Wellicht gaat het te ver om, samen met Lode Zielens, te scanderen: “Moeder, waarom leven wij?” Daarvoor is het boek uit 1932 wellicht iets teveel gebet in het marxistische sop en zijn er toch nog genoeg normale mensen met een perfect normaal denkvermogen, die een warm asiel kunnen bieden aan wie nog wel z’n werkzame grijze cellen koestert. Maar verdraaid, we moeten onze ogen bijna dag en nacht openhouden om niet stoemelings langs achter gepakt te worden door stompzinnige steenezels, imbeciele idioten en ronduit krankzinnige leeghoofden die, bij gebrek aan de minste bagage, de poten vanonder onze verbindende (volks)cultuur zagen, juist omdat ze zelf alle diepgang derven. Het leven zelf mag dan al niet in vraag gesteld worden, zeker wel de tijden waarin we te leven hebben. En dus mogen we met overtuiging en luidkeels uitroepen: “Verdomme, in wat voor akelige en godsgruwelijke tijden leven we vandaag toch!”
Nooit zoveel wilde zwijnen gekend als tegenwoordig, en ook nooit zoveel diabolisch lijden moeten verdragen…
Dat de mens niet tot het goede geroepen wordt, weet iedereen die kan lezen en schrijven. Het volstaat gelijk welke krant ’s morgens open te slaan, of het kwade springt ons in het gelaat. Nochtans hebben we de laatste 200 jaar de handleiding van Jean-Jacques Rousseau minutieus nageleefd en uitgevoerd: we hebben alle maatschappelijke conventies enthousiast terzijde geschoven, we hebben het onderwijs – zeker de “bildung” – bij het groot huisvuil gekieperd, verbrand en in handzame afvalpakjes aan de domme, die in alles gelijk aan de slimme, ter recyclage aangeboden en we hebben de wilde natuurstaat blind vertroeteld. Als de mens, zoals Rousseau beweerde, “van nature” (dit is: als wild zwijn) goed is, zouden we dat toch overal moeten ervaren? Dat valt echter aardig tegen! Nooit zoveel wilde zwijnen gekend als tegenwoordig, en ook nooit zoveel diabolisch lijden moeten verdragen.
Bewijs te meer dat geen enkele Jean-Jacques te vertrouwen is, of hij nu Rousseau dan wel De Gucht heet (dat gaat overigens evenzeer op voor elke Rousseau!) Of hebben wij zelf tóch iets over het hoofd gezien? Welja, nu u het zegt, misschien waren onze tradities toch net iets taaier dan verhoopt. Maar niks is zo ledertaai dat het niet botermals kan gemasseerd worden. En daarvoor kunnen we rekenen op Anky De Frangh en Bart Soenens. Wacht eens even, Soenens… Nee! Toch geen familie van Björn, zeker? ‘t zou nochtans zomaar kunnen. Die twee bloedachterlijke specimen – Anky is kinderpsychologe, Bart zowaar prof. ontwikkelingspsychologie (toegegeven: aan de UGent), hebben in De Standaard (27/11) – allang niet meer dé standaard – hun sinistere schaduw, eigenlijk: hun pietzwarte duisternis, laten vallen over Sinterklaas (Zwarte Piet werd reeds netjes weggeborgen in de schouw). Deze “experten” van het bespottelijkste allooi ooit staven, zelfs voorbij elke zekerheid, alles wat hiervoor over het “bildungsdeficit” werd gezegd.
(H)Anky weigerde “Panky” met d’r kinderen te spelen en liet de waarde van de eerlijkheid, als hoogste goed, prevaleren. Ze vertelde waar het bij die kindvriendelijke bisschop uit Myra op stond: hij bestaat niet! Kan het nog zieliger? Kan het nog pathetischer? Gelijk overvalt me een diep medelijden met de twee zonen van De Frangh. Want nooit zullen zij een goed boek kunnen lezen, nooit eens een superieure film zien, nooit zullen ze in staat zijn van ware kunst en kunstzinnigheid te genieten, nooit zal creativiteit hun pad kruisen… Want in wezen zijn die allemaal gelogen, verdicht, gefantaseerd, verzonnen, voorgewend en bedacht. Doodsangsten moeten die keutels uitstaan bij elke “trick or treat” op Halloween, waar duts Anky, naar alle waarschijnlijkheid, toch minder klinkklare nonsens over zal verkopen. En hoe gaan die kindjes van Anky ooit omgaan met humor? Met ironie, sarcasme, pastiche en andere stijlfiguren? Vogels voor de kat zijn het!
Kinderen, heel onschuldig, door middel van stichtende verhalen, het verschil leren aanvoelen tussen goed en kwaad: het is ondertussen schandalig en misdadig.
