Tien jaar geleden werd, boven Oekraïens gebied dat door Russisch gezinde onafhankelijkheidsstrijders gecontroleerd werd, Vlucht MH17 uit de lucht geschoten. Gevolg: 298 hoofdzakelijk Nederlanders dood. De “internationale gemeenschap” – waarvan enkele schurkenstaten zoals de VS (genocide van indianen), Turkije (genocide van Armeniërs) en België (genocide van de democratie door particratie) deel uitmaken – stak de schuld op Putin. De Russische heerser wees van de weeromstuit het neonazistisch regime van Oekraïne als dader aan.

Enkele weken later werd die crisis voor even ontmijnd door de akkoorden van Minsk. De pro-Russische rebellen beloofden hun strijd in de Donbas te staken; Oekraïne van zijn kant beloofde met zijn bombardementen op de Russisch sprekende bevolking te stoppen en haar taalfaciliteiten toe te kennen. Geen van de beide partijen heeft zich aan de akkoorden gehouden: de rebellen bleven rebelleren en Oekraïne bleef de anderstaligen pesten, zoals de haatstaat België dat meer dan honderd jaar deed met de Vlamingen. Het niet naleven van de akkoorden van Minsk ligt aan de basis van de huidige broederstrijd tussen twee al even corrupte republieken van de voormalige Sovjet-unie waar nooit “democratie” heeft bestaan, die geen deel uitmaken van de EU of van de NAVO, en waarmee wij op politiek vlak geen affiniteit hebben. Zoals wij in 1999 ook niks te maken hadden met de burgeroorlog in Joegoslavië dat ook geen democratie was, geen lid van de EU of van de NAVO. Desalniettemin hebben wij ons in dit intern conflict gemoeid, met als moorddadig hoogtepunt het bombarderen van Belgrado, waaraan ook België heeft deelgenomen ter verdediging van de mohammedanen in Kosovo. Stel je even voor dat Servië Brussel zou komen bombarderen, ter verdediging van de onderdrukte Vlaamse meerderheid…

Mijn moeder was een Oekraïense nationaliste, met sympathie voor Stepan Bandera. Zij werd geboren in Lemberg, het huidige Lviv, dat geregeld door de Russen bestookt wordt en waar er nog talrijke neven en nichten van haar wonen. De “Babsi”, zoals de kleinkinderen haar noemden, had de Poolse nationaliteit, want in haar geboortejaar 1925 bestond Oekraïne nog niet in zijn huidige vorm. Het is feitelijk een kunstmatige constructie, een beetje vergelijkbaar met België. Het verschil is dat bij ons de meerderheid onderdrukt werd, terwijl Oekraïne haar Russisch sprekende minderheid stiefmoederlijk behandelt. De broedertwist rond de Donbas en de Krim vindt zijn oorsprong in de annexatie van deze gebieden door Secretaris-generaal Nikita Chroesjtsjov die in 1953 Stalin opvolgde. De Oekraïner Chroesjtsjov wou zodoende zijn macht verstevigen door zijn republiek uit te breiden met een oorlogshaven en een gebied, rijk aan grondstoffen.

De Babsi haatte het communisme omdat ze door de schuld van die moorddadige ideologie de holodomor als kind had meegemaakt. Ze had het niet voor de Rotte Russen, zoals ze de communisten noemde. Indien ze nu nog leefde, zou ze zeker haar gal over Putin hebben uitgespuwd. Maar ze zou Zelensky ook niet gelust hebben, want ze had een atavistische afkeer van Joden. Ik ben noch een aanhanger van de kleine Rus noch van de nog kleinere Jood. Mijn standpunt in deze is duidelijk. Een oorlog kan op twee manieren gestopt worden: ofwel door de totale vernietiging van de vijand, ofwel door overgave van een van de partijen. De Russische beer zal door Oekraïne nooit geveld kunnen worden, dus blijft voor Zelensky enkel optie over om over een wapenstilstand te onderhandelen. Dat dit gepaard zal gaan met gebiedsverlies is onvermijdelijk. Maar Oekraïne wapens blijven leveren zoals het Westen nu doet, kan enkel het onvermijdelijke uitstellen. En hierdoor betaalt de plaatselijke bevolking onder wie mijn neven en nichten dagelijks een bloedige prijs. Enkel als het Westen zijn wapenleveringen stopt, bestaat de kans dat het wapengeweld uiteindelijk ook stopt.

Jef Elbers