Het is me tegenwoordig wat met die magistratuur van ons! Straalbezopen voetbaldwazen die tegen ontiegelijke snelheden een sporthal “binnenvliegen”, krijgen opschorting van straf, terwijl de hardwerkende, maar vooral anonieme Vlamingen een schrikkelseconde onachtzaamheid afgestraft weten met een effectieve monsterboete – omdat ze, och arme toch, twee km/h te snel door zo’n akelig woonerf “scheurden.” Woestijnbeesten van kinderverkrachters moeten slechts een opstelletje schrijven en beloven dat ze het nooit meer zullen doen, omdat het “zich botweg aan vrouwen en jonge meisjes vergrijpen” nu eenmaal in hun cultuur zit, terwijl de zaak De Pauw, B., waarin geen hand een damesdij aanraakte, zelfs na de uitspraak, uitgemolken wordt door een stel oversekste ganzen op hun retour, die de wijdbeense sollicitatie van weleer stilaan van een alternatief moeten voorzien door daadwerkelijk te bewijzen dat ze een job gerelateerde meerwaarde bezitten voor de vacature waarvoor ze postuleren.
En ook Dries Van Langenhove ziet de guillotine al haarscherp en ingevet boven het hoofd bengelen in afwachting dat de vooringenomen rechterlijke beul bevel geeft de koord te lossen, terwijl de progressieve, maar poepzatte matrakkenkeizer uit Sint-Niklaas, veilig verscholen onder moeders financiële rokken, maar niet kan beslissen of hij nu wel of niet verder aan “politiek” wil doen na het sepot van zijn zaken (meervoud!) door z’n gerechtelijke vriendjes. De tijd van de klassenjustitie, zo blijkt, is voorgoed voorbij. In de plaats kwam de “woke regeringsjustitie”, gegrond op een gepolitiseerd nepotisme dat geen beschaafd land zou dulden. Van de scheiding der machten blijft zo goed als geen spaander meer heel. Montesquieu draait zich meters dieper het graf in wanneer hij zijn 18de eeuws ideaal getoetst zou zien aan het schabouwelijk amateurisme van onze dagen.
Scheiding der machten
Die scheiding der machten was tot voor kort nochtans het paradepaardje van de democratie. Maar “democratisch” mag ons apenland al een poos niet meer genoemd worden. Hoogstens voorzien wij nog slechts in een “drie-eenheid” van machten, enkel aangestuurd door de uitvoerende en waarvan de gesubsidieerde pers getuigenis mag – nee: moet! – afleggen. De fladderende vlinder van de democratie – met z’n drie soeverein uitgeslagen vleugels – metamorfoseerde achterstevoren in een dicht bij de grond kruipende, mottige rups. Nu zo ongeveer iedere politicus de mond – en het volk vooral de buik – vol heeft van de obsolete idolatrie voor de scheiding tussen Kerk en staat, doet die scheiding der machten er niet meer zo toe. De tweede macht (uitvoerende) heeft ondertussen de anderen helemaal opgeslokt: de eerste (parlement) werd door de particratie monddood gemaakt, de derde (rechterlijke) werd politiek compleet zot benoemd met schamele trekpoppen die er enkel nog in slagen de woorden van de gouvernementele poppenspeler na te zeggen. Tegen dit togavretend uitschot lijkt Pinocchio welhaast een heer van stand!
La Meloni
En net in het land van Pinocchio willen ze hieraan iets verhelpen! De regering van “La Meloni”, keurde het voorstel goed van justitieminister Carlo Nordio om vanaf 2026 psychologische tests voor aspirant-rechters verplicht te stellen. Bovendien zullen deze tests gedurende de ganse carrière van de magistraat geherwaardeerd worden. Het gebezigde Italiaans woord voor de tests schurkt ten andere een streepje dichter aan bij de inhoud ervan. Daar heten ze “test psicoattitudinali”, ofte psychologische én gedragstesten. Een ladderzatte Theo Buyl (onderzoeksrechter) die, na een Mechelse “vermaakuitstap”, meent de wereld te moeten dégoûteren met een afzichtelijk opgezwollen en gruwelijke behaarde blote buik, zal in het Italië van na 2026 dus meer dan wenkbrauwen doen fronsen. Daar worden psychologische tests niet enkel voorbehouden voor toevallige verkeersdelinquenten zonder kwaad in de zin, maar de rechter zelf zal er van een “vlekkeloze” levenswandel én geest blijk moeten geven.