Bart Soe… – Hij Die Niet Mag Genoemd Worden – vond de ontdekking van het fictief karakter van de Goedheiligman “best traumatisch”. Wat wél (mét accent!) moet vermeden worden, zo orakelt hij zichzelf en alle anderen in een onomkeerbare “Doornrozige” slaap, is het verhaal gebruiken als stok achter de deur: “Als motivatie om braaf te zijn. Daar zit een manipulatief kantje aan.” En daar kijkt Jean-Jacques Rousseau, vanachter een ijskoud rationeel gordijn, nog maar eens toe. Kinderen, heel onschuldig, door middel van stichtende verhalen, het verschil leren aanvoelen tussen goed en kwaad: het is ondertussen schandalig en misdadig. Autistisch zullen ze zijn, of niet. De frees in onze tradities! Weg met de menselijke warmte. Kinderen behoren zo koud en rationeel, zo transhumaan mogelijk opgevoed te worden, zodat ze op hun twaalfde nog slechts overleven als volle klonen van C-3PO en R2-D2.
Want als de moderne psychologie zo ontaard is dat ontdekken dat de Sint niet bestaat, “best traumatisch” mag heten, hoeven we echt niet meer verder te zoeken naar de oorzaken van Asperger. Het zijn immers net deze “trauma’s” waar je meer mens van wordt.
Hoogst verdacht, allemaal, voor de cybernetische, binaire en technologisch geschakelde mensheid.
Queen Nikkolah
En alsof dit mensonterend gezwets nog niet volstaat… Het kan altijd nog erger. Veel erger! We zitten ondertussen op de grens waar heel erg, bloedstollend ergerlijk wordt. Voor dit gehalte aan ergerlijkheid moeten we in Gent zijn. Waar anders? O ja, en hellhole Brussel doet ook mee. Brussel is er zelfs mee begonnen. Dáár, in dat multicultureel gat – nou ja, “multi”-cultureel min één: de eigen cultuur van het geografisch gebied waarin de hoofdstad ligt te gisten, wordt natuurlijk vakkundig uitgesloten – is een “nieuwe mythe” in de maak: de mythe van “Queen Nikkolah” (Koningin Nikkolah). Let op, lieve lezer, ik vind hier niks zelf uit, hé! De webstek van “Visit Brussels” (uiteraard allemaal netjes gesubsidieerd door ons) geeft meer uitleg. Het blijkt een initiatief te zijn van Zinnema, dat een project van “kunstenares” Laura Nsemgiyumva heeft omarmd. “Een nieuwe mythe voor kinderen die de raciale grenzen en het genre (gender) van Sint Nikolaas in twijfel trekken.” Vreemd toch dat ze zo-even nog allemaal in de Sint geloofden, en nu de raciale grenzen ervan al in twijfel weten te trekken…
In Gent komt de nieuwbakken Koningin Nikkolah – niet uit Spanje maar uit Alkebulan – op bezoek in het Stadhuis. De officiële webstek van de Stad Gent Mondiaal kondigt het met grote fierheid aan. De twijfelende, en dus bedachtzaam wijze, kindjes kunnen er om 14, 15 en 16 uur “traumavrij” op de dikke knieën van een negerin komen zitten in plaats van op die van de Sint. En ze zal ook nog behoorlijk wat ander lekkers bij hebben, uit het Land van Heel Dichtbij. En kijk toch eens, de geniale kindjes die mogelijks nog oude, versleten en obsolete boekjes van die “gruwelijk racistische Sint” bezitten, mogen die gelijk meebrengen en ter plekke inruilen voor boekjes van de fonkelnieuwe Queen Nikkolah. Tradities uit het deerniswekkende Avondland kunnen schijnbaar niet snel genoeg de wereld uit gebonjourd en vervangen worden door zonnige zandtrapperij uit den Afrique!
Over dit laatste struikelde zelfs Matthias Diependaele, de N-VA minister van Erfgoed. “Tradities zijn in beweging”, twitterde hij zo braaf als een kind dat bang is van de Sint, “maar het uitwissen van onze eigen tradities kan nooit een optie zijn.” Diependaele lijkt bij de eerste weging nogal deugdelijk. Maar dat lijkt alleen maar zo. Trek hem uit de kletsnatte riool van de politiek, hang ‘m drie dagen te drogen op zolder en weeg hem terug, dan zul je merken dat de kippenveer op het balancerende schaaltje van de baskuul geheid tegen de grond kwakt! Want zou Matthias, de Vlaamse minister van Erfgoed, weten dat dit fonkelnieuw negerfeestje van Queen Nikkolah al in het lang en het breed staat aangekondigd op de webstek van het immaterieel erfgoed van de Vlaamse Gemeenschap? Zijn eigen webstek dus… Eerlijk? Ik denk het wel! Zijn reactie tegen de boekenruil is de zoveelste smoes, om te laten zien hoe Vlaams-lievend hij toch wel is. Maar wat hij met de ene hand geeft, heeft hij met de andere alweer afgepakt. Bovendien opnieuw op uw kosten. Inclusie… het is ondertussen het perfecte tegendeel geworden van de zo bejubelde “verbinding”. Bedankt, Vlaamse overheid!
**
STEUN de SATIRISCHE ONDERZOEKSJOURNALISTIEK van ‘tScheldt
**
Rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken
**
