‘tScheldt heeft de laatste tijd inzage gekregen in verscheidene dossiers waaruit blijkt dat ondernemers en ondernemingen in België eerder op de lijst van “Bedreigde Diersoorten en Menselijke Concepten” dient te worden geplaatst dan op de bling bling lijst van realisaties van de overheid om te stoefen in het buitenland.
We beginnen dit verhaal met praktijken uit Rusland, als referentiekader.
Zoals u weet worden in Rusland bedrijven ‘geraid‘. Meestal gaat dat zo.
Iemand heeft een oogje op een bedrijf van iemand anders. In een normale wereld start er dan een gesprek tussen beide partijen om het bedrijf over te nemen aan voorwaarden die beide partijen als billijk ervaren.
In Rusland bestaat het woord billijk niet. Dus stuurt de partij die wil overnemen een knokploeg naar de over te nemen partij. Dat knokploegje komt niet alleen, nee de ‘politie’ faciliteert de ‘overname’. Na niet te veel vijfen en zessen is het bedrijf al snel ‘eigendom’ van de overnemer, aka raider, door een simpele boekhoudkundige truc. De raider heeft er namelijk voor kunnen zorgen dat hij bij de belastingen staat ingeschreven als eigenaar van het nieuwe bedrijf. Daarvoor heb je vrienden nodig bij de belastingen. Een keer je daar staat ingeschreven als eigenaar van een bedrijf valt er simpelweg niets meer tegen te doen. Alleen als de connecties van de oorspronkelijke eigenaar Kremlingewijs zich hoger in de pikorde bevinden dan die van de raider heeft de eerste eigenaar kans om zijn bedrijf terug in handen te krijgen. Daarvoor zal hij echter wel een knokploeg moeten inhuren.
Gelukkig kennen we dit soort situaties niet in België.
We horen u al glimlachen.
En terecht.
Gelukkig hebben we in België geen ‘knokploegen’.
We horen u al gniffelen.
En terecht.
Gelukkig hebben we in België geen ‘corrupte politie’.
We horen uw maag al keren.
En terecht.
Nee, in België hebben we niets van dat alles.
In België hebben we iets veel beters!
In België hebben we BOEK XX.
BOEK XX
Dat boek gaat er prat op de letterkundige vertaling te zijn van het economisch recht ter bescherming van de continuïteit van ondernemingen in moeilijkheden.
In dat boek staat netjes uitgelegd hoe de Belgische variant van het Russische systeem er uit.
Een rechter bepaalt dat er een onderneming in moeilijkheden is.
Hij kan dat vandaag geheel willekeurig en volledig op zichzelf op zijn terras in de lommer van een lindeboom beslissen op basis van een artikel in de krant, een telefoontje van een vriend of een postduifzending uit WO2.
De rechter plaatst vervolgens een bewindvoerder in de onderneming die hij wil ‘redden’.
‘Redden’ is in dit kader Vlaams voor ‘raiden’ voor de vrienden.
Indien de situatie van het te redden/raiden bedrijf te slecht is plaatst de rechter een curator in het bedrijf.
Ziehier de Belgische versie van de Russische knokploegen: bewindvoerders en curatoren. Zij maken op hun beurt dankbaar gebruik van deurwaarders om hun post rond te dragen aan astronomische kost. Je kan het de deurwaarders niet kwalijk nemen want zij werken rechtstreeks in opdracht van “Wij, Filip, Koning der Belgen”, die de deurwaarders van het Rijk in elk vonnis de macht geeft om als Congolese dictators mensen en bedrijven in problemen te vernederen, te verminken, leeg te zuigen en voor dood achter te laten aan de kant van de samenleving.
De deurwaarders worden daarbij vergezeld van gewapende politiemensen om uiteindelijk mensen zogenaamd finaal de vernieling in te ‘redden’. Op het einde van de rit is het bedrijf in moeilijkheden leeggehaald door de bewindvoerders, curatoren en deurwaarders en blijft voor de échte schuldeisers peanuts over van een scharminkelige openbare verkoop. De fees die rechters, curatoren, bewindvoerders en deurwaarders aan elkaar gunnen en onder elkaar verdelen spreken tot de absolute verbeelding. Geen makkelijkere job om vandaag multimiljonair te worden dan curator, bewindvoerder of deurwaarder te zijn.
Het bovenstaande is het goede nieuws.
Het ‘systeem’ zoals hierboven beschreven is gekend en het is al een straf op zich om als ondernemer in de raderen van dit systeem te sukkelen.
