De “slachtoffers” van Bart De Pauw roeren zich weer. Bij monde van hun advocate Christine Mussche – betaald door Unia met ons belastinggeld – zeggen ze niet te spreken zijn over de apologie van De Pauw aan de tafel van Gert.

Ze willen er zelfs niet over spreken met Het Laatste Nieuws, omdat ze weten dat er in de krant van zaterdag een interview met hem verschijnt, waarin de Vlaamse Zwijnstein zijn verhaal zal brengen. Ze blijven evenwel vinden dat hij zich in een slachtofferrol blijft wentelen. Maar zijn die wentelteefjes niet in hetzelfde bedje ziek en spelen ze ook geen rolletje, in casu die van de zeven verontwaardigde maagden? Mocht dan enkel de eenzijdige versie van die #MeToo-aandachtzoeksters aan bod komen? De activistische “dames”, onder wie toch een paar “canapeuzes” (vrouwen die per se aan de bak willen komen per vagina) reageren nu natuurlijk zo nijdig omdat de tegenpartij eindelijk ook eens heeft kunnen scoren in de media. Roma locuta, maar voor hen is de causa nog altijd niet finita, want ze blijven excuses eisen om de bagger te doen stoppen. Die internet-bagger over hun onschuldige hoofdjes hebben ze zelf uitgelokt door in het potje stront te blijven roeren. En nu maar blèren dat het blijft stinken is niet meer ernstig.

“Wanneer is genoeg genoeg” vroeg de belaagde Bart zich onlangs af. Nu is het inderdaad genoeg geweest en mag die slecht geënsceneerde soap, met in de hoofdrollen een aantal excuustruzen, eindelijk stoppen. Mocht ik De Pauw zijn, ik zou deze kutwijven vriendelijk zeggen dat ze na zeven jaar eindelijk eens ferm m’n kloten kunnen kussen!

**

Illustratie: alle ‘dames’ van Bart De Pauw: Boven van l naar r: Lize Feryn, Maaike Cafmeyer, Ella-June Henrard, Liesa Naert,  Onder van l naar r: Els Talloen, Dymphne Poppe, Ellen Lloyd, Helena De Craemer

**