‘Trump moet zijn borst natmaken’ of ‘Paniek bij de Republikeinen’; ronkende titels in de reguliere pers om te onderstrepen dat Kamala Harris het Amerikaans presidentschap al binnen heeft. ‘Een jonge vrouw van kleur tegen een oude witte man’ is nog zo’n knaller. Echt jong is Harris (59) niet en voor vele zwarten is ze eerder Indisch ondanks de scheut Jamaicaanse rum van papa in haar DNA. De doorsnee blanke kiezer in de VS vindt Harris een brug te ver: iemand uit de Washington-bubbel die vier jaar slapjes de was deed van Sleepy Joe Biden, die wel erg vlotjes over het abortusthema heen en weer surft en die enkel door de wanhopige top van de Democraten samen met de ‘progressieve’ elite nu juichend wordt ingehaald als een moderne Messias tegen de quasi uit de dood opgestane Trump.
Ach, wellicht is Kamala nog de slechtste niet, maar haar plotse verheerlijking staat in schril contrast met de blijvende demonisering van Trump. Zelfs na de moordaanslag op diens leven blijft Biden hem een ‘gevaar voor de democratie’ noemen. Schokkend ook hoe Biden in zijn televisietoespraak kwam opscheppen over zijn nobel terugtreden uit de verkiezingsrace om ‘de fakkel door te geven aan een nieuwe generatie, want de waarde van de democratie was belangrijker dan zijn eigen ambitie’. Echt?
Een carrièrepoliticus die al 52 jaar in het pluche zit en die tot voor enkele dagen van geen wijken wou weten, terwijl hij van looptrappen denderde, woorden verhaspelde en collega’s met elkaar verwarde. Barack Obama zei ooit dat je altijd op Joe kunt rekenen om iets te verkloten (‘f…ing up’). Oud-Speaker of the House Nancy Pelosi en Senaatsfractieleider Chuck Schumer aarzelen nog tot de Democratische Conventie om Harris voluit te steunen. Toch stromen nu al de donaties binnen, stellen de activistische journalisten bij ons jubelend vast. In wezen gaat het echter om geld dat al was toegezegd, maar was bevroren zolang Biden zich niet terugtrok. Dat Team Trump vandaag juridische procedures opstart tegen Harris omdat ze nog niet officieel genomineerd is en bijgevolg dat geld in de kas nog niet kan opeisen, hoeft geen teken van paniek te zijn. De gezapigheid van centralist Biden zal ogenschijnlijk worden vervangen door de veel linksere koers van Harris waardoor tegelijk Trumps rechtse retoriek voor de gemiddelde Amerikaan minder extreem zal lijken dan men in Europa gratuit veronderstelt.
Woe op Netflix de film ‘Hillbilly Elegy’ (zie foto) uit 2020 van Ron Howard heeft gezien, kan niet anders dan onder de indruk zijn van Trumps running mate J.D. Vance. Hoe die zijn miserabele jeugd oversteeg door via zware bijjobs, militaire inzet en scherpe honger naar inzicht een Yale Law-diploma te verwerven, deed zelfs gestaalde CNN-commentatoren de kijker aanraden het biografische boek van Vance aan te schaffen. Zijn American Dream-verhaal spreekt kiezers wellicht net iets meer aan dan het ‘tough on crime’-light-beleid dat Harris in een vorig leven voerde. Ja, Harris was een succesvol procureur-generaal en is een belezen, doortastende, enthousiaste dame. Maar hét euvel bij uitstek van de Democraten blijft overeind: het contact met de buik van Amerika is flinterdun. Dat wordt haarfijn geïllustreerd in het boek ‘Listen, Liberal’ uit 2016 van Thomas Frank die de professionele elite van politici verantwoordelijk houdt voor de vervreemding van de werkende klasse en haar miserie.
Ondanks de tegenspoed die Joe Biden trof (het verlies van zijn eerste echtgenote en zijn oudste zoon, de verslavingen van zijn broer en zijn zoon Hunter..) wilde hij maar één iets en dat heeft hij verkregen. De kans op een vervolg van zijn presidentschap moeten afgeven was geen onbaatzuchtige daad. Het was een nederlaag tegen de tijd. Het vasthouden aan de macht heeft te lang geduurd. Als Knack op de cover zet: ‘Kan ze winnen? Waarom Donald Trump bang moet zijn voor Kamala Harris’ en als de hoofdredacteur Bert Bultinck dankzij haar hoopt dat Amerika ‘weer een land van de toekomt kan worden in plaats van een reservaat van het verleden’ wordt het wishful thinking-gehalte wel erg calorierijk. In diezelfde Knack stelt Theo Francken (N-VA) over Trump: ‘Die man is op weg naar het Witte Huis’. De Blijde Intrede van Kamala Harris zal geen manna uit de hemel doen neerdalen. De hedendaagse Chinese artiest Huang Min zei ooit: ‘Honger stil je niet met geschilderde koeken’.
