Niet zo gaaf, ‘Het Conclaaf’

Zowat iedereen die ‘Het Conclaaf’ van Eric Goens op VTM had bekeken uitte meer dan een paar bedenkingen. Ook de perscommentaren waren striemend over de deelnemers. De wijze waarop Goens Conner Rousseau liet pronken met zijn besmeurde maar door hemzelf o zo betreurde jongensachtigheid stootte velen tegen de borst. En waar zat Vooruit-voorzitter Melissa in deze kring van partijvoorzitters? Dat geldt overigens ook voor Nadia Naja van Groen voor wie Petra De Sutter moest inspringen. We werden getrakteerd op close ups van Conners blote benen, Conner die zijn tandebieterkes poetst, Conner die Frans spreekt bij de Waalse beenhouwer. Goens speelde zijn rol van politieke pooier zoals besteld. Wat Conner, hij en niet zijn partij dus, allemaal had gerealiseerd voor de bevolking, daar was hij fel over. De lofbetuigingen van Bart De Wever over diens behoud van een gegeven woord deden Rousseau zo rood uitslaan als hij van binnen beweert te zijn. We denken terug aan een van zijn laatste publieke ‘verschijningen’ voor zijn val op de European Open in oktober 2023 tussen de tennisfans, waar hij een dertigtal minuten rondhing in een T-shirt met de tekst ‘kiss me, we talk later’. In ‘Het Conclaaf’ kreeg hij een riante kans om te praten. Zijn bescheiden positie als Oost-Vlaamse lijstduwer, weet u wel.

Goens speelde zijn rol van politieke pooier zoals besteld.

Bart De Wever volgde trouw aan zichzelf zijn politieke pad doorheen het prachtige kasteel van Jemeppe. Hij etaleerde echter nog meer weerzin dan gebruikelijk. De zinloosheid van het samenzijn benadrukte hij quasi onafgebroken. Zijn sarcasme was aanvankelijk van een grappige frisheid, maar evolueerde helaas tot een stijgende minachting op een bedje van immens getormenteerde Pijn van het Zijn. Snedigheid, inzicht, aanzien, wie zou daarmee niet gelukkig zijn? Wel, Bart precies niet. Jammer voor hemzelf. Jammer voor kiezers die het gekissebis beu zijn. Werk samen, verdomme.

En waarom was Tom Van Grieken in ’s hemelsnaam zo zenuwachtig, vroegen velen zich af. Hij had met enkele rake kwinkslagen heus wel De Wevers prikken kunnen pareren. Hij had niet zo kwaad moeten zitten kijken naar poster boy Conner. In de verdediging gaan tegen De Wevers uithaal naar ‘foute’ VB’ers had soepeler gekund met een handvol steken van het type dat je ook op familiefeesten hoort. Maar ja, de Vlaams-nationalisten delen dan wel DNA, maar voelen zich duidelijk geen familie. De losse jovialiteit die Van Grieken uitstraalt tijdens zijn campagnebezoeken was onzichtbaar. Pas toen geen van de drie de spaghettisaus opgewarmd kreeg, kon er een lach van af. Nadien vertrouwde Van Grieken zijn ongemakkelijkheid én zelfberisping toe aan de presentator. Zeer menselijk, horen we aan de volkse toog, maar onnodig streng voor zichzelf. Wat is dat toch met die Vlaams-nationalistische zelfkwelling? Van Grieken moet doen wat hij zijn militanten voorhoudt: wees ervan overtuigd dat mensen het met je eens zijn, net zoals de linksen dat zijn. Hoe dan ook zullen veel linksen blij zijn met hun dagelijkse portie Conner in de media en zeker met de afstand die Bart houdt van Tom en ‘zijn kliek’.

‘Het Conclaaf’ is een goed bedacht programmaformat. Spijtig dat de acteurs niet meespeelden zoals wij als kijker hadden verhoopt. Verborgen camera’s zouden mogelijk pittiger zijn geweest voor ons. Maar stel je voor dat de spelers dan krek hetzelfde hadden geageerd…