Soms spat het leven uit elkaar.
Onverwachte gebeurtenissen die als een splinterbom het heden afscheuren van het verleden, en beslag leggen op een toekomst die nooit meer zal zijn zoals ze uitgedacht was in de hoofden van de slachtoffers.
Zo was dood van student Sanda Dia in de bossen van Vorselaar na een doop een splinterbom.
De slachtoffers blijven verweesd achter.
De daders, geschrokken en enigszins op de hoede in de hen nog beschikbaar gestelde toekomst, komen er vanaf met wat kalk op de schouders van het ingevallen plafond. Met enkele vegen van de rug van de hand wordt de kalk afgeklopt. En dient de toekomst zich aan.
We schrijven hier lieftallig over ‘dood’, maar eigenlijk was het een rituele moord.
De 18 daders, allemaal van gefortuneerde families, schreven een rituelenboekje waarbij er doelbewust geflirt werd met de grenzen van leven en dood. Sanda Dia werd samen met 2 schachten onderworpen aan een serie proeven die moesten uitwijzen of hij geschikt was om toe te treden tot de meest ultieme studentengenootschap van het land.
50 jaar lang viel er geen dode en bleven er alleen stoere verhalen en bloedbroederschap over.
Op 5 december 2018 beslisten de Goden het rituelenboekje van de Club niet meer ongeschonden te laten passeren. Ze zonden bliksemschichten naar de aarde ter waarschuwing van de Reuzegommende leden van het broederschap. ‘Tot hier!’, ‘Niet verder Gij idioten!’, ‘Stop!’, ‘Stopt Gij allen met Uw Wanstaltige Daden!’
Wat de Goden ook probeerden het mocht niet baten. De in een roes van macht en alcohol verdwaalde studenten lieten alle waarschuwingen, tekens en omen links liggen. Ze gingen door tot het bittere einde. Het bittere einde was de splinterbom van de dood van Sanda Dia.
In de nasleep van de dood van Sanda Dia deed de bovenbouw van de samenleving iets heel speciaals. Ze spreidde haar tentakels. Tientallen jaren van nog niet gecashte ‘favors’ werden ingelost. Logekamers werden stil verlaten, over de schouder kijkend en buiten de deur van de tempels werden berichten en blikken diep in elkaars ogen gewisseld. Als een zwarte ridder bezocht de ziel van de 18 verenigde families advocaten, rechters en uitgevers. De elite wilde twee dingen. Geen of een lichte straf voor hun onschuldige schaapjes. En vooral het met een tintenkiller verwijderen van de namen van hun schaapjes op elke denkbare plek waar hun namen zouden kunnen verschijnen.
De volledige pers, voor 99,9 % gesubsidieerd in Vlaanderen (vandaar de naam Regimepers) en schatplichtig aan uitgevers die zelf lid waren geweest van Reuzegom of zich minstens in dezelfde subcultuur van de macht bevonden, besloot om de namen van de 18 daders niet te brengen.
Er was één blaadje dat het aandurfde de namen van alle betrokkenen te brengen, het vermaledijde ‘tScheldt, een satirisch blad in Vlaanderen dat zo onafhankelijk is dat iedereen met macht er over valt.
Het duurde geen 48 uur of de rechterlijke macht veroordeelde het ‘tScheldt tot verwijdering van de namen van de Reuzegommers.
Uit wraak voor het brengen van de namen publiceerden Humo en De Morgen alle privé-communicatie van ‘tScheldt medewerkers verkregen via huiszoekingen door gewapende agenten om het blad in diskreet te brengen. Hoe gebeurt dat in Vlaanderen? Door te zeggen dat iets extreemrechts is.
Een tijd nadat ‘tScheldt veroordeeld werd publiceerde YouTuber ACID een video waarin hij zijn duivels ontbond over te lage straffen van de Reuzegommers. Hij maakte ook een analyse van wat Reuzegom was en legde uit welke 4 figuren voor hem de belangrijkste in het drama waren.
