Toen twee vrienden gisteren in een kroeg bij een fijne Tripel zaten bij te praten over hun week leek er niets speciaals aan de hand. Ze keuvelden over de viering van een gezamenlijke vriend, over een paar interessante websites, over een nieuw eethuis en overliepen enkele krantenkoppen uit het stapeltje leesvoer op de toog. Nadat ze hadden betaald en zich naar de tram wilden begeven, werden ze zuur aangesproken door een oudere klant die een tijd met gefronste blik in hun richting had zitten staren. Aangezien er totaal geen spectaculaire dingen werden besproken hadden beide heren geen bezwaar gehad ‘afgeluisterd’ te worden. Hun babbel vond tenslotte plaats in een openbare drankgelegenheid. Bovendien vonden ze het cafeetje een geslaagde verpozingsplek op hun horeca-ontdekkingstocht.
De norse klant siste kortaf: ‘het is beter dat jullie hier niet meer komen’. De vrienden keken elkaar verbaasd aan en vroegen de man beleefd wat hij bedoelde. ‘Jullie hebben me gehoord, jullie soort is hier niet welkom. Blijf weg!’, klonk het vastberaden. ‘Waarom dan, maat?’, informeerde de ene vriend. ‘Rechtse praat, daar kunnen we in dit café niet tegen’, vervolgde de klant op beschuldigende toon. ‘Wat was er rechts aan ons gesprek?’, wilde de tweede vriend nog horen. ‘Ik herken rechtse gedachten en die worden hier niet geapprecieerd. Dus voor de laatste keer, trap het af en tot nooit meer’, gromde de rood aanlopende man.
Prompt sprak de ene vriend de cafébaas aan: ‘Mogen wij hier niet binnen, meneer?’. ‘Wat? Wie zegt dat? Die onnozelaar hier aan de toog? Die heeft hier niets te zeggen. Natuurlijk zijn jullie hier van harte welgekomen. Jullie zijn duidelijk een gezellig gezelschap’, verzekerde de uitbater hen. Toen ze hem toelichtten dat de boze klant hen ‘rechts’ had genoemd en hen daarom uit de kroeg verbannen wilde zien, zuchtte de patron diep: ‘Het is nu al een paar keer voorgevallen dat een linkse sympathisant andere klanten aanspreekt op hun conversatie. Zoeken die gasten nu gewoon ambras of zijn die zo onverdraagzaam?’. De vrienden maakten er geen woord meer aan vuil, zeiden iedereen gedag, behalve de ambetante eenzame vent en namen afscheid.
Zuiveringsdrift
Hun wedervaren vormt slechts een summier detail in de gebeurtenissen van de dag, maar toch een betekenisvol detail. De arrogantie van sommige linkse burgers wordt wellicht aangevuurd door een ongemakkelijke vrees voor ‘verrechtsing’. Hoe meer er gezeverd wordt over angst voor een ‘zege’ van ‘extreemrechts’, over toenemend ‘racisme’ en over ‘verschrompeling van de democratische waarden’, hoe meer er een zuiveringsdrift opwelt en ietwat rechts denkende mensen een jaren dertig-geur wordt toegedicht. De beide vrienden konden dit onprettig incident vlot van zich af schudden, maar wij vonden het toch vermeldingswaard.
De utopische PS-propaganda, de sliert reguliere reportages over Orban en zijn geestverwanten, de bewust verdraaide uitleg van het grootstedelijk verschijnsel omvolking, het minimaliseren van de hoeveelheid allochtone detenties, de schimmige agenda van de Staatsveiligheid en haar Justitieminister, de extra overheidscontroles op ‘rechtse’ financiën; het zijn allemaal pogingen om de electorale bedreiging van 9 juni tegen te gaan. Natuurlijk sijpelt deze stemmingmakerij door in verslapte breinen zoals dat van de anti-rechtse sukkelaar aan de toog. De vrienden in de kroeg hadden trouwens geen ‘rechtse’ conversatie en indien dat wel het geval zou zijn geweest, wat dan nog? De botsing tussen atomaire deeltjes doet werelden ontstaan; de clash van ideeën leidt tot verheldering van de dingen. Voor sommigen zal dat misschien wel op de hel lijken.
**
STEUN de SATIRISCHE ONDERZOEKSJOURNALISTIEK van ‘tScheldt
**
Rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken
**
**
