‘Als de rook om je hoofd is verdwenen’, zong Boudewijn De Groot. Terugblikkend op 9 juni 2024 moeten we nu trachten enige signalen in die rook te ontwaren. We waren op meerdere plaatsen, we hoorden geluiden vanachter partijpoorten en we probeerden emoties te catalogeren.

De voorhuid van Goens

In alle commentatoren wordt verwezen naar ‘Het conclaaf’ op VTM, de valstrik die Eric Goens in een kasteel had gespannen voor de zeven kopstukken. Politieke dwergen werden ongenadig geweerd. Jeremie met de pornosnor of lege boterhammendoos Nadia raakten niet voorbij de poort. Petra werd het Groene gezicht. Dat ze respect verwierf lag volledig aan haarzelf. Alexander bleef maar even, want hij moest immers zoveel internationale belangrijkheden aanpakken. Daarmee scoorde hij dus niet. Sammy bleek meer dan een gelukte frietenbakker, want hij weerde zich langs de emotionele kant zonder al te veel uit te pakken met zijn kleurloze partij. Raoul was plezant, maar werd door de anderen gepest met gebetonneerde beleidsvisies. Tom werd in de val gelokt door hem met Bart te confronteren die zich goed had voorbereid op zijn rol van wijze bemiddelende staatsman en vooral door Petra’s menselijkheid en Conners nijdigheid. Toms ongemakkelijkheid in een vijandige omgeving en Barts zurigheid als saus op zijn hooghartig overkomende intellectuele superioriteit dienden om de weg vrij te maken voor het enige echte witte konijn: Conner, de demi-god die visieloos én in short de Vlaamse huiskamer werd binnengedragen op een brancard vol zachte verontschuldigingsdekens. Goens volbracht zijn opdracht: de rehabilitatie van zijn klant/idool. Niet Melissa met de interim-job, maar politiek fotomodel Conner met de correcte praat en de gecorrigeerde neus deed Goens bevrijd tot het rukkerswalhalla toetreden. Vooruit zal hem in de socialistische kassahemel gul belonen.

Groen

Helaas voor een meerderheid in Vlaanderen verdween Groen niet onder de kiesdrempel. Niet dat levensnoodzakelijke thema’s zoals een liefdevolle zorg voor je huisdier of respect voor oeroude bomen onbelangrijk zouden zijn. Sterker nog, voor ons part krijgen dierenbeulen vlotjes de doodstraf en kunnen er niet genoeg bomen worden bij geplant in het geasfalteerde Vlaanderen. Toch mochten wat ons betreft die volksvijandige Groenen ophoepelen. Het kinderlijke voorzittersduo en Deftige Dame Petra De Seutige wilden zowaar de grenzen afschaffen en ons verder absurde apocalyptische duurzaamheidsmaatregelen opdringen. Anders Gaan Leven als vermomming van Anti-Leven zoals we het kennen. Nadat alle kopstukken waren gaan lopen en de inspraak opeisende kluizenaarsclub van Groen-leden de blijvers had weggestemd verdorde het laatste Groene blaadje. Wat rest is compost.

PVDA

Zullen de communisten dan nooit uitsterven? In onze onbezonnen jaren lazen we al eens het puik gemaakte weekblad De Rode Vaan van de KPB (Kommunistische Partij België in de spellingswaanzin van die tijd) onder hoofdredacteurschap van de goedbedoelende Jef Turf. Van het Solidariteit-blaadje van de maoïsten walgden we echter, omdat we niets hadden met die rare Chinezen, tenzij in het restaurant met een door Vlaamse vreters nog te verteren Menu A (tomatensoep-loempia-nazi Göring of chop choy met friet-ijsje). Het kolderieke AMADA (Alle Macht Aan De Arbeiders) verhief zich tot PVDA (zelfs even tot PVDA+ met de heer Abou Jahjah in de gelederen) en Raoul Hedebouw speelde de populaire hoeper-de-poep-zat-op-de-stoep die zich presenteert als man van het volk. Vooral door te bulderen en te blunderen op thema’s van buiten het Rode Boekje. Kiescijfers (22 procent in Antwerpen en zowat tweeduizend procent in Borgerhout) tonen aan dat het de Partij Van De Allochtonen is geworden. Gesluierde gelovige vrouwspersonen omhelsden de ongelovige Jos D’Haese, zo zagen we in de VTM-Stem24-uitzending. Smalle Jos, die ons steeds doet denken aan de Simpsons. Misschien is er wel een positief aspect aan de tegen oktober 2024 afgeschafte opkomstplicht indien de woestijnkaravaan toch zou bedanken voor dat democratische stemrecht.

