De roemruchte Antwerpse wijk Seefhoek werd vorige eeuw ook wel eens ’t kantje genoemd omdat er volgens de burgerij veel rucht woonde. In werkelijkheid: volkse mensen met het hart op de tong in een levendige wijk met een bont verenigingsleven, met braderijen georganiseerd door een bloeiende middenstand en met vlot werk verschaffende KMO’s. Na de verbanning van bedrijven naar akelige banen buiten de stad en de indertijd in de mode gekomen trend om als winkelier buiten de stad ‘in het groen’ te gaan wonen verpauperde de wijk. Nieuwkomers die aan hun lot werden overgelaten groeiden in aantal en door de Balkanoorlog stroomden asielzoekers toe tot er zo’n 170 verschillende nationaliteiten noodgedwongen samenpropten in verkrotte panden waar huisjesmelkers goede zaken aan deden. Bovendien krioelden er ook naar schatting 11.000 illegalen op een populatie van 30.000.

Samenlevingsproblemen bloeiden. Zwerfvuil, criminaliteit, gedwongen prostitutie, kabaal en vervreemding kleurden het wijkprofiel. Voor het onheil bestond geruime tijd zelfs geen geschikte wetgeving om het aan te pakken, terwijl ‘correcte’ politici ervan wegkeken. Multicultureel mocht niet worden verward met multi-marginaal, zo klonk het melig. Vierde Wereldwinkeltjes kwamen in de plaats van de pleisterplaatsen van weleer. De eerste winkelwandelstraat van het land in 1975, de Offerandestraat voor shoppers van heinde en verre, is vandaag één prullariabazaar. Langs de kant van Park Noord park verfraait het wel dankzij private woonstinvesteringen, maar het binnen-gebied is een transitzone geworden. Dicht bij het Stuivenbergziekenhuis stond ooit op een hoek een cafeetje waar men Seef schonk. Dit bier werd trouwens zo’n 15 jaar geleden door een gedreven ondernemer aangepast en opnieuw gebrouwen, is momenteel bijzonder populair en overal verkrijgbaar. De Seef-bijnaam van dat oude kwartier wordt tegenwoordig gemakshalve gebruikt voor heel de wijk met het postnummer 2060. Al in 1988 was er een Panorama-uitzending die stof deed opwaaien omdat een buurtbewoner erin de dingen bij naam waagde te noemen. Vlaanderen stond op zijn kop, een beetje zoals vandaag de onthutsten in Izegem, maar de Seefhoek werd een begrip. De toen wegkijkende goegemeente verdient daarom niet eens het vagevuur voor haar maatschappelijke veronachtzaming.

We spraken recent met een koppel van allebei 82 dat niet meer weg geraakt uit de wijk. Enerzijds houden die mensen nog steeds van hun aangenaam pand en anderzijds rest hen enkel nog het rusthuis als alternatief. Hun verhalen zijn afgrijselijk. Het tuig dat in de nachtelijke straten uit de riool komt gekropen is van een makelij waartegenover de Orks uit Lord Of The Ring klein bier zijn. Verslaafden gaan elkaar met messen te lijf en telkens opnieuw hopen de bewoners vanachter hun slaapkamergordijn dan maar dat er misschien tegen de ochtend een paar minder zullen overblijven. Klinkt dat hard? Helemaal niet, als je beseft dat de politie nog nauwelijks opduikt omdat er tegen die open kraan geen dweil bestand is. Via De Blauwe Lijn hoor je dat er geen manschappen voor zijn.

Onlangs vond er wel een razzia plaats om de hoek van het bejaarde koppel en werden er een vijftiental Palestijnse dealers geboeid naar buiten gesleept. Het kon bij die lui natuurlijk ook om een liefdadigheidsactie voor Gaza zijn gegaan, wie zal het zeggen. Een week eerder had een Albanees een woonst met een jerrycan benzine besprenkeld en in de fik gestoken. Kortom, ambiance. De Turkse buur van het koppel durft ’s avonds de straat niet meer op en wie zou hem ongelijk geven in deze struikroverstijden? De vieze verloedering, de uitzichtloze wanhoop en de wildgroei aan gore vzw’s met een cliënteel van het goorste allooi gijzelen de overgebleven bewoners die door de overheid genadeloos in de steek zijn gelaten.

Nieuwe hoopvolle bewoners verlaten verbitterd de wijk na de zoveelste scheldpartij die een junk hen naar het hoofd slingert. Of na de vaststelling dat hun stoep hen dagelijks bescheten en onderkotst een nare ochtendstond in de mond kiepert. De kennisvrije scholen worden nog meer dan op andere plekken in de stad bevolkt door een allegaar van mentaal kreupele randdebielen, lusteloze schoeljes uit exotische oorden en dealers in opleiding. In het park Spoor Noord slapen de junkies hun roes uit in de struiken, terwijl je als bezoeker struikelt over de drugnaalden. Blank, bruin en zwart stemt in die wijk op het Vlaams Belang omdat die verstoten partij nog aan de verstotelingen in de Seefhoek denkt. Op dat punt heeft het VB nu eenmaal een punt: enkel door het verwijderen van de ongewensten kun je de War on Drugs winnen. Van de 24.000 sociale woningen in Antwerpen worden er 42 procent (!) ingenomen door niet-Europese vreemdelingen. Los van de horror binnen die woongevangenissen zou je de wachtlijsten met echte behoeftigen pas echt kunnen doen afvallen tot een leefbare proportie.

De getuigenis van het bejaarde koppel en de vele bezoeken aan de wijk deden ons nog maar eens in de pen kruipen om dit onrecht, dat minder ver van ons aller bed ligt dan een conflict aan de andere kant van de planeet. Maar ja, hobbyhumanisten lossen nooit problemen dicht bij huis op. Intriest.

**

STEUN ‘tScheldt

**

Of via rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken

**

Of via een steunactie:

STEUN ‘TSCHELDT

**