INTRODUCTIE
Het hierna volgende verhaal is geen verhaal. Het is een bajonetsteek in de zijde van Vlamingen die bezig zijn met satire, op vrijwillige basis, naast hun échte werk.
We konden het verhaal opbreken in delen maar dat hebben we wegens de ernst van de situatie niet gedaan. Omdat we allemaal moeten sterven suggereren we het verhaal te lezen onderwijl nippend van een whisky, voorstel: Dailuaine Firkin cask by Sabor (zie onderaan artikel). Onderwijl savourerend een sigaar, voorstel: Davidoff Winston Churchill The Late Hour Churchill Cigar. Met in de achtergrond ietwat donkere muziek, opnieuw wegens de ernst van de situatie, voorstel: Introduction and Rondo Capriccioso Op.28, Saint-Saëns. Doe ineens de versie met Ray Chen & The Malta Philharmonic (klik HIER).
**
HET VERHAAL
(gebaseerd op waar gebeurde feiten)
We beginnen dit driedubbellagig verhaal in Nederland met een afscheidsbrief. Een mooi, intense, integere afscheidsbrief.
Op 6 juni 2022 ontving werkgever X de volgende brief van, laten we hem, TEZ, noemen.
**
Beste X,
Allereerst wil ik je heel hartelijk bedanken voor de geboden kansen, en het op deze manier samenwerken. Ook wil ik benadrukken dat ik altijd bereikbaar blijf voor samenwerkingen in een andere vorm. Daarnaast vind ik dat het een fijne samenwerking was. Ik had het liever eerst in persoon tegen je gezegd, maar er waren geen momenten dat er geen andere mensen bij waren.
Ik heb besloten dat ik wil stoppen in loondienst en freelance verder wil. Omdat ik netjes alles wil afronden, zal ik pas per 1 september 2022 stoppen. Hiermee houd ik rekening met het opzegtermijn.
Graag hoor ik van je wat je van mij verwacht voor een goede afronding. Bijgaand alvast de wachtwoorden van alles wat ik heb.
Met vriendelijke groet,
TEZ
**
Schoon toch, hé?
Hartverwarmend, zouden we zeggen.
Wie is TEZ?
TEZ is een Nederlander.
TEZ is een IT-genie.
Hij trad in 2018 in dienst bij X.
Wie is X?
De man die ervan verdacht wordt de eigenaar van ‘tScheldt te zijn.
We schrijven dat TEZ een IT-genie is, helaas sleepte TEZ ook een rugzakje mee. TEZ had er een zakelijk brokkenparcours op zitten in Nederland waardoor hij werk zocht in dienst van een werkgever. Het liefst in België omdat TEZ in Nederland achtervolgd werd door de fiscus.
U kent TEZ zonder dat u TEZ kent.
U kent hem want U, als trouwe lezer van ‘tScheldt, leest elke dag de website die hij bouwde. Hij bouwde namelijk de website van ‘tScheldt. En eerlijk is eerlijk, hij heeft dat goed en met overgave gedaan.
De grote verdwijntruc
Begin mei 2022 gebeurde er iets vreemd. TEZ verdween even plots als hij in 2018 gekomen was. X en een bevriend zakenman hadden aan TEZ een studio ter beschikking gesteld in het landelijke oosten van Antwerpen. Gratis, zodat TEZ zijn schulden bij de Nederlandse fiscus sneller kon afbetalen.
TEZ was een tijdje ziek geweest. Althans dat had hij beweerd. Hij kon nog wel werken maar alleen van thuis uit. Hij kon echter wegens de ziektekiemen, zo had hij gezegd, het huis niet verlaten. De bevriende zakenman van X, de man die de studio gratis ter beschikking stelde is naast een briljant zakenman ook een hobbykok. De studio waar TEZ mocht verblijven lag op zijn bedrijventerrein. De bevriende zakenman wist dat TEZ zich niet goed voelde en had enkele dagen lang een dienblad met een zelfgemaakte schotel voor de deur van TEZ gezet. De eerste dagen verdween het dienblad naar binnen en werd het leeg terug voor de deur gezet. Tot het dienblad plots onaangeroerd voor de deur bleef staan. De volgende dag opende de bevriende zakenman voorzichtig de deur, enigszins bevreesd voor wat hij er zou aantreffen.
De studio was een puinhoop, maar voor de rest was de studio… leeg.
TEZ beantwoordde geen mails en geen telefoons. TEZ was gewoon… verdwenen.
Tot vele dagen later als een donderslag bij heldere hemel de bovenstaande ontslagbrief bij ‘tScheldt kwam binnengewaaid.
TEZ schreef in zijn afscheidsbrief dat hij nog tot 1 september 2022 zou werken, in werkelijkheid was TEZ gewoon… weg. Het leek alsof hij van de aardbodem verdwenen was.
