Uit een vorige bijdrage op ‘t Scheldt weten we hoe Vincent Van Quickenborne door een aantal hoge beschermheren gekatapulteerd werd naar het Olympia van de Belgische politiek, maar hoe kon het dat hij werd opgenomen in de uitgelezen schare van de ‘Young Global Leaders’ van het WEF? U weet wel, dat exclusieve clubje van industriëlen, bankiers, staatsleiders en gekroonde hoofden onder leiding van Klaus Schwab, de stijve hark met de uitstraling van een sanseveria, die aanstuurt op een ‘Great Reset’.
Was het Jean-Pierre De Bandt, de uit Antwerpen afkomstige topadvocaat, die hem in contact bracht met de troepen van Herr Schwab? De Bandt richtte in 1969 een internationaal advocatenkantoor op dat de belangen behartigt van verschillende multinationals. In het begin van deze eeuw was zijn kantoor zelfs een tijdje gefusioneerd met het in Londen gevestigde Linklaters, onder de naam De Bandt & Linklaters. Linklaters vinden we terug op de ledenlijst van het WEF.
Of was het Jacques van Ypersele de Strihou, ook wel eens de ‘onderkoning van België’ genoemd, die Quicky bij de globalistische elite introduceerde? Van Ypersele was een specialist met internationale faam in monetaire zaken. Net als De Bandt beschikte hij over een uitgebreid adressenboekje met namen uit de binnen- en buitenlandse zakenwereld.
De kans dat een van deze twee coryfeeën Van Quickenborne onder de aandacht bracht van het WEF is dus niet onbestaande, maar toch is er nog één man die meer dan wie ook kanshebber is om deze eer (?) naar zich toe te halen, namelijk burggraaf Etiènne Davignon.
Vraag aan tien Vlamingen wie Etiènne Davignon is, en de kans is groot dat minder dan de helft een antwoord weet te formuleren, zelfs bij diegenen die de mond vol hebben van de ‘boosaardige elite’. Nochtans is Davignon reeds decennialang dé symboolfiguur bij uitstek van het Belgische kapitalisme. Hij is dé belangenbehartiger van de overwegend Franstalige ‘haute finance’ in België, die haar fortuin vergaarde in Congo, waardoor ze een grote financiële voorsprong behield op de Vlaamse economische elite. Met onder andere De Bandt en Van Ypersele vormde Davignon een Pretoriaanse garde rond het koningshuis die de groeiende macht van de Vlamingen fnuikte, niet in het minst door bepaalde succesvolle Vlamingen zélf, die – verblind door de macht en de uitstraling van het Franstalige establishment – vergaten waar hun wortels lagen en die zich dus bereidwillig voor het karretje van het Belgique à papa lieten spannen.
Davignon heeft een indrukwekkende staat van dienst in machtige en wereldwijde organisaties: hij is lid van de Trilaterale Commissie (opgericht door David Rockefeller en de Amerikaanse geostrateeg Zbigniew Brezinski) en hoofdrolspeler in de oprichting van de European Round Table of Industrialists, een invloedrijke multinationale lobbygroep. Last but not least was Davignon, na eerst een loopbaan als topdiplomaat te hebben opgebouwd, van 1999 tot 2011 ook nog voorzitter van de Bilderbergconferentie, waarvan de bijeenkomsten steeds doorgaan in een waas van geheimzinnigheid en daarom het onderwerp vormen van allerlei complottheorieën. Daar ontmoette hij zonder twijfel Henry Kissinger, de Duits-Joodse Amerikaan die in de jaren ’70 een belangrijke invloed uitoefende op de buitenlandse politiek van de Verenigde Staten.
Wat komt Kissinger hier doen?
Kissinger was van 1954 tot 1969 verbonden met de universiteit van Harvard, die in de jaren ’60 plannen ontwikkelde om een internationaal managementsforum op te zetten. Kissinger was de geknipte kandidaat om aan dit forum vorm te geven. Hij schakelde Klaus Schwab in, die er in het schooljaar 1966-1967 studeerde aan de John F. Kennedy School of Government, waar hij een diploma Master of Public Administration haalde. In 1971 was het zo ver: het WEF organiseerde haar eerste congres, met niet minder dan 440 leidinggevenden uit 31 landen. Uiteraard kon de toen nog onbekende Schwab deze prestatie niet op eigen houtje geleverd hebben; daarvoor had hij nog niet genoeg internationale ervaring. Het eerste WEF-congres kon slechts uitgroeien tot een succes vanwege Kissinger, die over een uitgebreid netwerk beschikte. Niet voor niets noemt Klaus Schwab Kissinger al meer dan vijftig jaar zijn mentor.
Terug naar Etiènne Davignon nu. De banden met Kissinger – de feitelijke oprichter van het WEF – zijn duidelijk. De 91-jarige (!) Davignon was minstens tot in 2020 bestuurslid bij Kissinger Associates, in 1982 opgericht door Henry Kissinger. Het bedrijf helpt klanten bij het identificeren van strategische partners en investeringsmogelijkheden. Het adviseert haar klanten ook over overheidsrelaties.
Begrijpelijk dus dat Davignon over een eigen pagina beschikt met bijdragen op de webstek van het WEF. Hij is de geknipte persoon om landgenoten in contact te brengen met het Forum en te nomineren voor een plaatsje bij de Young Global Leaders, zoals Van Quickenborne is overkomen. En niet alleen ‘Q’, ook Alexander De Croo en koningin Mathilde, beiden overduidelijk ingekapseld in de Franstalige hogere kringen in dit land. Merk ook op dat Van Quickenborne en De Croo sleutelposities bezetten in de Vivaldi-regering, die aan de macht kwam net voor het ontvlammen van de coronacrisis. Toeval?
Opmerkelijk is ook dat Davignon en co zich tegenwoordig minder lijken bezig te houden met de vaderlandse politiek. Hebben zij het aftandse Belgische patriottisme ingeruild voor de vetpotten van het globalisme? Veelbetekenend in dat opzicht was de verkoop van de Generale Maatschappij in 1998 aan het Franse Suez. Op dat ogenblik had de ‘Generale’ 1200 dochterondernemingen in heel Europa en was het net begonnen met het opkopen van bedrijven in China. De Generale Maatchappij was hét kroonjuweel van de Belgische economie, met een enorme macht en invloed. En toch verkocht Davignon het aan Suez (en niet aan het Nederlandse ABN-Amro, dat als een ‘bedreiging’ werd bestempeld). Suez ontmantelde de ‘Generale’ om er haar reusachtige schulden mee af te delgen, wat zelfs De Morgen deed besluiten: ‘Wanneer burggraaf Davignon volgende keer opstapt in een betoging voor het behoud van België kan hij op enig hoongelach rekenen’.
**
Illustratie: Etienne Davignon
**
STEUN de SATIRISCHE ONDERZOEKSJOURNALISTIEK van ‘tScheldt
**
Rechtstreekse storting:
BE11 4310 7607 5248
Referentie: ‘STEUN’ en eventueel uw emailadres zodat wij u kunnen bedanken
**
**
