What for the fuck was me dat, The Voice van Vlaanderen, waar enkel Engelstalige songs aan bod kwamen. Maar dit was het enige minpunt in deze pruimbare show, tussen vier irritante multiraciale reclameblokken in. Het spektakel zelf was heerlijk politiek incorrect. Want er was nu voor één keer geen sprake van opgedrongen inclusiviteit & diversiteit op het platte scherm, althans niet in het showgedeelte want in de reclame broebbelt het van jonge en gekleurde medemensen. Hier geen obligate neger, geen zandneger, zelfs geen rijstkakker te bespeuren. De enige “bruine” was de sympathieke presentator Aster, maar dat is een mulat en halfbloeden tellen niet mee. Maar verder geen blinde te zien, geen kreupele danser, geen ballerina in een rosltoel of anders fysiek gehandicapte in beeld, zelfs geen transman of vrouwelijke Vlaamse zangeres (een tautologisch pleonasme).
Tussendoor vraagje: aan wat herken je een Vlaamse zangeres? Antwoord: aan het ontbreken van enig okselhaar als ze haar blote armen in de lucht steekt.
De vier finalisten konden allemaal behoorlijk tot goed zingen en bewegen en ze waren allemaal mannen. Nou ja, van de winnaar Christophe kan men dat vermoeden aangezien deze overjaarse knuffelbeer getrouwd is en kindjes heeft, ook bij zijn wettige echtgenote. Hoewel. Mijnheer Boudewijn van Spilbeeck was ook getrouwd en had ook kindjes; en kijk wat er van die geschminkte man in vrouwenkleren geworden is: door zijn coming out als travestiet – in nieuwspraak transvrouw genoemd – heeft hij zijn kinderen een vader ontnomen en van zijn vrouw een homoseksuele gemaakt (een doordenkertje). De dames die in de show in beeld kwamen, waren geen schuurmeiden, althans Natalia niet, want die heeft geen reputatie van pot; de Kempische Tina Turner heeft de naam een hete boelie te zijn wegens haar bloot benenspel . Van de overgebleven drie heren weet ik niet zeker welke geaardheid ze hebben. Zijn het reetkevers? Bedrijven zij de herenliefde? Twee van de drie droegen een belletje aan hun linker oorlel, terwijl echte jeanetten rechts dragen… Of is het andersom? Mij een zorg: ik ben geen homofoob, zolang de rugridders maar ongevraagd van mijn lijf blijven.
Tot slot vertelt TELEMACHO u wie ik de beste van het stel vond: blueszanger KOBE, die ook nog aardig wat gitaar kon spelen.