Huiszoekingen en Humo
Mocht dit verhaal een lasagna zijn keren we even terug naar een onderliggende laag pasta in de tijd.
Donderdag 22 april 2021. In de ochtend van 22 april 2021 vallen verschillende ploegen gewapende agenten op drie adressen binnen rond Antwerpen. Ze zijn op zoek naar een auteur en een cartoonist. Geheel geïnspireerd door de Russische manier van mediacontrole had een onderzoeksrechter uit Mechelen, de infame Theo ik-handel-als-een-botte Byl, beslist om zijn vrienden van de Open Vld een dienst te bewijzen. Zijn vrienden hadden namelijk geweend en geklaagd. Bij de Open Vld had Egbert Lachaert een vriendinnetje binnengehaald. Ze heette Zelfa Madhloum. Haar intrede in de nationale politiek was door de Regimepers in het groot en het breed uitgesmeerd. De barnumcampagne aan gratis reclame voor het nieuwe politieke dier van de Open Vld bracht een ‘tScheldt medewerker ertoe eens te grasduinen in het digitale wel en wee van de nieuwe liberale femme fatale die er in haar eerste mediaoptredens niet voor terugschrok om boegbeelden als Karel de Gucht openlijk aan- en af te vallen.
Dat resulteerde in een sappig satirisch stukje in ‘tScheldt. De ‘tScheldt-auteur was er achter gekomen dat Zelfa Madhloum valse getuigen had gecreëerd die haar tradingbedrijf, voorgesteld als een multinational, maar na onderzoek zo groot als een pingpongbal, hevig bewierookten vanuit het buitenland. Een woordvoerster die zichzelf bewierookt via valse profielen… mmm sterk. De bijhorende cartoon van Zelfa Madhloum werd door de regimepers gretig opgepikt alszijnde een leugenachtige fabricatie van ‘tScheldt. Het ging in werkelijkheid om een door Zelfa Madhloum zelf gemaakte foto ter promotie van zichzelf in een chador, een religieus kleed, waar een cartoonist een zinnetje had aan toegevoegd. Madhloum bleek de koningin der zelfpromotie. De foto in chador had ze gemaakt om zichzelf te promoten voor een documentaire op de VRT, een documentaire over… u raadt het nooit… zichzelf.
Enfin, de ‘cartoon’ veroorzaakte deining op de digitale Vlaamse wateren en de positie van de nieuwe woordvoerster was aan het wankelen gebracht nog voor de eerste week voorbij was. De Open Vld claimde dat Madhloum aangeschoten wild was door die kloothummeltjes van ‘tScheldt. In werkelijkheid kon de triade rond Karel De Gucht de aanmatigende toon van Zelfa Madhloum maar matig appreciëren en was haar ontslag reeds een uitgemaakte zaak. ‘tScheldt had daar in de verste verte niets mee te maken. Nog geen jaar na haar aantreden, moest Zelfa Madhloum aftreden. Ze gebruikte daarvoor een handig excuus, namelijk de ‘racistische’ aanvallen op haar persoon. De regimepers speelde het spelletje mee. Niemand die wou gezegd hebben dat er eigenlijk met Zelfa Madhloum geen land te bezeilen viel. Haar woordvoerderschap was een ramp. Haar communicatie-skills onbestaande. Haar allochtoon-excuusgedrag een doorn in het oog van de clan Karel De Gucht. Haar leiderschapscapaciteiten in het Open Vld-communicatiedepartement een nachtmerrie. Zelfa Madhloum werd door de Open Vld stilletjes afgeserveerd uit angst een tweede Sihame El Kaouakibi-mot in de kleerkast te hebben.
Maar we lopen op de zaken vooruit. Madhloum was de protegé van Egbert Lachaert. Die zag het gras weggemaaid voor de fijne voetjes van zijn vertrouwelinge door ‘tScheldt. Hij deed wat ieder machtspoliticus doet, hij mobiliseerde justitie in de vorm van Theo ik-hanteer-voor-mijn-vrienden-de Byl, een door de Open Vld in Mechelen geplaatste onderzoeksrechter met een grote voorkeur voor drank en irrationele dadendrang.
Verblind door de satire die Zelfa Madhoum had moeten ondergaan, organiseerde Byl drie huiszoekingen bij ‘tScheldt, de start van een jarenlang onderzoek met rogatoire commissies tot in het buitenland. Want Theo moest en zou te weten komen wie het artikel over zijn Zelfaatje had geschreven en welke onverlaat de beruchte fotocartoon had gemaakt.
Theo de Bangelijke Byl
Flashforward naar april 2024. Theo Byl wordt gedwongen een stap terug te zetten als voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg te Mechelen (klik HIER). Waarom? Wegens de obsessieve door hem georkestreerde twee jaar durende aanval op ‘tScheldt.
