Het verdriet van België (1)

De commentatoren in de Belgische Regimepers noemen het een “drole de campagne”. Een slappe campagne, een campagne waar geen pit, geen ziel inzit, een campagne waarin om het met een Antwerps cafébaas te zeggen toen men hem op het einde van zijn leven vroeg waarom hij niet meer sprak: “alles al is gezegd”.

We kunnen het ook een “drol van een campagne” noemen. Want niemand maar dan ook niemand heeft enige illusie dat er op 9 juni iets fundamenteels in dit Koninkrijk zal veranderen.

Dat men dit niet wenst is 1 zaak maar minstens even significant is de olifant in de kamer die niet wordt genoemd. Wie wel genoemd wordt is de olifant BUITEN de kamer. Er gaat geen uur voorbij of iemand ergens op een sociaal medium beklaagt zich wel over de opkomst van het Vlaams Belang en over de opkomst van uiterst rechts in Europa. De nazi’s, les bottes…

Daarom dat de verkiezingscampagne ook over niets moet gaan, ze gaat dus ook maar over 1 ding namelijk hoe verhinderen we dat er op welk niveau, binnen welke institutie, binnen welk orgaan dan ook een te grote aanwezigheid tot stand komt van een uiterst rechtse partij. Want dan stort het Avondland ineen. Dat lost meteen ook veel op: elke hand wordt dan gauw gevuld.

Ze “DOEN GEWOON” voort.

Met een minuscuul resultaat – waarbij men in het allerbeste geval 11 op 100 Belgen vertegenwoordigt (PS) en in het slechtste 4 op 100 (O-VLD) – heb je dan ineens weer allerlei postjes binnen handbereik waarvoor eigenlijk de minste legitieme aanspraak ontbreekt. Daarmee kan men dan de partijgetrouwen verder bedienen. Die ervoor moeten zorgen dat je de volgende keer even(weinig) stemmen haalt.
Want veel of weinig: het maakt geen verschil voor de elite van potentaten met hun kabinetten en chauffeurs. Ze “DOEN GEWOON” voort.

Een makke campagne is daarenboven ook makkelijk. De strijd tegen les bottes is een bankcheque die altijd gedekt is. De olifant IN de kamer is de uitgesproken meerderheid binnen het Vlaamse electoraat om wel degelijk verandering te brengen in de Belgische staatsstructuur. Want of men dit nu wil zien of niet, 2 partijen, NVA en Vlaams Belang, halen op 1 been meer dan de helft van de zetels in het Vlaams parlement. Ja maar… hoor je dan: dat telt niet mee want die hebben geen enkele impact op het niveau dat over de toekomstige staatshervorming moet beslissen.

Men kan veel over onze grote leider zeggen maar niet dat hij het probleem niet heeft benoemd: het land bestaat uit een noordelijke helft die duidelijk meer conservatief en rechts economisch denkt en op een aantal ethische thema’s ook eerder behoudsgezind is en een zuidelijke gedeelte van het land dat overduidelijk progressief en links is georiënteerd. En ja hoe die twee vallen te rijmen, ook dat weet Bart Gansendonck niet.

Wat hij wel weet zo blijkt uit een aantal recente interviews is dat hij niet kan samenwerken met het Vlaams Belang want die zijn volkomen economisch links georiënteerd. Alsof dat nu het ijkpunt is van het Vlaams Belang en de Vlaamse Volksbeweging waartoe ook Bart Gansendonck behoort. Zou hij dat nu zelf geloven? Of heeft ook hij – zoals het Joenk vroeger – een Slangen die hem influistert wat hij zeggen moet. Vlaams Belang gaat de regering laten vallen over de minimum-pensioenen als ze zelfbestuur binnenhalen. Maak dat uw ganzen wijs Bart. Of Beteke.

En dus kunnen we nog 50 jaar wachten en zagen – samen met Isabel Albers van De Tijd en al die redacteurs die het zelfde moeten zeggen – over die 45 miljard begrotingstekort en hoe dat op termijn de  Vlaamse welvaart bedreigt. Maar op het terrein verandert er niets: nougatbollen, nul de botten.

Wat staat er dan te gebeuren: wel laten we gewoon eens kijken naar die laatste peiling van het laagste nieuws van vorige week vrijdag en of we daar iets uit kunnen leren.

Als men die gepronostikeerde laagste nieuwscijfers voor het Federaal Parlement extrapoleert in waarschijnlijke zetels winst/verlies dan zie je dat in Vlaanderen alleen Vooruit erop zou vooruit gaan met 2 tot zelfs 3 zetels (ze zaten ook wel historisch laag met hun 10% bij de vorige verkiezingen) tegen 5 zetels verlies bij OVLD en 2 bij CD&V, GROEN wellicht zelfs 4.

En dan kan je met 8 partijen een regeringetje vormen zoals het huidige Vivaldi maar dan aangevuld met Les Engagés. Want langs Waalse kant is het koeken troef: de laatstgenoemde Les Engagés (what’s in a name…) winnen wellicht 3 zetels en de MR wint er wellicht 2 terwijl langs de kant van de PS en ECOLO er respectievelijk 2 en 4 zetels verloren worden.

De resultaten federaal voor Vivaldi2 zien er dan ongeveer zo uit:

Vooruit: 12 zetels (+3) of 8%
PS: 17 zetels (-2) of 11%
ECO-GROEN: 13 zetels (-8) of 8%
O-VLD: 7 zetels (-5) of 4%
MR: 16 zetels (+2) of 10%
CDV: 10 zetels (-2) of 6%
Les Engagés: 8 zetels (+3) of 5%

Dus de Vlaamse partijen in Vivaldi2 gaan federaal 33 zetels hebben en de Waalse 45. Samen een meerderheid van 78. Geloven we nu echt dat deze mini-voetbalploeg van 8 partijen dat krachtig beleid gaat voeren en al die problemen van mevrouw Albers gaat oplossen? De betaalbaarheid van de pensioenen, de begroting en het tekort, het beetje beter organiseren van migratie zoals ondertussen in heel Europa gebeurt.

Geen kastelen hoor je nu overal. Voornamelijk geen kastelen. Wat wil zeggen geen staatshervorming zoals de helft van Vlaanderen wil.

Het laatste wat men nu nodig heeft is nog eens “een bocht van Bracke”. Waarbij men de noodzakelijke hervorming van de Staat achter heeft gesteld op de dringende noodzakelijkheid om economisch puin te ruimen. Wat men in 2014 al eens een keer geprobeerd heeft en wat toen pijnlijk is mislukt. Is het nu nog niet duidelijk dat dat economisch puin niet geruimd gaat worden in een Belgische context? En dat Gwendolyn en compagnie alleen maar bezig zijn met zichzelf, met hun eigen carrière en de Europese carrière die daarop volgt?

De enige die dit imbroglio kan doorbreken is Bart Gansendonck. Maar die wilt het niet en gaat zijn broek moeten afdoen tot op zijn bruine schoenen om met de Waalse magneet op zijn beurt de dweilpremier te worden. Na 2 keer bij verkiezingen meer dan 5% te zijn kwijt gespeeld. In het Jiddisch zeggen we: daar ligt de hond begraven. Daar…op de Herentalsebaan naast Mevrouw Leemans. En nergens anders.

**

STEUN ‘tScheldt

**

Of via rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken

**

Of via een steunactie:

STEUN ‘TSCHELDT

**