Het antisemitische miltvuur verspreidt zich over inmiddels over meer dan vijftig Amerikaanse universiteiten. In naam van de vrede worden er niet mis te verstane slogans uitgekreten zoals ’Weg met Israël’, ‘Bommen op Tel Aviv’ en ‘From the river tot he sea’ (wat een vernietiging van de staat Israël inhoudt). Weldoorvoede tieners aan de gezette kant met hun anorexia-‘sisters-in-arms’ hullen zich in langere Arafat-sjaals dan Rudi Vranckx ooit deed en krijsen hun longen leeg met ingelepelde geschiedenisarme verzuchtingen. Extreemlinkse agitatoren en activistische leraren jutten de tere sukkeltjes op om net als tijdens de Chinese Culturele Revolutie alles kort en klein te slaan wat naar waardevol traditioneel inzicht ruikt. Voorlopig blijft dit goedkoop verzet figuurlijk, maar dat kan zo omslaan. Ook aan het Po Paris zie je de kuikens wolvengehuil produceren. Hamas’ voortreffelijke propagandamachine is er alweer in geslaagd de Westerse wereld te verblinden. Gaza vol verliezers is voor Hamas het winnende lot.
Op de Franse zender LCI kwam de voorzitter van de Joodse Consistorie waarschuwen voor de reële escalatie van Jodenhaat. Op diezelfde zender kwam een lid van de buitenaards linkse club NUPES nog maar eens bevestigen dat het in Gaza om een genocide gaat, een in deze situatie net iets te vlot gehanteerde term die nog meer olie op het vuur gooit. Zijn politieke zetbaas, de hoogbejaarde haatzaaier Jean-Luc Mélenchon die een amalgaan aan verdwaasde progressieve Fransen in een partijpolitiek boeket bijeenbracht maar dat alweer aan het uiteenvallen is, spint gretig garen bij het indoctrineren van nog niet volhoofdige jongere. Net zoals Mao indertijd hem dat voordeed om zijn macht tegenover rivalen te vrijwaren. Ook in het Verenigd Koninkrijk lopen de geïmmigreerde moslimhordes weer schuimbekkend door de straten. In Amerika werd de politie ingeschakeld om de sommige campussen schoon te vegen van deze als dapper studentenprotest vermomde linkse hetze.
Ook bij ons slaat de hysterie toe. De immer tegendraadse Joël De Ceulaer mocht aan De Tafel Van Gert droogjes komen pleiten voor een boycot van het Eurovisiesongfestival omdat er een Israëlische zangeres participeerde. Dat gaat wel bijzonder ver, zelfs voor Joël. De Belgische zanger Mustii moest thuisblijven indien hij een geweten had, poneerde de niet echt uitgemergelde De Ceulaer. Toen een tafelgenoot opperde dat die jongen maar één keer zo’n carrièrekans kreeg, luidde Joëls antwoord bot en kil: ‘Dan is dat maar zo’. Onbeschrijflijk onrealistisch en verre van empathisch. Maar De Ceulaer kon die nacht rustig slapen met de gedachte dat hij de Gazastrook op de infosnelweg had aangeduid.
Los van gerechtvaardigde kritieken op het politiek beleid van Israël kunnen de verwende betogers niet ontkennen dat er in Israël geen homo’s worden vervolgd, dat vrouwen en mannen er juridisch gelijk zijn, dat Arabische proffen er vrijelijk lesgeven, er eerlijke verkiezingen plaatsvinden en dat deze democratie bovendien de wankelende Westerse belangen verdedigt tegen al die schurkenstaten eromheen. Maar ja, de intellectuele gemakzucht waarmee de ‘verontwaardigden’ de stadsstaat Gaza omarmen kost niets. Niet voor niets dat Joden zich in het Westen veiliger voelen bij politiek rechts.
**
STEUN ‘tScheldt
**
Of via rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken
**
Of via een steunactie:
**