Theo Byl had gedacht dat drie huiszoekingen voldoende waren om ‘tScheldt het zwijgen op te leggen. De vrienden van Theo Byl, rechters in alle echelons van Mechelen over Gent tot Antwerpen hadden ‘tScheldt ondertussen tig-keer veroordeeld voor het minste en geringste. Maar in plaats van te stoppen was ‘tScheldt doorgegaan en groter geworden dan menig gesubsidieerd medium.
Met literaire satire had ‘tScheldt ondertussen op regelmatige tijdstippen de vloer aangeveegd met Theo Byl (klik HIER, HIER en HIER). Erger nog, de vijanden van Theo Byl hadden ‘tScheldt weten te vinden en hadden allerlei ongure materialen over Theo Byl aan ‘tScheldt bezorgd. Zo waren er bewijzen van collusie op de redactie van ‘tScheldt beland. Vernietigender was het filmpje van een ladderzatte Theo Byl met blote buik op straat tijdens een feestje voor het afsluiten van het gerechtelijk jaar. Byl was niet alleen, hij hing aan de arm van een eveneens ladderzatte magistraat met blote buik. Het Mechels gerecht was letterlijk in haar blootje gezet. Bekijk de film HIER.
‘tScheldt publiceerde de bewijzen van collusie (klik HIER) en het blote buiken-filmpje (Klik HIER). Een man slimmer dan Theo Byl, en dus de grote baas van de overkoepelende rechtbank van Antwerpen, riep Byl op het matje en las hem de levieten. Byl moest zijn obsessie voor ‘tScheldt begraven. En hij werd vriendelijk verzocht zijn lichaam niet vol te gieten met alcohol op feestjes van de rechtbank. En oh ja, of hij niet beter zijn functie als voorzitter van de rechtbank van Mechelen, ressorterende onder Antwerpen, wou neerleggen. Wegens imagoschade enzo… Theo Byl aarzelde, twijfelde en legde uiteindelijk zijn functie neer, maar niet nadat één van zijn collega’s van de rechtbank van Mechelen de zogenaamde man achter ‘tScheldt zwaar veroordeelde vanwege dat ene artikel en die ene cartoon van liberaal lichtgewicht Zelfa Madhloum. Dat gaat zo met mensen als Byl die je eigenlijk geen macht mag geven. Ze misbruiken hun macht om bijvoorbeeld Open Vld-ers een dienst te bewijzen.
Theo Byl is waarschijnlijk apentrots op het vonnis van zijn Mechelse collega’s tegen ‘tScheldt. Want de samenleving is er veiliger en netter op geworden nu ‘tScheldt veroordeeld werd, fluistert Theo Byl in het oor van iedereen die horen wil. Dat het onderzoek naar ‘tScheldt duizenden manuren en honderdduizenden euro’s heeft gekost, daar ligt Theo Byl niet van wakker in Mechelen terwijl de drugs langs zijn raam voorbijdrijven, de steekpartijen er met rasse schreden op vooruit gaan, de winkels één voor één sluiten wegens aanhoudende overlast en financiële sjoemelaars in het arrondissement Mechelen vrij spel krijgen.
Humo en De Morgen
We zetten de tijdsband even in achteruit. Naar oktober 2023.
In oktober 2023 publiceerde HUMO plots vier lange artikels over ‘tScheldt. Het waren geen gewone artikels. Het waren 4 artikels opgebouwd rond meer dan 100 sms’en en Whatsapp-berichten die letterlijk werden geciteerd, met naam en toenaam van zender en ontvanger, met opgave van dag en uur van versturing.
De afschuwelijke waarheid drong onmiddellijk door op de redactie van ‘tScheldt. Alle gepubliceerde sms’en en Whatsapp-berichten kwamen uit de inbeslaggenomen gsm’s tijdens de huiszoekingen van Theo Byl. De overheid had er via het parket niet beter opgevonden om duizenden privé-berichten netjes in cadeauverpakking, via via, af te leveren bij Humo, een rechtstreekse concurrent van ‘tScheldt. Bij Humo ontvingen twee journalisten de duizenden berichten met jeukende vingers, zijnde Jan Antonissen en Jan Stevens.
