmuskiet had het filmpje bij ‘tScheldt gezien.

Na de Goddelijke Openbaring van Tom Waes schreef iedereen over het filmpje zonder evenwel de bron te erkennen. Geen probleem, dat zijn we gewoon van een gehandicapte pers.

Maar dan deed Joël De Sneuvelaar dit:

Om ‘tScheldt te viseren en te belasteren deed De Snullaar alsof ‘tScheldt heeft opgeroepen om beelden van dronken BV’s naar de redactie te sturen.

Is natuurlijk nooit gebeurd, want onze bron zat gewoon in het café waar het filmpje van Tom Waes werd opgenomen.

De leugen was nog niet koud of een journalist van de Gazet Van Antwerpen, drugsspecialist Joris Van der Aa, sprak Joël De Ceulzak aan over deze leugen.

Geconfronteerd met een tweet van iemand met Gezond Verstand kon Joël De Vortzak niet anders dan zijn kar draaien. Plots was er niet ‘opgeroepen’ geweest voor beelden, maar ging het over ‘publiceren’ van beelden.

Kijk, wij snappen iets niet.

Waarom mogen leugenaars als Joël De Ceulzeiker op TV in panels zitten?

Iedereen weet dat er iets schort aan deze Marc Van Ranst-marionet.

Waarom meent Play dat Joël De Driftkikkerblaas een meerwaarde is voor “De Tafel van Gert”?

Niet moeilijk dat Joël De Ceulkut ermee voor zorgt dat Play te weinig kijkers heeft en moet aankloppen bij de overheid voor subsidies.

Wordt het niet een tijd dat de regimepers aan zelfonderzoek doet en zich stevig gaat herbronnen?

Het feit dat een onooglijk satirisch blaadje dat gemaakt wordt door vrijwilligers de ene na de andere scoop weet te publiceren, ligt niet aan het talent van ‘tScheldt, maar ligt aan het falen van de zogenaamde échte journalisten.

**

Illustratie van Nancy, de AI-Godin van Professor Chris

**