De BV-media-elite. Een nieuwe carrière met uitlopers erna in de politiek of de ambtenarij. Onze Media-BV’s van de nieuwsdienst doen hun job en die komt erop neer niets stuitend te doen of te zeggen. Zo amalgameren opinies en de noodzakelijke kritiek erop tot een allesoverheersend paradigma genaamd de verdraagzaamheid.
Verdraagzaamheid
Verdraagzaamheid trouwens over alles: verdraagzaamheid over migratie – legale of illegale -, verdraagzaamheid over de klimaatzaak, verdraagzaamheid over de integratie van de tweede, derde en vierde generaties immigranten, verdraagzaamheid over de rellen rond Black Lives Matter, verdraagzaamheid over alle identitaire kwesties en gender – X inbegrepen – , verdraagzaamheid over diversiteit – er gaat geen dag voorbij of een of andere nitwit komt zijn/haar/hun ervaring vertellen in de regimepers -, verdraagzaamheid over de zorg voor de (z)wakkere burger, over de onvermijdelijke corruptie in Oekraïne, over Hunter Biden die spijtig genoeg een grote neus heeft, verdraagzaamheid over de milde toepassing van alternatieve straffen, verdraagzaamheid over (die arme) pedofiel die in de eerste plaats zelf slachtoffer is en ook nog verdraagzaamheid over de onmacht van de politiek, de almacht van Europa, de strapatsen van het mateke, de dweilpremier en pipigate.
Onverdraagzaamheid
Onverdraagzaamheid dan weer over dieselauto’s, over de uitstoot van BASF en BAYER, over het onbegrip voor slachtoffers van agorafobie, fonologische dyslexie, anale obsessie en mentale regressie, over kritische analyses van het Angelsaksisch one man one vote model, de brexit en Lizz Truss’ mini-budget, over de wens van een meerderheid van de UK om terug baas te zijn in eigen land, over kritiek op het falen van justitie in de zaak Julie Van Espen en de Reuzegommers, over de mensen die vragen stellen bij het totaal niet vervolgen noch aanhouden van – laat staan grondig overhoren en ondervragen – Sihame El Kaouakibi nadat ze half Vlaanderen heeft opgelicht.
Compassie
Compassie daarentegen alom met de slachtoffers van agressie met steps in het verkeer, van teveel cafeïne in de koffie, van wielertoeristen in groep, van rokers op café, van dieseluitstoters in de stad, met slachtoffers van boeren die mest laten lopen in het grondwater, met slachtoffers van hooligans na de match of van extreem rechtse vechtclubs, of van het te hoog leggen van de lat in het lager onderwijs… elke dag vinden ze bij Radio Een om 7:00 wel een topic over het meest ondraaglijke leed van de meest minuscule bevolkingsgroep in de verzorgingsmaatschappij.
Verdraagzaamheid over verdraagzaamheid. Kortom de dictatuur van de verdraagzamen. Onverdraagzaamheid is een doodzonde geworden. Johan Anthierens die door dezelfde influencers tegelijkertijd geroemd wordt om zijn compromisloze pen terwijl niemand beseft dat hij net het tegenovergestelde belichaamde.
Op zoek naar een maverick. Een tegendraadse opinie. Of is dat voorgoed voorbij? Is dit het einde van het Vrije Woord? Zijn we op weg naar onze eigen Pravda? Onze eigen Waarheid (want dat is de betekenis van Pravda). Het lijkt erop. Vooraleer we dieper graven in het waarom van de teloorgang is een bezoek aan de geschiedenis van het Vrije Woord wenselijk.
**
LEES OOK:
De Regimepers (1) – klik HIER
De Regimepers (2) – klik HIER
De Regimepers (3) – klik HIER
De Regimepers (4) – klik HIER
De Regimepers (5) – klik HIER
De Regimepers (6) – klik HIER
De Regimepers (7) – klik HIER
De Regimepers (8) – klik HIER
De Regimepers (9) – klik HIER
**
Illustratie: Johan Anthierens
**
Het door Johan Anthierens opgerichte satirische weekblad ‘De Zwijger’ is in te kijken en te lezen met een kop koffie in de ‘Wunderkamer‘ te Antwerpen.
**
STEUN ‘tScheldt
**
Rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken
**
**