Het gaat om de volgende 4 artikels:
- HUMO: 16 okt 2023: Achter de schermen van ’t Scheldt: hoe naaktfoto’s van BV’s de server deden crashen – Klik HIER
- HUMO: 10 okt 2023: Achter de schermen van de website ’t Scheldt: ‘Als ‘t Scheldt zelfs geen 100 nieuwe abonnees kan vinden, is het de vraag of er wel een markt voor is’ – Klik HIER
- HUMO: 3 okt 2023: Zo rekruteert ’t Scheldt zijn journalisten: ‘Het moet de vuilnisbak worden van het internet’ – Klik HIER
- HUMO: 25 sept 2023: Jean-Marie Dedecker: ‘Ik heb nooit voor ‘t Scheldt geschreven. Of toch wel, een paar artikels’ – Klik HIER
(Noot van de redactie: we plaatsten hierbij de linken naar de HUMO-artikels zodat HUMO terug enkele lezers heeft. We doen het ook als educatief hulpmiddel voor studenten journalistiek en de politieschool. De 4 artikels demonstreren hoe een samenwerking eruit ziet tussen politie en media. De politie haalt gewapend de kastanjes uit het vuur, Humo publiceert het gevondene en brouwt er een leugenachtig verhaal omheen dat vervolgens door regimebank Belfius genomineerd wordt voor de Persprijs voor Best Gestolen en Gehackte Informatie.)
Humo maakt echter deel uit van DPG-Media. Onder die paraplu zit ook De Morgen. Humo en De Morgen zijn communicerende vaten. Dat was vroeger toen er nog geen door de overheid georganiseerde mediaconcentratie was, wel even anders. Journalisten van Humo konden het bloed drinken van de journalisten van De Morgen. En andersom. Die tijden liggen echter lang achter ons. Dankzij de interesten op het fabelachtige kapitaal dat DPG-Media tijdens de oorlog wist te verzamelen door op het allerhoogste niveau te collaboreren met de Duitsers (klik HIER), kon DPG-Media De Morgen kopen. Dat was een concurrent voor Humo minder op de markt, plus rond De Morgen zaten de juiste contacten naar smeergeld en politiek, vooral ter linkerzijde. Dat laatste was interessant want DPG-Media was reeds goed voorzien in politieke contacten ter rechterzijde, om niet te zeggen de Open Vld. Het smeergeld dat ervoor had gezorgd dat De Morgen gesmeerd kon overleven tot het opgekocht werd door DPG-Media, was er gekomen via Vooruit (vroeger de SP) dat zichzelf flink had bediend in de Agusta helicopter affaire. Niets zo smerig als politiek.
Het resultaat van de opname van De Morgen in de DPG-Nazi-Mediastal lag voor de hand. De vier artikels over ‘tScheldt in Humo werden gerecycleerd door De Morgen. De inhoud bleef hetzelfde maar de titels en de coverfoto’s werden veranderd om de lezer in de luren te leggen.
De 4 artikels in De Morgen waren:
- De Morgen: 24 okt 2023: Hoe ‘t Scheldt uitgroeide tot de bazooka van Vlaams Belang – Klik HIER
- De Morgen: 17 okt 2023: Achter de schermen van ’t Scheldt : ‘Heb een idee om een coup te plegen bij Open Vld’ – Klik HIER
- De Morgen: 10 okt 2023: Achter de schermen van ’t Scheldt: ‘Ik denk dat we N-VA serieus aan het helpen zijn met dit soort artikels’ – Klik HIER
- De Morgen: 3 okt 2023: De black pr-operatie van ’t Scheldt, waarbij N-VA en Vlaams Belang opvallend buiten schot blijven – Klik HIER
De schrijvers en cartoonisten van ‘tScheldt waren onthutst omdat hun namen en onderlinge privé-berichten zonder enige toestemming werden gepubliceerd en bekomen werden via de politie. Bronnengeheim, briefgeheim, GDPR-bescherming, auteursrechten, grote woorden waar de regimepers voortdurend mee schermt, maar die niet van toepassing zijn op ‘tScheldt en haar medewerkers.
AG Culturele Instellingen Antwerpen
Er was echter één zin in één van de artikels in Humo die de wenkbrauwen nog meer deed fronsen.
Op 16 oktober 2023 publiceerde Humo:
“Op 14 augustus 2020 krijgt ’t Scheldt er een nieuwe sponsor bij: Het Autonoom Gemeentebedrijf (AG) voor de Culturele Instellingen Antwerpen stort dan onder mededeling ‘2020070’ 185 euro op de rekening van Van Mols vennootschap Groep G. AG Culturele Instellingen Antwerpen is gehuisvest in het Antwerpse stadhuis.”
Humo wist exact wie, op welke dag een bedrag stortte op de rekening van ‘tScheldt, mét vermelding van de betalingsmededeling én met het juiste bedrag. Humo deed alsof het een sponsor was. We weten sinds het dossier Notaris X dat waarheid en Humo niet samen gaan. De betaling was geen sponsoring. Het ging om een printabonnement van ‘tScheldt voor de leeszaal van de bibliotheek van Antwerpen. Op debiele wijze koppelde Humo deze betaling aan het Vlaams Belang, om te laten uitschijnen dat ‘tScheldt gefinancierd werd door Vlaams Belang. Schreven we al ‘op debiele wijze’? Want dat is hier wel van toepassing.
