Tot gisteren verkeerde ik in de waan dat K3 een bakvisgroepje was uit de privékennel van hondenbaas Gert Verhulst, ter vermaak van kleine kinderen en hun dementerende (over)grootouders. Maar ik heb me vergist. Want vandaag zag en hoorde ik de drie inwisselbare meiden kwelen in “Liefde voor muziek” alwaar ze overenthousiast huppelend de “gendergelijke” amor verdedigden met het liedje “Kinderen van de regenboog”.

Een regenboog is een optisch verschijnsel, ik vraag me af wat dit in ‘s hemelsnaam met kinderen te maken heeft, maar dit terzijde.

Het dansdeuntje, ter promotie van de homoseksualiteit bij jonge “genders”, had zo uit de bruine propagandakoker van de LGBTQXYZ-kongsi kunnen komen. Op een bepaald ogenblik zongen (nou ja) de drie activistische biggetjes met hun geitenstemmetje iets in de trant van “homofilie is fijn, en het doet geen pijn…” Dat laatste gaat wellicht op voor vrouwelijke homoseksuelen, ook lesbiennes genoemd; want die schuurmeiden beffen en vingeren er lustig op los. Wanneer dat zonder tongpiercing en met geknipte nagels gebeurt, doet dat inderdaad weinig of geen zeer. Doch bij geïnverteerde bedrijvers der herenliefde (een pleonasme) is dat anders. Want het oneigenlijk gebruik van de anale opening blijft, ondanks het insmeren van de endeldarm met vaseline, of het injecteren van olie of een ander glijmiddel in de aars, een heikele en zeer pijnlijke bezigheid, inzonderheid als de penetrerende partner zwaar geschapen is. Maar dat laatste heb ik enkel van horen zeggen.

Of wat had u gedacht van Dr. Joseph?