De bovenbouw, opnieuw gealarmeerd door een opstandig medium schoot direct in gang. YouTube kreeg een zwarte ridder over de vloer die hen aanmaande de video van ACID als vergif te catalogeren en te verwijderen.
Wie ontbond vervolgens zijn duivels tegen de YouTuber? De eigenaars van een goed restaurant in Antwerpen waarvan de naam rijmt op een Vaamse zanggroep. ACID had het aangedurfd hun zoon Donald de Vinck (Reuzegom roepnaam: Elio) te vermelden in zijn video. Voor ACID was de Vinck één van de 4 elementen in het Reuzegom-verhaal verantwoordelijk voor de rampzalige gebeurtenissen. Waarom? De Vinck was praeses van Reuzegom geweest in 2016-2017. Donald de Vinck was volgens ACID de schrijver van het rituelenboekje. Donald de Vinck zegt hier zelf over dat hij een “summiere leidraad opstelde op basis van het doopritueel dat hij het jaar voordien zelf had ondergaan”. Verder leren we van zijn advocaat: “In de ‘leidraad’ tekende hij de bestaande routinepraktijken op die hij besprak met andere leden en waarvan al eerdere handgeschreven versies bestonden.”
Donald de Vinck was voor alle duidelijkheid niet op de doop van Sanda Dia. Toch niet fysiek. Hij was in Zürich. Hij bleek van op afstand aanwezig via Whatsapp-berichten. Nadat Sanda naar het ziekenhuis was gebracht wilde de groep haar sporen verwijderen. Donald de Vinck gaf via Whatsapp aan dat het online archief van Reuzegom op ‘steenkracht.net’, offline was. De Vinck gaf ondertussen ook toe dat hij de Facebookpagina van het galabal van Reuzegom offline haalde.
Terwijl de Vinck vanuit Zwitserland zijn ding deed, gooiden de overige Reuzegommers in Vorselaar de put der dood toe. Kwestie van zo weinig mogelijk sporen na te laten.
Actief meewerken aan het verdoezelen van sporen, zelfs vanuit het buitenland, is uiteraard voldoende om genoemd te worden in de media, al is het maar in een video van ACID.
Het is trouwens bizar dat Humo en De Morgen de Whatsapp-berichten tussen alle Reuzegommers de avond van de dood van Sanda Dia niet publiceerden, met vermelding van datum van versturing, naam van afzender, naam van ontvanger gevolgd door het volledige bericht.
Want dat deden Humo en De Morgen wel met ‘tScheldt in oktober 2023. Honderden Whatsappen en privé-sms’en werden gepubliceerd van medewerkers van ‘tScheldt. En bij ‘tScheldt stierf er geen Sanda Dia.
Het toont de totale hypocrisie van DPG-Media, eigenaar van Humo en De Morgen, de grootste uitgever van het land. Geleid door Christian Van Thillo. Een ex-Reuzegommer.
De ouders van Donald de Vinck kregen na de video van ACID een storm van protest te verwerken. De reputatie van hun restaurant werd bezoedeld. Geheel onterecht. Want het was en is een uitstekend restaurant. Het restaurant was collateral damage van een volkswoede opgewekt, niet door ACID, maar veroorzaakt door de daden van een elite die meende dat ze een hele samenleving onder controle kon houden via pers en gerecht.
Niet dus. Nooit dus.
Wim De Colvenaer
Wie schakelden de ouders de Vinck in als advocaat?
Wim De Colvenaer
Wie of wat is Wim De Colvenaer?
Daar is maar 1 antwoord op.
Wim De Colvenaer is krapuul.
Dat zeggen we niet snel bij ‘tScheldt.
Maar vandaag wel.
Wim De Colvenaer is krapuul.
Wim De Colvenaer is een advocaat die in 2019 in de rechtbank van Antwerpen, in de gang, in toga een tegenstander vol in het gezicht klopte. De Colvenaer was in de rechtbank omdat hij ene Koen De Nef verdedigde. Koen De Nef is de ex-hoofdredacteur van P-Magazine. Als hoofdredacteur had Koen De Nef een aantal onheuse dingen gepubliceerd. Het slachtoffer van de onfrisse artikels van Koen De Nef was in de rechtbank. Hij was er zonder advocaat.