Belangrijker was echter de vraag, hoe kwam HUMO aan deze financiële gegevens?
Alle gegevens van ‘tScheldt, ook de verkoopsgegevens, kwamen al een tijdje samen in een softwareprogramma dat gekend staat als “Google Analytics” van ‘tScheldt. De Google Analytics was echter niet in handen gevallen van de politie tijdens de huiszoekingen in 2021. De politie had weliswaar gsm’s en computers in beslag genomen, maar niet de juiste computers, want de juiste computers stonden in Nederland. De reden waarom de politie met verkeerde computers aan de haal ging tijdens de huiszoekingen bij ‘tScheldt in Antwerpen is een verhaal apart dat we later nog wel eens zullen brengen. Het best wanneer de betrokken politiemensen op pensioen zijn want de manier waarop de huiszoekingen werden uitgevoerd, vooral de huiszoeking bij X, zal nooit genomineerd worden voor de Prijs van Beste en Intelligente Huiszoeking.
Sinds IT-genie TEZ op wonderbaarlijke wijze was verdwenen in 2022 werkte ‘tScheldt onder meer met een gereputeerd IT-bureau uit het Antwerpse. De ‘tScheldt-redactie en het nieuwe IT-team kwamen voor een onaangename verrassing te staan in de zoektocht naar het lek over de financiële data. De toegang tot Google Analytics was geblokkeerd. Niemand van ‘tScheldt kon nog in de eigen Google Analytics. Eenvoudige contacten met Google leverden in eerste instantie niets op. Google beweerde dat de mensen van ‘tScheldt niet de juiste mensen waren om toegang te krijgen tot Google Analytics.
De Belgische politie werd ingeschakeld.
‘tScheldt had evengoed Sinterklaas kunnen vragen te interveniëren. Bij nader inzicht had dat misschien efficiënter geweest.
Er werden dure externe experts ingeschakeld uit het Brusselse.
Dat waren kosten op het sterfhuis. Al het gemanicuurde geblaat van de dure experts ten spijt wilde Google geen toegang verschaffen tot de Google Analytics van ‘tScheldt.
Het was tenslotte de vermaledijde X die verdacht werd eigenaar van ‘tScheldt te zijn die de boel wist open te breken. X bleek ooit nog 10 jaar voor een grote Amerikaanse krant gewerkt te hebben, om niet te zeggen The Wall Street Journal. Via de top van The Wall Street Journal werd een deur opengebroken bij de top van Google. Plots was er rechtstreeks contact mogelijk tussen de juiste mensen. Google initieerde een onderzoeksteam. Het kan zijn dat X de situatie lichtelijk had gedramatiseerd door te stellen dat het Belgisch Koninkrijk onder vuur lag van gewetenloze hackers uit het buitenland. Google bracht nog meer volk aan boord van het onderzoeksteam. Dat team kwam tot veler verbazing niet direct met resultaten omdat Google Analytics in de kwestieuze periode van na de huiszoekingen was overgeschakeld naar een nieuw systeem, het zogenaamde GA4, Google Analytics nummer 4. Hierdoor werden gegevens van websites niet allemaal netjes bij elkaar bewaard maar opgesplitst in een voor en een na GA4-archief.
Bom
Plots, na dagenlang zoeken, was er toch een doorbraak.
Google opende de deuren van de gekraakte Google Analytics. Het Google onderzoeksteam stuurde vanuit Amerika een rapport naar ‘tScheldt.
Het rapport sloeg in als een bom.
De ‘tScheldt-redactie staat er niet om bekend snel uit het lood geslagen te zijn. Maar de nieuwe informatie zorgde voor versteven verbijstering.
Zonder dat de redactie het wist had de Google Analytics van ‘tScheldt maandenlang een nieuwe beheerder gehad.
Wie?
Ene Jan Antonissen.
U zegt?
Inderdaad, ene Jan Antonissen, ‘journalist’ van Humo.
Via een private email stond Jan Antonissen tussen de oude beheerders van ‘tScheldt (zie document onderaan). Als we schrijven ‘beheerder’ dan heeft dat een bepaalde betekenis. Mensen kunnen binnen Google Analytics een bepaalde ‘functie’ krijgen. Bij elke functie hoort een aantal ‘rechten’ of ‘vrijheden’. De functie ‘beheerder’ is de allerhoogste functie en geeft totale vrijheid om alles, maar dan ook alles te zien of te doen.
Het duizelde bij de redactie van ‘tScheldt.
Hoe in godsnaam was Jan Antonissen beheerder kunnen worden in het digitale softwarepakket van de Google Analytics van ‘tScheldt?
Dat is hetzelfde alsof Poetin persoonlijk ‘beheerder’ is kunnen worden van de digitale administratie van Joe Biden en alles gedurende enkele maanden heeft kunnen zien en volgen wat Biden deed.