Open Vld

Er ontstond jolijt in de redactiestal van ‘tScheldt toen de liberalen een electoraal blauwtje opliepen. De Vld heeft immers nog weinig uitstaans met de klassieke liberalen van weleer. De partij heeft zich totaal uitgeput tijdens het 25 jaar saboteren van de eigen idealen. ‘Het was ieder voor zich’, gaf Gwendolyn Rutten toe in De Afspraak. Zij mag voortaan in de Efteling ‘Papier Hier’ gaan roepen. Zelf vond ze dat er heus nog een rol voor haar was weggelegd. Heel plezant moment toen in diezelfde uitzending de nog dikkere Fouad Ahidar doodleuk zijn religieuze overtuiging in zijn politieke sla mixte. Dat hij hiermee de zich in vrijheidsliefde vermommende Rutten in haar ware strakheid ontmaskerde, was fijne televisie. Liberale vrijheid betekent iets anders de Vld-versie vol uitspattingen, egotisme, nieuwspraak, pseudo-progressieve modetrends en anti-kerkelijkheid. Goedele Liekens behaalde geen zetel ondanks haar ronkende slogan ‘Zoek mijn bolletje’, want kiezers verloren de weg naar die knots.

cd&v

De machtige volkspartij van weleer met haar zuilen en haar staatslieden keert niet meer terug in die hoedanigheid. Het is een overschotpartij geworden met vastgeroeste burgemeesters in rurale dorpen en met middenvelders die het moedige midden als een baken van rust verkopen op de kiezersmarkt. Sociaal voor ‘de’ mensen, conservatief zonder bewaardwang, van goede wil omdat het zo hoort. Een rusthuis voor patiënten met een nostalgie-aandoening en vroeg bejaarde jongeren waar iets aan is. Dat Annelies Verlinden zoveel stemmen in haar korfje verzamelde zegt alles over haar kiezers. Ze doen geen vlieg kwaad en hoeven bijgevolg niet het vagevuur in. De Partij van de Gewoonte.

Vooruit

Het strijdbare socialisme dat de arbeider bevrijdde van zijn deplorabele werkomstandigheden tijdens de Industriële Revolutie heeft gedaan wat nodig was. Als antikatholieke zuilenpartij met zowaar een eigen feestdag, sjoemelende mandatarissen, verblinde overheidsbemoeienissen en een even gulzige machtshonger als de anderen leidde tot een electorale verschrompeling. Dat een kapitalistisch joenk met aan zijn zijde een mooi meiske uit Harelbeke de partij uit de modder ophijsen is veelzeggend. Deze club bestaat voor zichzelf. Flinkse zelfbediening met af en toe bediening door arme Deborah.

Vlaams Belang

De mannen in het blauw kostuum met de bruine schoenen die de voorzitter adviseren, raakten van hun à propos toen de dertig procent-grens buiten het bereik van hun dobberbootje bleef. Geen asiel in het Beloofde Land der regeringsdeelname. Geen kabinet vol secretaresses met soepele rugspieren. Het bordje met ‘De goden bestraffen hoogmoed’ moet echt in meer kantoren opgehangen worden. Hoe kan je een topkarbonade van een verkiezingswinst laten omwikkelen door een verpakking met ‘loser’ erop? In plaats van N-VA én Vooruit én vooral zichzelf te feliciteren, bogen sommigen totaal onnodig het tollende hoofd in de WC-pot der vernedering. Niettegenstaande het langdurige en harde voorbereidingswerk naar 9 juni toe, slaagden de politieke tegenstrevers erin om het prangende migratievraagstuk dat overal in Europa radicaal-rechts bevoorraadt, te overschaduwen door marginale genderthema’s die meer mensen leken aan te belangen dan door het Belang ooit beoogd. Buiten de woke-uitwassen bevatte het partijprogramma immers niets negatiefs over anders geaarde mensen. Enkel de buiten hun oevers tredende fake-discriminatiejunkies werden terecht gehekeld. Jammer maar niet helaas. Het bevrijdende kairos-moment (de context van tijd en ruimte waarbinnen het juiste bewijs zal worden geleverd, naar de oud-Griekse filosoof Aristoteles) is voor een andere keer. Zolang de elite het vreemdelingenprobleem onopgelost laat, leeft een behoefte aan oplossing.

N-VA

De Wever haalde zijn 80.000 nieuwe stemmen uit Wallonië (40.000) en de rest vooral bij de Vld. Zijn opgebouwde doemdreiging en vervolgens zijn geruststelling dat verlossing nakend is, werkte feilloos. Hij stak er bovenuit in debatten, had zijn getrainde partijpionnen in het gelid staan, toverde met mondjesmaat smakelijke cultuurpralines tevoorschijn voor de maatschappelijke meerwaardezoeker en leek bovenal niet zegezeker, hetgeen de Vlaming waardeert. Dat iedereen zat te wachten op zijn speech om de dag te bekronen met De Leeuw onthulde een landelijke knieval voor de nieuwe keizer.

Advies

Onder de mensen komen. Bondgenoten maken om een overtuiging te kunnen verdedigen. Weten dat elke kijk op de werkelijkheid gekleurd is. Beseffen dat een kwinkslag ontwapent. Nooit doen alsof je niet alsof doet. Je informeren tot ver buiten het geijkte pad waar verrijking verschraalt. Vooral de old school-inzichten niet verticaal klasseren. Laat voldoende romantische hoop wapperen tussen al het rationele onheil. Smos met regelmaat op het afgelikte. Laat de debatfiche thuis en vertel een verhaal.