Een van de merkwaardige voorstellen van de grote Antwerpse leider naar de komende verkiezingen toe is zijn eis om onmiddellijk een zakenkabinet te installeren. Dus dit verdient nader onderzoek zoals alle stellingen van de man van de Herentalsebaan naast mevrouw Leemans. U kent ze wel van die slogan“ Lenen bij mevrouw Leemans is lenen bij een vriendin”.

Een zakenkabinet dus. Lezen we op de website van het Nederlands parlement (parlement.com) is het volgende : “Het begrip ‘zakenkabinet’ wordt gebruikt voor kabinetten die volledig of grotendeels bestaan uit ministers van buiten de politiek. Dergelijke kabinetten kennen wij niet (meer).” In Holland dus waar -what’s in a name- P. Omtzigt dit ook voorstelde. “Nederland moet bestuurd worden door ministers die géén lid zijn van een politieke partij”. Dat idee is niet nieuw. Zo was wijlen Pim Fortuyn er een groot voorstander van een zogeheten zakenkabinet. In de vorige moeizaam verlopen formatie in Holland pleitten onder andere Thierry Baudet (FvD) en Caroline van der Plas (BBB) ervoor. Het idee erachter is dat niet-politieke vakministers zoals deskundige ambtenaren, hoogleraren of ondernemers betere oplossingen aandragen omdat ze niet bezig zijn met ‘politiek gedoe’.

Dus Omtzigt wou premier worden van zo’n zakenkabinet zij het wel VOOR de laatste verkiezing effectief plaats vond. Dat was dus voor hij OMZAG.

Edoch, een zakenkabinet voor België dus volgens onze grote leider. Quid dan? Awel, dat is volgens Van Dale “een regering die, los van een partijprogramma, de lo­pen­de za­ken re­gelt”. Dat lijkt niet helemaal wat De Wever bedoelt. Wat bedoelt hij dan wel?

Het voorstel van De Wever lijkt op wat de regering-Dehaene I was, na de verkiezingen van 1991″, zegt politicoloog Nicolas Bouteca (UGent). “Die startte ook als een soort zakenkabinet (een noodregering werd het toen genoemd, red.), dat meteen aan de slag wilde en wel zou zien waar het uitkwam. Vrij snel werd het een volwaardige regering, die doorheen de regeerperiode een staatshervorming doorvoerde.”

Eigenlijk is een zakenkabinet een kabinet zonder politiek verkozen ministers; daar komt het in de praktijk op neer. Het is eigenlijk een desavouering van de politiek verkozenen die voortvarend in de EIGEN bubbel opereren en boven alles uit zijn op stemmenwinst en dus doende (of niet doende sic!) het algemeen belang vergeten. En daarom worden er extra-parlementairen uitgenodigd die geacht worden (sic!) uit te munten in zekere specialisaties, intelligentie en voornamelijk technisch kunnen en zo los van de politieke wissewasjes dit algemeen belang dienen.

Kortom, je houdt verkiezingen: je duidt vertegenwoordigers des volks aan genaamd ‘volksvertegenwoordigers’. Die nemen plaats in de Kamer der Volksvertegenwoordigers. Maar aangezien ze eigenlijk niets anders kunnen dan verkozen te geraken houdt het daar op. Ze hebben hun ding gedaan. Verkozen worden. Maar grote leiders als Bart Gansendonck en de man die Omzag die beslissen dan dat die kapoenen geen bevoegdheden op het Executieve vlak mogen gaan uitoefenen want de zaken zijn te complex om ze aan ‘verkozenen des volks’ over te laten.

En nee hoor, dit zijn geen Noord Koreaanse, Russische of Chinese toestanden. Dit is geen bananenrepubliek. Het beste moet immers nog komen volgens de dweilpremier. Maar daarover morgen meer.