Oei, een blauwe excellentie die rood aanloopt, wat is dat nu? ‘tScheldt zal het u toelichten. Op het meest recente partijbestuur van de Open Vld – wat zelden een pretje is – liet Gwendolyn Rutten zich na een onkritisch zelfonderzoek uitdijen tot een betere premierversie dan Alexander De Croo. Diens poging om Vivaldi I te doen slagen was volgens haar maximaal mislukt. De peilingen toonden dat pijnlijk aan. Zoals zij de Vlaamse regering naar eigen zeggen had gedepanneerd was toch het ultieme bewijs dat zij de geknipte premier voor de paars-groene club à la Verhofstadt zou zijn geweest?

Bij pipi-papa Herman De Croo begon het intestinaal al flink te klotsen, maar de ouderling beheerste zich. Toen enkele blauwere liberalen Bart De Wevers analyse durfden te onderschrijven en op de koop toe diens voorstel voor een zakenkabinet/noodregering toejuichten, was de maat vol voor de hertog van Brakel. Razend en tierend wierp hij zijn kompanen voor de voeten dat zoonlief Alexander alles maar dan ook alles had gegeven voor het land en vooral voor de partij. Het werd tijd dat ze die jongen ook eens wat gunden na de nakende desastreuze verkiezing. Wat dachten ze wel? Alexander afserveren voor een krakkemikkige noodregering waar een De Wever de plak dreigde te zwaaien?

Zelfs al wou MR-vriend Bouchez de Vlaamse smurfen niet lossen, dan nog zou Alexander geen premier kunnen zijn van dat vermaledijde zakenkabinet. En waarom was dat zo belangrijk? Wisten ze dan niet dat er in september allerlei Europese topfuncties zouden worden ingevuld? Van Commissaris tot van alles, allemaal vet betaalde en aanzien uitstralende jobs. Daar moest wel iets tussen zitten voor Alexander. Gunden ze hem dat dan niet? Beseften ze niet dat de demissionaire federale regering zeker tot dan moest aanblijven? Enkel als premier kon Alexander immers voldoende politieke body bezitten voor een dergelijke baan.

Zo vatte de blauwe nestor het liberalisme even samen voor de minkukels van het partijbestuur. Herman was nog emotioneler dan toen hij zijn pensioenextra had teruggestort. Verbijsterd daalde een ongebruikelijke stilte neer over de aanwezigen. De tranen liepen bijna over Hermans wangen. Natter dan in de vochtige kamer van de loge kon het niet worden. Deemoedig bogen de VLD’ers het gonzende hoofd. Als je met zo’n papa geen werk vindt, dan weten wij het ook niet meer.