Het Google onderzoeksteam kwam ter hulp. Google gaf ootmoedig toe dat zij Jan Antonissen beheerder hadden gemaakt. De aarde draaide weg onder de voeten van de gezamenlijke ‘tScheldt-redactie. Hoe had Jan Antonissen het voor elkaar gekregen om Google te overtuigen hem als beheerder te benoemen in het digitale systeem van ‘tScheldt? Google klemde de tanden op elkaar beseffende dat er iets meer dan een haar in de boter zat. De communicatie tussen alle partijen en Google viel als een baksteen zo dood. De in Humo verguisde X nam de telefoon en belde Y. Y is de evenknie van Walter Damen maar dan in Amerika en écht goed. Y belde Sundar Pichai, de CEO van Google die alleen zijn telefoon opneemt als Y hem belt als er een teelbal op het spel staat. Google zag een spreekwoordelijke shitstorm opdoemen. Zelfs in Amerika vloekt men tegenwoordig als de naam ‘tScheldt valt. Pichai moest op zijn beurt maar één telefoon doen. Binnen de 24 uur kreeg ‘tScheldt excuses, een uitdraai van documenten waar de CIA jaloers op zou zijn, en oh ja, excuses.
Google had, om het vriendelijk te zeggen, niet goed gekeken. Dat kwam door hun eigen opsplitsing van data in een archief voor en na de uitrol van GA4. Of zoiets. Google had Jan Antonissen helemaal geen beheerder van ‘tScheldt gemaakt. Wie dan wel?
Google kwam met verrassend nieuws.
Het IP-adres dat Jan Antonissen beheerder had gemaakt kwam vanuit… Haarlem in Nederland.
‘tScheldt trok daarop naar de politie van Haarlem in Nederland.
In tegenstelling tot de Belgische politie was de Nederlandse politie bereid om onderzoek te verrichten. Erger, veel erger, in Nederland krijg je bij de politie een smaakvolle kop koffie. Over het verschil tussen de Nederlandse politie en de Belgische politie publiceren we binnenkort een dramatisch artikel.
In alle eerlijkheid moet er gezegd worden dat de Nederlandse politie eerst zei dat de politie in Europa één was, en dat er evengoed vanuit België kon klacht neergelegd worden voor een misdrijf. ‘tScheldt, godvrezend, was dan inderdaad eerst -terug- naar de Belgische politie gegaan want Jan Antonissen was een Belg. In een koud architecturaal onzinnig Vlaams politiekantoor, zonder enige verwijzing naar koffie of medemenselijkheid, zei men vlakaf dat het een wonder mocht heten dat de klacht tot onderzoek zou leiden. Meer nog, dat de klacht nooit zou worden doorgestuurd naar Nederland, ook al was daar een spoor van het misdrijf ontdekt.
Dank U Annelies Verlinden!
Dank U Paul Van Tigchelt!
Het zoveelste bewijs dat politie en justitie er in de eerste plaats zijn om de elite in België te bedienen.
Terug naar de Nederlandse politie
Na wederom een lekkere kop koffie bij de Nederlandse politie startte er een onderzoek naar het IP-adres in Haarlem. Omdat ‘tScheldt wordt uitgegeven door het bedrijf CORDIET in Rotterdam werd de uiteindelijke coördinatie van het onderzoek overgedragen naar de politie van Rotterdam. Dat gebeurde nadat de politie van Haarlem uitvond wie er achter het mysterieuze IP-adres in Haarlem zat.
Kan U het al raden?
Inderdaad.
De politie vond een adres in Haarlem. En wie woonde daar illegaal?
Het ‘verdwenen’ IT-genie TEZ.
Het onderzoek geraakte in een stroomversnelling.
Al snel werd er communicatie gevonden tussen TEZ en… Jan Antonissen van HUMO.
Antonissen en TEZ bleken al een heel tijdje contact te hebben. Antonissen palmde de technisch sterke maar menselijk zwakke TEZ helemaal in. In het begin hield TEZ zich zeer afstandelijk en hield hij zich op de vlakte. Maar Antonissen cultiveerde het contact en sleepte TEZ in zijn netten zonder dat die het besefte. Antonissen vond gebeurtenissen uit en loog over wat bepaalde contacten van ‘tScheldt, die TEZ kende, over ‘tScheldt zouden gezegd hebben. TEZ haakte zich meer en meer vast in het spinnenweb dat Antonissen rond TEZ ophing. De manipulatie was maximaal. Antonissen had maar één doel, toegang tot het IT-systeem van ‘tScheldt.
Antonissen beloofde een goed woordje te doen voor TEZ bij DPG-Media voor een nieuwe job. Niet in België. Maar in Nederland waar DPG-Media ondertussen alle grote media heeft opgekocht en honderden werknemers tewerk stelt.