Helemaal gefrustreerd door de briljante speech van het slachtoffer in de rechtszaal, kwam Wim De Colvenaer na de zitting de gang in gestoven. Hij liep wit van woede naar het slachtoffer, nam diens gsm af en sloeg vervolgens met de gsm in de hand pardoes in het gezicht van het slachtoffer. De Colvenaer had zo hard geslagen dat de gsm stuk was.
Het slachtoffer diende verzorgd te worden door een dokter.
Het slachtoffer diende klacht in bij de stafhouder van Wim De Colvenaer, te weten Mr. Lutgart GILLIS, vice-stafhouder-onderzoeker en Alain LÉGAT, stafhouder te Dendermonde.
Uiteraard gebeurde wat er in de Reuzegom-zaak ook gebeurde.
Het getogateerde volk sloot de rangen.
Ofschoon er een getuigenverslag was en een doktersbrief oordeelde de IJsheilige Alain LÉGAT dat er geen bewijzen waren van het incident.
Uiteraard had Alain LÉGAT zijn werk niet gedaan.
Moest hij zijn werk gedaan hebben dan zou hij weten dat Wim De Colvenaer helemaal geen probleem heeft met het uitdelen van boksen. Want hij zit letterlijk met twee voeten IN het boksen.
Wim De Colvenaer is namelijk manager én advocaat van bokser Ben Saddik. Ben Saddik was in 2018 de Glory Heavyweight Grand Prix Winnaar. Jamal Ben Saddik werd op 10 maart 2021 opgepakt door de Belgische justitie tijdens ‘Operatie Sky’, in verband met het drugsmilieu in Antwerpen. Tot zover het ‘zuivere’ advies van de manager van de bokser. Je zou kunnen stellen dat de manager van de bokser zijn job zo slecht deed dat de bokser achteraf een advocaat nodig had, die dan eigenlijk eerst zijn manager was. Twee keer kassa voor De Colvenaer. In december 2022 werd de fitness- en kickboxclub “Vinci Club” van Saddik voor twee maanden gesloten door Bart De Wever wegens “imminente dreiging voor de openbare orde en veiligheid”. In februari 2023 werd de bokser door de organisatie Glory voor vijftien maanden geschorst vanwege gebruik van doping. Hij werd van de zwaargewichtlijst gehaald, en zijn laatste overwinning werd omgezet in een ‘no-contest’.
De Colvenaer omzwachtelde niet alleen Ben Saddik met juridisch advies. Hij negotieerde ook de contracten van boksers Harut Grigorian en Marat Grigorian.
Soms is de lijn tussen manager, advocaat en uitdeler van slagen in de rechtbank zeer dun.
200.000 euro
De horeca-klanten van Wim De Colvenaer eisen 200.000 euro schadevergoeding van ACID wegens schade aan hun restaurant. Ze vinden ook dat ACID zelf rechter speelde door te stellen dat hij de Reuzegommers wilde ‘exposen’.
Moest dit Amerika zijn dan zou er al lang een boek zijn uitgebracht met een volledige doorlichting van Reuzegom, met daarin alle namen van alle Reuzegommers van bij oprichting tot nu, mét hun functie en mét hun familieverbanden. Niet omdat ze allemaal moordenaars zijn, maar omdat ze een machtige club vormen die de samenleving organiseert, structureert en leidt.
Helaas leven we niet in het journalistieke Amerika, waar persvrijheid nog iets betekent.
België was rond 1830 hét land in de wereld met de meest vooruitstrevende wetten rond Vrijheid van Meningsuiting en Persvrijheid. 190 jaar later zijn we dat door slechte politici helemaal kwijtgespeeld.
**
Illustratie: Wim De Colvenaer
**
STEUN de SATIRISCHE ONDERZOEKSJOURNALISTIEK van ‘tScheldt
**
Rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken
**
**
