Exclusief voor ‘tScheldt: de 11 Juli-toespraak van klootzakkenroller Dr. Joseph, zoals hij op de anarchistische site Het Vettig Kwartierke zal verschijnen.

De toespraak

Vlaamse volksgenoten, dames en heren en andersgeaarde geïnverteerden van LGBTQX+-obediëntie, heil!

Op elf juli heeft het zogenaamde feest van de Vlaamse Gemeenschap plaats, hoewel er niets te feesten valt, wanneer men ziet wat er in 1302 in Westvlaanderen voor gruwel is geschied. In Brugge sloeg bij nacht en ontij een bende terroristen toe die meer dan honderd politieke tegenstanders op een meedogenloze manier vermoordden; in het Kortrijkse op de Groenigekouter slachtte een troep ongeregeld, tegen alle toen heersende krijgswetten in, de Franse ridderfleur die zich in de Vlaamse klei had vastgereden en zich overgaf, genadeloos af. Voor beide misdaden tegen de menselijkheid zouden de Vlamingen nu door elke internationaal oorlogstribunaal zwaar veroordeeld worden, maar desondanks blijft Vlaanderen zijn wandaden van 1302 feestelijk vieren.

“Feest van de Vlaamse Gemeenschap” heet deze jaarlijkse hoogmis van de haat. “Gemeenschap”: nog zo een containerwoord dat zowel een mengelmoes van diverse rassen als het plegen van al dan niet oirbare seksuele handelingen kan betekenen in de eufemistische zin van “gemeenschap hebben” (met een menselijke partner van beiderlei kunne of al dan niet met een dier, inzonderheid met een schaap of geit als men zich tot het mohammedanisme bekent.) Waarom verving Vlaanderen het exclusieve begrip “volk” door het inclusieve “gemeenschap”? De vraag stellen is ze beantwoorden. “Inclusiviteit & diversiteit” zijn twee jeukbegrippen ter vergoelijking van de slaafse onderwerping der autochtone bevolking aan de agressieve exoten die ons inmiddels overbevolkt Vlaanderen zienderogen komen ontvolken. De vreemdelingen noemen hun gastheren “racisten”, maar desondanks doen ze er alles aan om tussen die racisten te komen wonen. De invasie vanuit Afrika en Azië lukt enkel met de steun van multiculureel verdwaasde Gutmenschen en andere elitaire nestbevuilers die rasbewustzijn als een politiek correcte doodzonde stigmatiseren onder het motto: “Weg met ons, vreemd volk eerst!”

Omdat “feestelijkheden” nu eenmaal hand in hand gaan met bevlagging, vlagt ook Vlaanderen op 11 juli. Er werd geopteerd voor een Vlaams driekleurig dundoek, omdat de bicolore leeuwenvlag die door de volksverguizers, tachtig jaar na WOII, nog altijd beschouwd wordt als een symbool van de collaboratie met de Duitse nationaalSOCIALISTEN o.l.v de Oostenrijkse kunstschilder Hitler, u wellecht niet geheel onbekend. Maar mijn bezwaar tegen de vaankeuze van de Vlaamse overheid, is eerder esthetisch en biologisch van aard dan wel ideologisch. Het gestyleerd logo van de officiële Vlaamse leeuw doet denken aan een gecastreerde poedel – een soort hondse Petra De Sutter – dan aan de koning der dieren. Een zwarte leeuw bestaat trouwens niet, de leeuwenvacht varieert van oker tot wit. Men kan dus stellen dat er bruine en blanke exemplaren bestaan, maar geen negerleeuwen, hoewel die roofdieren natuurlijk voorkomen bij de bamboela’s. De leeuw kan men ook moeilijk zien als een metafoor voor de noeste Vlamingen, want dat luie beest slaapt zo’n twintig uur op vierentwintig. Daarbij is hij een lafaard zoals de Cowardly Lion, de bange leeuw uit The Wizard of Oz. Tenslotte laat hij het zware werk over aan zijn vrouwen, daar waar de Vlaamse man de reputatie heeft een trouwe sloef te zijn, hoewel dat laatste met een hele lading zoutkorrels dient genomen te worden.

