Het potsierlijke China-gedoe en het nog meer potsierlijke antwoord van de minister van Justitie, Paulus De Rimpelkabouter Van Tigchelt, op het China-gedoe toonden opnieuw aan dat België het land van het surrealisme is.
Het is ondertussen geweten dat de Vlaams Belang spion Frank Creyelman zo ongeveer de slechtste spionnenkeuze vanuit China moet zijn geweest. Tenzij China op zoek was naar schone Vlaamse vrouwen, buitenlandse vrouwen, binnenlandse allochtone vrouwen en vrouwen van nog niet ontdekte exo-planeten, dan was Frank Creyelman wél een interessante spion, want hij kent op zijn eentje meer schone vrouwen dan alle mannelijke Open Vld-politici tesamen. Tenzij China op zoek was naar lekkere restaurants en slijterijen van uitmuntende gealcoholiseerde dranken, dan was Frank Creyelman opnieuw de om te kopen Vlaming. Wij hebben van alle Vlaamse media die vielen over de half afgebonden voetjes van Frank Creyelman nog geen enkel bewijs van nefaste spionage gezien, laat staan van “drie jaar aan betalingen”. Het moet zijn dat de Regimepers een ander doel had om Frank Creyelman te diaboliseren. Oh, wacht, natuurlijk, Creyelman was lid van een politieke partij die elke gesubsidieerde journalist het liefst vergelijkt met de politieke hel van Dante’s Inferno.
Het daaropvolgende bruggetje naar Filip Dewinter als de volgende spion voor China was buiten lachwekkend, ook buitengewoon zielig. Moest Filip Dewinter een spion voor China zijn geweest dan mocht nu ongeveer elke stoere ambtenaar van de staatsveiligheid zijn biezen pakken wegens totaal niet geschikt voor de job. De waarheid is natuurlijk dat Filip Dewinter helemaal geen spion was, noch is, maar dat het lekker schieten is op een foute politicus van een foute partij.
Dat brengt ons bij een aantal écht foute lieden die wél garen spinnen of sponnen bij China.
Wie onverdroten de belangen van China verdedigt en er door Chinezen voor betaald wordt is Yves Leterme, ex-cd&v. Hij werkte als co-voorzitter van de raad van bestuur van het Chinese kapitaalfonds ToJoy. Hij werd later zelfs voorzitter voor West-Europa van dit uiterst extreme Chinese fonds. Omdat hij zijn rol als informant en spion zo briljant speelde bevorderde de Chinese overheid hem tot betaald adviseur van Silk Road Partners, een Chinees ‘bureau’ dat erop uit is om de oliedollars uit het Midden-Oosten richting China te migreren.
In een moment van opperste zingeving en verlichting verscheen Leterme vorige week op de Chinese staatstelevisie om te verkondigen wat een toffe jongens de Chinezen zijn.
De ‘spion’ die alom door de Regimepers gelinkt werd aan Filip Dewinter, de illustere Shao Changchun, blijkt ondertussen iedereen met macht in België te hebben afgedweild vooraleer te worden buitengezet. Als ‘vioolbouwer’ schonk hij twee peperdure violen aan
voorzitter Renaat Roosen en directeur Robert Verheyen van de Breese Jeugdmuziekschool. Nogal een spion! Shao Changchun was de secretaris-generaal van de Chinese ‘Peace Tour Foundation’, die nauwe banden onderhield met Jaak Gabriëls (Open VLD). De banden waren zo nauw dat Gabriëls in het stadhuis van Bree een officieus Chinees consulaat uitbaatte om Chinese bedrijven te faciliteren in hun spionagewerken in Europa. In ruil gingen voor Jaak Gabriëls alle deuren in China open. Zijn businesskaartje droeg de titel ‘Minister van Staat’, voldoende voor de Chinezen om hem de laatste 25 jaar als voltijdse spion te betalen.
De volgende spion op de loonlijst van de Chinezen was Leo Delcroix. Helaas vertrok Delcroix reeds in 2022 naar de eeuwige rijstvelden. Moest hij nog geleefd hebben zou hij vandaag de dag door Paulus de Boskabouter Van Tigchelt beschuldigd worden een Chinese spion van het allerhoogste niveau geweest te zijn.
Daar waar op het kaartje van Jaak Gabriëls ‘Minister van Staat’ had gestaan, stond er op het naamkaartje van Leo Delcroix ‘regeringscommissaris’, een zo mogelijk nog interessantere titel. Delcroix organiseerde op zijn geheel eigen wijze de Belgische inzending voor de Wereldtentoonstelling 2010 in Shanghai. Hij bracht alle grote Belgische bier- chocolade en diamantproducenten naar China. Uiteraard in ruil voor het geniepig doorschuiven van Belgische staatsgeheimen naar de Chinese overheid. Voor wat hoort wat, zeggen de Chinezen in het Chinees.
De Filip Dewinterspion ‘Shao Changchun’ was niet alleen waar te nemen in het zog van Dewinter, maar meer nog in het zog van Jan Jambon. Waarom? Omdat Jan Jambon macht had en Filip Dewinter niet. Toen de grond te heet werd onder de voeten van Shao Changchun, wilde Changchun zijn Belgische bezittingen van de hand doen. De N-VA van Jan Jambon kwam hem ter hulp. De N-VA sprak Erik Van der Paal aan. Die sprak op zijn beurt een medewerker van HUMO aan die dubbelspion speelde tussen de HUMO-redactie en de N-VA, met name ene Vincent Van Akeleyen. Van Akeleyen is een huisvriend van HUMO-‘journalist’ Jan Antonissen en bijslaapje van Knack-‘journalist’ Jan Stevens. Van Akeleyen werd gevraagd de luxe-wagens van Shao Changchun te verkopen zodat die met de cash in de broekzak het land kon verlaten. De N-VA was op de hoogte, het Vlaams Belang was op de hoogte, de Staatsveiligheid was op de hoogte, China was op de hoogte. De aftocht van Shao Changchun verliep als een strak georganiseerde terreinwagen.
Trouwens, China zit niet alleen in België via obscure Chinezen en al dan niet wakkere Belgen, China zit hand over hand in het betaalverkeer van rijke Nederbelgen. Bank Nagelmaeckers, opererende in België, heeft ondertussen maar 1 eigenaar. Wie? Het Chinese ministerie van Financiën. En onder wie valt dat ministerie? Onder de CCP van China natuurlijk. Wie dus valt over kruimelspionnen als Creyelman, Dewinter, Leterme, Delcroix, Jambon, Gabriëls en een aantal zielige medewerkers van HUMO, moet weten dat ondertussen grote geïnstitutionaliseerde banken rechtstreeks onder commando staan van de Chinese Communistische Partij.
**
Foto: peperdure violen als pasmunt voor spionage
**
STEUN de SATIRISCHE ONDERZOEKSJOURNALISTIEK van ‘tScheldt
**
Rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken
**
**