TEZ erkende dat hij er in België vanonder gemuisd was zonder aan te willen geven waarom. Anthonissen probeerde het gat in te vullen door te suggereren dat het misschien met racisme van ‘tScheldt te maken had. Uit de communicatie tussen de twee bleek dat TEZ riposteerde dat hij blank was en niet begreep waar de racisme-opmerking vandaan kwam. Anthonissen verlegde daarop het accent en vroeg naar de Vlaams Belangers die TEZ had gezien bij ‘tScheldt in de vier jaren dat hij er gewerkt had. TEZ antwoordde daarop dat hij nooit een Vlaams Belanger bij ‘tScheldt had gezien.
De twee bleven contact houden. TEZ meende dat er een job voor hem werd geregeld bij DPG-Media in Nederland. Althans dat is wat de sluwe Antonissen hem liet geloven.
Dat alles was echter niet voldoende om Jan Antonissen beheerder te maken in het systeem van ‘tScheldt.
De zwakke plek bij TEZ bleek iets speciaals: een omgekeerde loonbon.
De omgekeerde loonbon
TEZ was bediende geweest bij X in een Belgisch bedrijf. Hij wist niet dat als je als bediende plots zomaar weggaat bij een werkgever dat de werkgever recht heeft op een tegemoetkoming. Net zoals een werknemer recht heeft op een vergoeding als een werkgever een werknemer ontslaat. In dat laatste geval moet de werkgever meer betalen aan de werknemer, in vergelijking tot wat een werknemer moet betalen als hij plotsklaps weggaat bij een werkgever. Een vakbondsoverwinning uit het verleden.
Aangezien TEZ gewoon van de aardbol was verdwenen stuurde het sociaal secretariaat op het emailadres van TEZ een ‘omgekeerde’ loonbon. Dit wil zeggen: TEZ kreeg geen geld bij vertrek. Nee, hij moest geld betalen wégens vertrek. In het geval van TEZ: net iets meer dan 1000 euro.
Uit de communicatie tussen Jan Antonissen en TEZ bleek dat TEZ witheet van woede was over de omgekeerde loonbon. De woede werd extra gevoed door een mail die TEZ ontving tijdens de gesprekken met Antonissen. Het was een mail met daarin een herinnering om de omgekeerde loonbon te betalen.
X, noch één van de andere medewerkers van ‘tScheldt was zich bewust van de boosheid van TEZ. TEZ bevond zich in het spinnenweb van Jan Antonissen. Antonissen bewerkte TEZ tot alle redelijkheid verdween bij TEZ en alle haarvaten in zijn brein knapten. Hij wilde wraak, perfect gespreid op een veldbed vol negatieve gedachten ingefluisterd door Antonissen. Antonissen communiceerde feilloos hoe TEZ de wraak kon voltrekken. Door hem toegang te geven tot het IT-systeem van ‘tScheldt. Hij beloofde met de gegevens ‘tScheldt en vooral X onderuit te halen in Humo. En aldus geschiedde.
De grote hack
Op 18 Maart 2023 om 01.20 uur ‘s nachts verschafte ex-werknemer TEZ zich illegaal toegang tot het Google Analytics account van het magazine ‘tScheldt.
TEZ maakte vervolgens ‘journalist’ Jan Antonissen beheerder van de Google Analytics van het magazine ‘tScheldt.
Hoe?
TEZ registreerde het emailadres “[email protected]” als beheerder.
Twee dagen later, op 20 maart 2023, verwijderde TEZ zichzelf als beheerder.
Hij maakte echter onmiddellijk een nieuw emailadres aan en doorzocht met dit emailadres enkele afgeleide IT-systemen van ‘tScheldt. Hij overlegde met Jan Antonissen.
Vanaf dat moment had Jan Antonissen toegang tot alle ins en outs van ‘tScheldt.
Zo kreeg Jan Antonissen te zien dat het Autonoom Gemeentebedrijf (AG) voor de Culturele Instellingen Antwerpen op 14 augustus 2020 185 euro betaalde op de rekening van Groep G, een bedrijf van X, met als mededeling: ‘2020070’.
Voldoende voor Jan Antonissen om op 16 oktober 2023 de bovenstaande gegevens integraal te publiceren in Humo.
Een fout met grote gevolgen
Nadat Jan Antonissen wekenlang IN het systeem van ‘tScheldt had gezeten maakte Antonissen een cruciale fout nadat TEZ hem langs de neus weg vroeg of hij genoeg had kunnen zien en of het de toegang waard was geweest. Antonissen leek daarop aan te geven dat hij nog steeds IN het systeem zat. Tot grote paniek van TEZ die zichzelf reeds op 20 maart 2023 verwijderde. Antonissen en TEZ kregen woorden. De toegang was slechts bedoeld geweest van korte duur te zijn. Antonissen begreep van TEZ dat als men bij ‘tScheldt de beheerders zou checken zijn emailadres naar boven zou komen. Antonissen raakte in paniek. Als non-IT-er drukte hij op alle verkeerde knoppen om zijn emailadres onzichtbaar te maken. Dat liep helemaal fout waardoor Google Analytics de toegang tot het ‘tScheldt-account terstond blokkeerde wegens verdachte handelingen. Niet alleen voor Jan Antonissen maar voor iedereen.