Dan had men beter de Vlaamse vos als volkssymbool genomen. Deze inheemse kiekendief is een leperd die, net als onze rasgenoten die al eeuwen onder het juk van Romeinse, Latijnse en Germaanse bezetters alsnog overleven en van elke occasie die zich voordoet profiteren om de machthebbers op een sluwe wijze te coejoneren. De vos zeikt wel op zijn eigen staart, maar hij doet dat om zijn spoorzoekers te misleiden. Hierin lijkt hij op de Vlamingen die uit plat opportunisme het eigen nest bevuilen.

De keuze voor Reinaert de Vos zou een aanpassing in de tekst van De Vlaamse Leeuw vergen. De absurde fraze “zolang de leeuw kan klauwen, zolang hij tanden heeft” zou geschrapt moeten worden, want men klauwt niet met zijn tanden, maar met zijn nagels. “Zij zullen hem niet temmen, de fiere Vlaamse Leeuw” zou dan veranderd moeten worden in “Zij gaan dat beest niet kloten, de geslepen Vlaamse Vos.” Want de huidige tekst is naast de waarheid: de Vlaming wordt al bijna tweehonderd jaar door de haatstaat België gekloot en laat dat lijdzaam begaan. Hierin dreigt de eerste tijd geen verandering te komen, aangezien de N-VA van Dewever samenspant met de voorhuiden van kindermaatje Conner om een Vlaams nationaalsocialistische fractie te vormen en alzo de macht te behouden, ondanks dat één miljoen kiezers een rechts beleid wensen. Maar de democratie is in dit apenland ver te zoeken, want de particratie beheerst de politieke scène. Zoals de dichter Herman J. Claeys het stelde : “Voor wie het nog niet wist: de honden onder ons zijn opgestaan en nemen de macht in handen. Er rest mij nog enkel jullie deze raad te geven: oefen je alvast in het blaffen”. Ik sluit me hier volmondig bij aan en wens jullie desalniettemin een vrije dag in een hopelijk snel vrij Vlaanderen.

Dr. Joseph

**

Illustratie: pagina uit het boek Reynard the Fox van C.S. Evans / L.R. Brightwell (ill) – 1925

Dit boek maakt deel uit van de Wunderkamer-Collectie en is te koop om de werking van ‘tScheldt te ondersteunen.

Uniek werk – 1e editie!

Prijs: 360 euro (af te halen in Antwerpen)(of +16 euro portkosten indien op te sturen)

Stuur een mail naar [email protected] om het boek te reserveren. De eerste die reserveert krijgt het boek. Wij sturen u een bevestigingsmail indien u de eerste bent. Na betaling wordt het boek verzonden, of kan u het boek komen afhalen.

Details: conditie: goed, originele platen, wat schaafplekken, wat vervuiling op de schutbladen, front met tapeversterking, alle platen aanwezig, licht verweerd: 25cmx18cm

Reynard de Vos is een literaire cyclus van middeleeuwse allegorische Nederlandse, Engelse, Franse en Duitse fabels. De eerste bestaande versies van de cyclus dateren uit de tweede helft van de 12e eeuw. Het genre was populair gedurende de late middeleeuwen, maar ook in leaflet-vorm gedurende de vroegmoderne tijd.

De verhalen gaan grotendeels over de hoofdpersoon Reynard, een antropomorfe rode vos, een bedriegerfiguur.

Zijn avonturen houden meestal in dat hij andere antropomorfe dieren voor zijn eigen voordeel bedriegt of probeert hun vergeldingspogingen te vermijden.
Zijn belangrijkste vijand en slachtoffer gedurende de cyclus is zijn oom, de wolf, Isengrim (of Ysengrim).

Hoewel het karakter van Reynard in latere werken voorkomt, werden de kernverhalen tijdens de middeleeuwen vaak gezien als parodieën op middeleeuwse literatuur, zoals hoofse liefdesverhalen en chansons de geste, maar ook als een satire op politieke en religieuze instellingen. De bedriegervos, Reynard, leeft in een samenleving van anderen pratende dieren (leeuw, beer, wolf, ezel, enz), waardoor de verhalen een beest-epos worden.

De originele exemplaren zijn geschreven in het Oudfrans en zijn sindsdien in veel verschillende talen vertaald. De verhalen van Reynard komen echter uit heel Europa en elke hervertelling bevat details die specifiek zijn voor het betreffende gebied.

Hoewel de auteurs zich veel vrijheden permitteerden bij het vertellen van de verhalen, is niet alle satire bedoeld als onbeleefd of kwaadaardig van opzet.