Zoals zo vaak bracht Omroep Ongehoord Nederland (ON!) in het magazine Ongehoord Nieuws een onderwerp waaraan elders nauwelijks of niet nauwgezet aandacht wordt besteed. Dit keer ging het over ‘green banking’. Dat is een tactiek van Nederlandse banken om ondernemingen slechts het nodige werkkapitaal te verschaffen indien de lenende bedrijven voldoen aan groene principes. De niet verkozen bankbonzen voeren hiermee de politieke druk op om aan ecologische voorwaarden te voldoen. Deze van bovenaf opgelegde visie creëert stringente maatregelen om firma’s in een heus keurslijf te dwingen. Dat dit tot financiële drama’s leidt staat buiten kijf. Klassiek succesvolle procedés dienen te worden afgebouwd om de groene agenda te volgen. Het schuimbekkend groene getier is doorgedrongen tot in de dure kantoren op de bovenste verdiepingen waar onder het zacht zoemen van de airco en bij het lurken van een koel glas kwaliteitswater gekostumeerde bankiers kil beslissen wie nog wél winst mag maken en wie niet. Hoe absurd de groene dwingelandij ook bij de meeste burgers overkomt, zo normaal de financiële bankelite die vindt. Nederlandse bedrijven die gezond zijn van status, stabiliteit en structuur belanden daardoor in een noodlijdende zone. Dit grijpt allemaal plaats onder de aandachtradar van het bredere publiek.
Europa verpropert zich kapot, terwijl de echte vervuilers in de wereld ons uitlachen.
Steeds meer verordeningen in kleine letters veroorzaken grote gevolgen. De centrale bank in Nederland is De Nederlandsche Bank (DNB) en die deed recent een controversieel voorstel: burgers zouden moeten verplicht worden om een deel van hun eigen spaargeld te investeren in de kostelijke verduurzaming van hun woning! In België wordt het al moelijker om een oudere woonst verkocht of verhuurd te krijgen met al die waanzinnige energiebesparende vereisten die de overheid ons oplegt. In Nederland gaat men dus nog een stap verder waardoor je als spaarder geen baas over je zelf vergaarde centen meer bent. Uiteraard barstte hierover een duchtige discussie los.
De groene banken met hun streven naar propere energie, klimaatactivisme en ecologisch bewustzijn pakken uit met nobele doelstellingen, maar vertalen ze in de harde praktijk als koeionerende en kwellende bevelen. Alsof de landheer zijn horigen komt versomberen met knijpende declamaties, zo vertelt de bankier u doodleuk dat uw onderneming aan de foute kant van de geschiedenis opereert en dat u als spaarder de planeet moet redden door uw spaargeld eraan te besteden.
Landschapsvervuilende windmolens en door de gemeenschap bekostigde zonnepanelen. Elektrische auto’s die nu al over hun hoogtepunt heen zijn, maar die toch door de Europese windbuilen verplicht worden naar een ‘gezonde’ toekomst toe. Europa verpropert zich kapot, terwijl de echte vervuilers in de wereld ons uitlachen. Ach, banken zijn geen liefdadigheidsinstellingen, zei ooit iemand. Neen, maar ze zijn voldoende farizeeër om hun beleid hip te verpakken. Een tijd geleden werd beleggers afgeraden om te investeren in wapens, want dat was hoogst onethisch. Nu ben je een vooruitziende held als je de lokale defensie wil onderstutten. Het kan verkeren. Valt green banking nog te keren?
**
STEUN ‘tScheldt
**
Of via rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken
**
Of via een steunactie:
**