De angst van ondernemers in België is niet het constateren dat er plots minder inkomsten zijn omdat de stroom van klanten is opgedroogd of omdat klanten naar de concurrent zijn overgestapt. Nee, dé angst van ondernemers is terecht te komen in de gulzige maalstroom van ondernemingsrechters en hun geofficialiseerde knokploegen.
DE BESTUURDER
Het op Belgische wijze ‘raiden‘ van bedrijven is super-, super-, super-lucratief.
Onder druk van slimme rechters werd in 2018 nog snel een nieuw wetje verzonnen dat zo mogelijk de boel nog lucratiever en plezieriger maakt.
We illustreren aan de hand van een voorbeeld.
Ondernemer Jan is bestuurder bij drie vennootschappen die hij zelf met bloed zweet en tranen op de wereld wist te plaatsen. Een van zijn bedrijven is topbedrijf A.
Jan heeft kredieten bij de bank. Hij krijgt bezoek van zijn bank. Zijn bank suggereert dat Jan zijn topbedrijf A moet verkopen, en dat asap en het liefst aan ondernemer Frank, die toevallig wel heel erg gelieerd is met de bank.
Jan weigert.
De bank trekt de kredieten in.
Jan is nog niet bekomen van de schok die zijn huisbank van 30 jaar hem zonet bezorgde of er zitten al bewindvoerders in zijn drie bedrijven.
Die bewindvoerders kennen elkaar. Ze werden namelijk door 1 rechter in de bedrijven van Jan geplaatst.
De zoon van de rechter blijkt achteraf directielid te zijn bij ondernemer Frank. Lachen.
Jan leeft van een bestuurdersvergoeding komende van zijn drie bedrijven.
De drie bewindvoerders beginnen de bedrijven van Jan leeg te halen a rato van 30.000 euro per maand.
De bestuurdersvergoedingen van Jan zijn een kost. Dus schrappen de bewindvoerders de bestuurdersvergoedingen naar Jan.
Het inkomen van Jan valt op nul.
Jan had daar niet op gerekend en begint achter te lopen met betalingen.
Jan heeft een hospitalisatieverzekering. Hij vraagt uitstel van betaling. Dat bericht komt bij de rechter.
Let nu op…
Let nu op!
Die rechter gaat Jan nu beschouwen als een ‘bedrijf in moeilijkheden’ omdat hij aandelen heeft in drie bedrijven.
Heeft u dat laatste goed begrepen?
Jan, als autonoom opererend individu, wordt plots beschouwd als een onderneming.
Omdat Jan – als bedrijf- zijn facturen niet meer kan betalen, plaatst de rechter een bewindvoerder privé op Jan.
Want Jan is zogezegd een bedrijf.
Plots kan Jan NIETS meer autonoom beslissen.
Elk euro die Jan binnenkrijgt gaat naar de bewindvoerder en deze beslist waar Jan zijn geld mag aan uit geven.
Aan een hospitalisatieverzekering? Nee, dat mag niet.
Aan medicamenten voor een ziek kind? Nee, daar moet de schoonfamilie voor zorgen.
Omdat Jan in een huis woont dat toebehoort aan één van zijn bedrijven staat er al snel een deurwaarder aan de deur om Jan (met zijn zieke kind) uit huis te zetten, ofschoon Jan al een jaar of tien huur betaalt aan de vennootschap.
We stoppen hier even het verhaal van Jan om het verhaal te laten bezinken.
Al wat hierboven staat, staat in BOEK XX.
Het is een maffiahandleiding voor de overheid om op Russische wijze in België bedrijven te ‘raiden’.
Bent U ondernemer en heeft u aandelen in verschillende bedrijven? Weet dat de overheid u dan ZELF mag beschouwen als een onderneming. De zogenaamde bescherming van het oprichten van een rechtspersoon, bestaat niet meer. De overheid heeft sinds kort alle mogelijkheden om door die bescherming heen te walsen en u alles, maar dan ook alles af te nemen. Zij neemt u daarbij niet alleen af wat uw bedrijven als ‘schuld’ in de boeken hadden staan, maar ook de nieuwe schulden die het leger bewindvoerders, curatoren en deurwaarders dag na dag beginnen maken aan tarieven die in Rusland niet zouden misstaan.
Moraal van dit verhaal:
Lees het vervolg op deze saga de komende dagen op ‘tScheldt.
En verhuis met uw bedrijven naar het buitenland.
Oei, wacht, ook daar vond de overheid iets op.
Ook te lezen de komende dagen in ‘tScheldt.
