Een partij vol zielsknobbels moet eerst sterven alvorens herboren te kunnen worden. Zal Eva De Bleeker voldoende bleekmiddel kunnen rondklotsen om de Open VLD wit te wassen van haar politiek-psychologische zonden? Zal Eva de liberale erfzonde herhalen of kan ze het egocentrisme dat gebaard werd door oervader Guy Verhofstadt uit de rotte VLD-appel pulken? Wordt ze een verse kers op de taart of eindigt ze als een blauwe taart die onappetijtelijk aan de toonbank blijft kleven?
Het Vlaamse vernis bladderde meteen af toen stichter Verhofstadt zich in de Wetstraat Zestien mocht nestelen. Dode dioxinekippen, kernbeloften aan de Groenen en emmers vol progressief aandoend voer voor zelfaanbidders, meer was niet nodig om zijn zelf bevlekkende jongensdroom te realiseren.
Wat een afgang voor een Van Quickenborne: niet enkel zijn zogezegde ontvoerders bleken niet in hem geïnteresseerd te zijn; ook de partijleden liepen om hem heen toen hij het bestuur wilde binnen glibberen. De man met de luchtgitaar die de kloterijstijl uit ‘zijn’ Kortrijk in een federaal pak stak. De man die meer verzurende censuur in de wetgeving naaide dan hij dat deernen aandeed. De man die duurder poeder verkoos boven dat van Dokter Mann. De man die als smurrie onder een schoen plakt.
En wat een afgang voor afgestraft premier De Croo, verwend kind van Herman, het Orakel van Brakel. De afwijzing begon door een Italiaanse actrice in natuurfilms voor volwassenen. Dan volgde de kiezer. Dan volgde het Europa der postenpakkers. Nu gunden de partijleden hem uit compassie maar wel met de nodige gêne het vicevoorzitterschap in het bestuur. De Bleeker slikt beter extra vitaminepillen.
Wat een afgang voor de clan De Gucht. Jean-Jacques is niet verkozen en broer Frédéric tuimelde uit de race voor het voorzitterschap. Gunstelinge Gwendolyn Rutten gaat cursussen macramé geven in Aarsschot en een boek schrijven over body shaming. Karel rest enkel nog flink wat aftrekwerk in Meloni’s Toscane waar zijn wijnkelder hem zal beschermen tegen het felle licht van de schaamte.
Hoe hedendaags de links-liberalen zich telkens weer wanen; het gegraaf in elkaars slip moet plaats maken voor een grondig gegraaf in het pas echt moderne liberalisme van de 19de eeuw. Toen welde een verfrissende bron op waaraan beschaafden zich kon laven. Moge de onbeschaafdheid van de Peaky Blinders die de partijtop uitmaakten, op het politiek stort eindigen. Vaarwel VLD (1992-2024).
**
STEUN ‘tScheldt
**
Of via rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken
**
Of via een steunactie:
**