De kans dat u, beste lezer, deze berichten in de gesubsidieerde pers zult tegengekomen, tendeert asymptotisch eerder naar nul, maar voor de zekerheid toch dit: Nordio is niet zomaar de eerste, de beste justitieminister, deel uitmakend van de als idioot weggezette, rechtse (niet extreemrechtse!) partij, Fratelli d’ Italia. Deze 77-jarige, in Treviso (Noord-Italië) geboren jurist heeft er een carrière van 40 jaar als (staande) magistraat opzitten en kent die wereld dus als z’n broekzak! Hij maakte onder andere deel uit van de “Pool di Milano”, een van de groepen magistraten verspreid over heel Italië, die zowel het linkse terrorisme (Brigate Rosse, Prima Linea) als de maffiavertakkingen en de uitlopers van het Tangentopoli-schandaal onderzochten. Hijzelf deed dat voor de Veneto. Mede door hem zijn er dus massaprocessen gevoerd kunnen worden op alle drie deze fronten. In de tweede regering Berlusconi (2001-2005) maakte hij deel uit van de commissie die het strafrecht moest hervormen en in 2010 schreef hij, samen met de latere burgemeester van Milaan, Giuliano Pisapia (Campo Progressista, een linkse splinter begot), het boek: In Attesa di Giustizia, Dialogo sulle Riforme Possibili (Wachtend op Justitie/Gerechtigheid, Dialoog over Mogelijke Hervormingen). Een man dus die weet waarover hij spreekt!
Aanleiding voor de tests moet ten andere gezocht worden in een van de processen tegen Matteo Salvini (Lega) ter gelegenheid van dewelke, zo kwam Nordio ter ore, een of andere activistische rechtersbuil zich tegen een andere had laten ontvallen: “We weten allebei dat Salvini onschuldig is, maar we moeten hem blijven aanvallen.” Het spreekt voor zich dat de gerechtigheid alles behalve gebaat is met dit togatuig van de woke richel. De tests zullen ten andere worden toegewezen aan de Hoge Raad voor de Magistratuur (CSM, Consiglio Superiore della Magistratura), uitgevoerd onder academische begeleiding en zijn erop gericht de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht veilig te stellen. Enkel de ANM (Associazione Nazionale Magistrati), een belangenclub voor gerechtelijk Italië, sputtert nog wat tegen. Zij sluiten magistratenstakingen niet uit. Maar of dat veel impact zal hebben, blijft onzeker. Als zoiets in ons land zou gebeuren, slaakt heel België een diepe zucht van opluchting: in afwachting van hun proces, dat toch leidt tot hun onmiddellijke vrijlating, blijven dan tenminste de zwaarste criminelen nog even achter slot en grendel. Wat dit in Italië te betekenen heeft (en of er veel animo voor is) is nog onduidelijk.
Voor later in de lente, zo kondigde Nordio reeds aan, volgt dan zijn volgende hervorming: “la separazione delle carriere” (de scheiding van loopbanen). Dat wordt nog een dingetje! Het voorstel is dat “le toghe” (de toga’s) ab initio zullen moeten kiezen tussen een carrière bij de staande, dan wel bij de zittende magistratuur: gedaan met eerst “aanklagertje spelen” om later zittend en met de hamer te veroordelen. Ik zie het op het Belgische departement nog niet zo snel gebeuren dat die liberale spion van de ons bespiedende staatsveiligheid een doortastende hervorming van justitie in gang weet te zetten. Integendeel, “Polleke Den Tigchelaar” is eerder gediend met politiek benoemde en activistische rechters die onafgebroken grondrechten schenden om de woke-idiotie (“ideeën” kan je het bezwaarlijk nog noemen) verder maatschappelijk af te dwingen. Van het resultaat van dit justitieel geklungel kon U al enkele lukraak gekozen voorbeelden lezen in het begin van dit artikel. De moed ontbreekt me om in herhaling te vallen. Maar zeker is dat het populistisch opstropen van hemdsmouwen niet volstaat om in dit tranendal enige rechtvaardigheid te schaffen. In Italië weten ze dat al, nu België nog.
**
Beschouw ‘tScheldt als een vitaminepil tegen overheidshoofdpijn. Verzorg uzelf. Neem een abonnementje of steun ons vitamineproductiedepartement.
**
Rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken
**
**
