In hartje Brussel organiseert de denktank MCC (Mathias Corvinus Collegium) regelmatig boeiende bijeenkomsten met Europese denkers, auteurs en politici. De vrije manier van gedachtenuitwisseling staat er in schril contrast met de strak ideologische kijk op de maatschappij door de EU-bureaucraten en de linkse ‘idealisten’ binnen de heersende politieke elite. De manier waarop een Ursula von der Leyen en haar kornuiten een dubbele standaard hanteren is stuitend. Neem nu Polen dat van 2015 tot 2023 werd geregeerd door de conservatieve partij Recht en Rechtvaardigheid (P.I.S.) totdat vorig jaar de liberale Donald Tusk de fakkel overnam. Hij gebruikte die fakkel om het voorbije mediabeleid af te branden door de leiding van de openbare omroep en masse te ontslaan. Geen vuiltje aan de lucht voor Die Ursula. Bepaalde uitspraken door de magistratuur uit de PIS-periode konden met terugwerkende kracht worden aangevochten. Fijn zo, vond Ursula. Binnen het onderwijs walmde woke naar binnen. Dat was helemaal naar de zin van de oververhitte EU-club. Toppunt van al: op het terrein van pure wetgeving veranderde er in het Tusk-jaar niets. Noch afschaffing noch introductie van nieuwe wetten. Het gaat fantastisch in het gedemocratiseerde Polen, jubelde de EU-top. Waarom werd het land dan die acht jaar onder PIS gedemoniseerd, getreiterd en beboet? Alles is geoorloofd als je tot Ursula’s clan behoort, maar o wee als je een afwijkende visie op de samenleving koestert.

Dat er binnen een democratie geen minderheden negerend meerderheidsdictaat mag ontstaan, is evident. Indien echter de meerderheid gegijzeld dreigt te worden door megafoonminderheden, dan slaat de balans van het gezond verstand door.

En dan zwijgen we nog over Hongarije. Victor Orban is de baarlijke duivel voor Die Ursula, want hij speelt het spelletje van de ‘militante democratie’ niet mee. De wat? Democratie naar de definitie van de EU met alle ‘corrigerende’ instellingen en links-liberale dogma’s van dien. Dat type democratie dien je op militante wijze uit te dragen. Toen in Polen de PIS een aantal stokoude rechters uit de tijd van de communistische dictatuur verplicht pensioneerde, was het kot te klein. Wanneer Donald Tusk de job van sommige rechters uit de vorige regeerperiode op de helling plaatst, kraait er geen haan naar. Als er in de scholen liever voorzichtig wordt omgegaan met het gendergebeuren dan het te propageren, dan doemt volgens een subjectieve pers meteen het discriminatiespook op. Dat er binnen een democratie geen minderheden negerend meerderheidsdictaat mag ontstaan, is evident. Indien echter de meerderheid gegijzeld dreigt te worden door megafoonminderheden, dan slaat de balans van het gezond verstand door. Enkel de Poolse president Andrzej Duda (PIS) biedt weerwerk.

Over ‘The Rule of Law’ in Polen werd dus deze week in het MCC een openhartige toelichting verschaft door advocaat en voorzitter van een juristenbond Jerzy Kwasniewski uit Warsaw, Tobias Bochenski (PIS-Europarlementslid en deel uitmakend van de fractie ECR waartoe ook Giorgia Meloni’s Fratelli d’Italia en van bij ons de N-VA behoren) en Anna Brylka (Pools Europarlementslid van de rechts-radicale National Movement die dit jaar toetrad tot de fractie Patriots for Europe). Brylka pleitte voor het streven naar een overwinning à la Trump om de Europese Unie te doen zwenken, terwijl Tobias Bochenski het gevoerde beleid eerder via het geijkte juridische pad wilde beïnvloeden.

Je kunt ook wachten tot de EU-moloch uiteenvalt, zoals indertijd het Ottomaanse Rijk, klonk het. En gesproken over democratie: het eerste experiment daarmee op grootschalig niveau was het Pools-Litouwse Gemenebest dat in 1569 werd gevestigd. Dit gebied besloeg bijna 1 miljoen vierkante kilkometer en omvatte het grootste deel van Polen, Litouwen, Wit-Rusland en Oekraïne. Een koning gekozen door een op zijn beurt gekozen parlement met vrijheid van vergadering en godsdienst voor calvinisten, lutheranen, katholieken, orthodoxen, joden en moslims. Natuurlijk had toen niet iedereen stemrecht, maar het democratisch principe ontpopte zich. Uiteindelijk viel het Gemenebest uiteen doordat het immense gebied onpraktisch te besturen viel en de middelpuntvliedende krachten het haalden. De communicatie- en onderwijssystemen bleken bovendien ontoereikend om aristocraten, rabbijnen en kozakken tot gezamenlijkheid te brengen. Het gigantische rijk geraakte verdeeld onder Rusland, Oostenrijk en Pruisen. Ook de gesofisticeerde Oostenrijks-Hongaarse Dubbelmonarchie zou als uitgeput lappendeken zonder puf na de Eerste Wereldoorlog uiteenvallen. Uit het net verschenen boek ‘Gevallen grootmachten’ van de Zweedse historicus Dick Harrison plukt u flink wat inzichten.

Komende woensdag 20 november 2024 van 11 tot 17u organiseert de MCC een conferentie in The Hotel Brussels met acht internationale sprekers over het thema ‘Culture War Goes Global? Geopolitics in a New Era’. Inschrijven kan via de site van MCC. Schrik niet als u bij het scrollen tot boven de enkels in de bagger terechtkomt die door ‘tolerante’ progressieven over deze denktank wordt uitgesmeerd. Een door Orbans Hongarije gesponsord rechts-conservatief genootschap zal nog het vriendelijkste zijn dat u erover zult lezen. Met dergelijke dubbele standaard krijgen we polarisatie nooit uitgegomd.