Leve de democratie ! In acht genomen dat 15-20% van de bevolking al lang niet meer afzakt naar het kieshokje is de overwinning totaal. De uitdaging – democratie versus big corona brother – is met grote onderscheiding gewonnen. Het moment is aangebroken om de vele mensen te bedanken na deze zege van de geallieerden van uiterst links en extreem rechts, de “uitersten-coalitie” op 9 juni: de overwinning heeft veel vaders en naar men zegt heeft de nederlaag slechts 1 moeder. Die moeder kennen we; ze heet Veerle en ze woont op de Herentalsebaan, naast mevrouw Leemans.
Over die moeder gaan we het niet hebben, die heeft de afgelopen jaren al genoeg afgezien met onze grote leider en zijn gigantische ambities om een steen te verleggen in de Belgische rivier; een steen die zelfs geen kleine kiezel bleek te zijn.
Het is de hoogste tijd om de vaders van de overwinning van de uitersten-coalitie te bedanken; die vaders hebben vele namen waaronder: Isolde, Liesbeth met een punt, Lisbeth zonder, Kathleen, Phara, Annelies met de blauwe ogen, Isabel zonder. Want vrouwen kunnen ook vaders zijn weten we nu. Met of zonder ballen.
De witte cisvaders hebben natuurlijk ook hun deel gedaan in het succes en we mogen hen niet onvermeld laten: Bjorn, Lieven, Karel, Ivan, Ionesco Goens, Bart 1 en Bart 2 en tenslotte de onvermijdelijke Joel DC. Bressen in de branding zijn ze geweest.
Geen eervolle vermelding echter voor de boomknuffelaars van Humo en Knack want ondanks grote efforts worden ze bijna niet meer gelezen. Zij hebben niets kunnen bijdragen aan de winst. Wel aan het verlies als je de cijfers van Roularta mag geloven.
De goede vaders dus. De oren van onze kop hebben ze eraf gezaagd. 5 jaar lang. Onverdroten elke dag weer werd hulde gebracht aan Tom de paljas en Raoul -tching- onze man in Being. Opletten zeiden ze in koor voor de grote dreiging die op komst ging zijn op 9 juni. Elke dag opnieuw in alle mogelijke programma’s, vrije tribunes, podcasts, speciale edities.
Zelden zijn de jaren 30 dichterbij geweest. De landing in Normandië, de invasie van de Duitsers in Parijs, elke dag opnieuw bezoekers van de kazerne Dossin.
Naar het voorbeeld van de procureurs in de Verenigde Staten – die Donald Trump met hun rechtszaken een verkiezingsoverwinning lijken te garanderen – heeft de Regimepers met het diaboliseren van de uitersten en het verzwijgen van de partij “Voor U” van Els Ampe het bedje gespreid voor het fantastische resultaat van deze lovely day.
Altijd paraat om te polariseren, steeds in de verdediging van de dwergpartijen, die na corona elke legitimiteit verloren. Wat een succes en terecht moeten deze vele vaders bedankt worden. Zonder hun nooit aflatende aandacht, hun constant situeren van problemen, het framen van de achtergrond, het duiden van de nuances, had dit niet mogelijk geweest.
In hun ijver om de democratie te laten zegevieren zijn er enkele hoogtepunten geweest zonder dewelke de uitersten niet hadden kunnen zegevieren; we noemen er maar enkele op:
* het doodzwijgen van de porno-escapades van de dweilpremier want “niet relevant”,
* het ridiculiseren van Els Ampe door Ivan de Verschrikkelijke,
* het trial – incluis veroordeling – by media van Dries van Langenhove,
* het optreden van Johan Koalibi Vandelanotte en de dansende jongeren op het Kiel,
* het talentrijk komisch parcours van Tine Vander-KERN-straeten,
* de rennaissance van de Connard na zijn zorgvuldig georkestreerd ontslag,
* de alom aanwezige gentrificatie van elk debat, artikel of topic,
* het broodje aap verhaal rond Filip De Winter die “staatsgeheimen” aan China verkoopt,
* amper aandacht voor het falen van Justitie in de zaak Julie Van Espen of
* het flipfloppen van Ranzige Marc en Meester Frank
* of Potemkin Paul en zijn opgerolde mouwen
* of het Gwendolyn-momentum
* of Vincent To Pee or not to Pee
* of Anneverlies Linden en de falende politie bij de rellen in Brussel of de zwarte machete-bendes in Aalst
* En tenslotte Zelfa versus Tscheldt-gate, en de zatte rechters in Mechelen
Alles werd vakkundig van tafel geveegd. Want de nazi’s en commies are coming. Maar vnl de rechtsen, dat verklaart ook hun grotere aandeel in de overwinning. Want de Regimepers – gespijsd door het krantencontract – is op geen enkel moment in staat geweest om te bijten in de hand die hen voedde en had maar één doel voor ogen en dat was het bestendigen van de status quo, van de powers that be, het garanderen op alle mogelijke middelen dat er toch maar geen kleine steen zou verlegd kunnen worden in de Belgische rivier.
En door deze gezamenlijke, haast olympische prestatie heeft zij – de trotse Regimepers – ervoor gezorgd dat de democratie heeft kunnen zegevieren. Ze verdienen daarvoor een gouden medaille.
Wie beweerde ook weer dat de verandering werkt? Nee hoor: de polarisering werkt. En hoe! Dus dank u Regimepers, duizend maal dank! What a lovely day.