Nog niet gedaan
Google, de Nederlandse politie en de redactie van ‘tScheldt waren verbijsterd de handelingen te vernemen van Jan Antonissen van Humo en TEZ. De Nederlandse politie vroeg te kunnen bewijzen dat achter het emailadres: “[email protected]” werkelijk Jan Antonissen schuil ging.
Het bewijs hiervan werd door Jan Antonissen zelf op surreële wijze geleverd.
Antonissen wilde in navolging van de populaire TV-documentaire “Godvergeten” ook scoren met een reeks in Humo. Hij wist dat er ooit in een nonnenklooster in Zelem kinderen waren aangerand geweest. Dat verhaal stond reeds lang te lezen op een lokale blog. Antonissen wilde snel leentje buur spelen, kopieerde het artikel maar wilde het opfrissen door enkele betrokkenen aan het woord te laten. Eén van de slachtoffers was een zekere… John Wolf, de volgens justitie niet bestaande verantwoordelijke uitgever van… ‘tScheldt. Uiteraard bestond en bestaat John Wolf wel en is er veel contact tussen John Wolf en X.
Antonissen kende geen schaamte. Hij schreef in oktober 2023 in Humo ‘tScheldt de afgrond in zoals beloofd aan TEZ op basis van gestolen en gehackte informatie, notabene het blad waar John Wolf te boek staat als verantwoordelijke uitgever. Hij contacteerde in december 2023 zonder enige schroom diezelfde John Wolf om hem te interviewen over diens gruwelijke jeugd in het nonnenklooster.
Jan Antonissen interviewde op die manier verschillende slachtoffers van de nonnen en stuurde op 2 januari 2024 om 08.35h vanop zijn private emailadres een mail naar alle geïnterviewde slachtoffers met daarin een kopie van het artikel dat hij had geschreven.
Het emailadres dat hij gebruikte: “[email protected]”. Hetzelfde emailadres dat hij gebruikte om het IT-systeem van ‘tScheldt te hacken.
**
Van: [email protected]
Aan: [email protected]; [email protected]; [email protected]; [email protected]; john.wolf@xxxxxxxxxx; [email protected]; [email protected]
Verzonden: dinsdag 2 januari 2024 08:35
Onderwerp: Dienstknecht Jef
Beste allemaal,
Dit is nog het vervolg op de twee reportages over het tehuis in Zelem.
De bekentenis van dienstknecht Jef, deze week in Humo.
Heel veel dank voor jullie medewerking en moed.
Een fijn 2024
Jan Antonissen en Ayfer Erkul
**
De politie in Nederland was bijzonder blij met het staalharde bewijs dat Jan Antonissen zich bediende van het emailadres: [email protected]
De val
De Nederlandse politie vroeg en kreeg toestemming om de belangrijkste IT-systemen van ‘tScheldt mee te mogen monitoren. Het duurde niet lang vooraleer de val dichtklapte.
Op zondag 21 januari 2024, om 00.36 uur, ondernam iemand pogingen om het Paypal-account van ‘tScheldt te hacken. Het IP-adres sprak boekdelen, een zolderkamer in… Haarlem, Nederland. De Nederlandse politie legde alle bewegingen vast op vraag van de officier van justitie.
Jan Antonissen
Jan Antonissen heeft één gelukje. Hij woont in België. Dat is dat land waar Annelies Verlinden baas is van de politie. Dat is dat land waar Paul Van Tigchelt baas is van justitie. Dat is dat land waar een onderzoeksrechter op eigen initiatief (lees in opdracht van de liberale loge) huiszoekingen organiseert bij een satirisch blad. De Nederlandse politie rukt zich de haren uit het hoofd bij de totale afwezigheid van hulp van de Belgische politie. Ofschoon alle bevoegde diensten in België weet hebben van het probleem en alle dossiers werden doorgestuurd werd Jan Antonissen nog niet aangehouden.
**
BEELDEN
**
Illustratie: Jan Antonissen in de rechtbank na het valselijk beschuldigen van een politicus
(proces dat geen betrekking heeft met ‘tScheldt)
**
Dailuaine Firkin cask by Sabor
Lord of the Drams cv
Maria-ter-Heidelaan 3
3120 Tremelo
België
+32477854435
**
STEUN ‘tScheldt
**
Of via rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken
**
Of via een steunactie:
